WSTECZ | Centrum Handlowe

First topic message reminder :

Miejsce, w którym znajduje się wiele sklepów oraz punktów usługowych. Centrum posiada cztery piętra, a na jednym z nich głównie unosi się zapach jedzenia. Na najwyższym piętrze, znudzeni chodzeniem po sklepach ludzie mogą udać się na film do znanego kina. Przy całej reszcie są same sklepy z odzieżą, obuwiem, biżuterią, technologią, książkami, grami, zabawkami i wiele, wiele innych. Spotkać można te z bardziej markowymi rzeczami — jak i nieco mniej, dla tych których nie stać na większe wydatki. Wiecznie tutaj tłoczno, jednak największy ruch przypada oczywiście na weekendy. Każdego wejścia do centrum pilnuje dwóch ochroniarzy, a bramki alarmują przy każdej próbie wniesienia czegoś metalowego. Sklepy wyposażono w szyby kuloodporne, ale to wcale nie powstrzymuje zbuntowanych nastolatków od próby zdemolowania lokali przy pomocy kija baseballowego.

__________

Efekt terenu: W przypadku pojawienia się Niepoczytalnych, jeśli w temacie znajduje się minimum trzech członków gangu Foxes, otrzymują oni pomoc w postaci dodatkowego NPC będącego popierającym ich mieszkańcem.

- Przekonałeś mnie do tych mandarynek - stwierdził pod koniec jego wypowiedzi. - Te statystyki, te możliwości... brałbym - bawił go profesjonalny głos Jonathana, ale zarazem zaskakiwało go, jak bardzo odnalazł sie w takiej sytuacji, gdzie musiał improwizować.
- Ciekawa teoria i jestem skłonny ją przetestować - rzucił w odpowiedzi. - Zwłaszcza, że nadal pamiętam twoje summony - oczywiście nie wierzył w coś związanego z przenoszeniem szczęścia. Zakładał jedynie zbieg okoliczności i czysty przypadek.
Chociaż widoczny wyraz twarzy młodszego raczej nie można było zaliczyć do czegoś losowego. Dlaczego zawsze w takich momentach wracają słowa Słowika mi? Nie wiem, czy mam go za to próbować udusić, czy coś, że nie mogę przestać myśleć o tamtej rozmowie.
Zignorowanie pytania oraz sam uśmiech krzywy malujący się na twarzy Jace'a sprawiło, że posłał mu pytające spojrzenie. Bez znajomości przyczyny wolał nie snuć teorii, ale nie wydawało mu się, by miał na to prędko poznać odpowiedź. Przynajmniej widok Pikachu go rozbawił.
Raichu.
- Nie, nie. Zachowaj dla swojego brata - zapewnił go, nieco uspokajając się z wcześniejszego śmiechu. - Po prostu przypomniało mi się coś - zawahał się na moment. - Mi zdecydowanie wystarczy wieloryb - jego spojrzenie zrobiło się łagodne. - Ma swoje honorowe miejsce - o ile można tym było nazwać jego łóżko. - O, racja. To ma sens, wtedy łatwiej zachęcić ludzi do próbowania ich zdobyć - miało to nawet sens. Popularne marki miały większą szansę na wybicie się niż te mniejsze.
Odetchnął w duchu z ulgą. Czyli pomysł na wyjście i ciągnięcie go po różnych punktach nie okazało się być błędne, a blondyn nie wystraszył się jego podejścia do gier. W dodatku jego uśmiech sprawił, że odczuł przyjemne ciepło w klatce piersiowej.
- Odpoczynek zda się nam. Jednak nie spędziliśmy tylko kilka minut na tych zabawach - zauważył spokojnie. - Ale chyba będziemy musieli pójść do centrum handlowego, by coś zjeść o tej porze - stwierdził, wyciągając telefon i sprawdzając godzinę. - I z tego co pamiętam, teraz twoja kolej na wybieranie danego miejsca - przypomniał mu zarazem. - Dostosuję się. Więc masz wolną rękę - chyba nie zestresuje go znowu daniem mu możliwości wyboru?

Huh.
Słyszał o takich ludziach o niezwykłej mocy zwanej spore szczęście w grach. Nie raz dawało się czytać na forach, chatach czy samych mediach społecznościowych o różnego rodzaju objawień w ten czy inny sposób. Jednakże napotkanie takiej osoby na żywo... To jednak inne wrażenie. Chociaż mówi się, że coś za coś. Więc jaką cenę musi płacić Jace za swoje szczęście?
Skinął głową na znak, że akceptuje to. Chłopak wymijał nadal odpowiedź, więc drążenie dalej uznawał za wysoki nietakt. Nie wierzył jednak w to, że mu kiedykolwiek opowiedziałby, o co chodziło naprawdę. Przypisał te słowa do kwestii chęci zakończenia tego tematu i nie powracania nigdy więcej do niego.
Przynajmniej rozmawianie o pluszakach było łatwiejsze. Jace wyglądał na jeszcze bardziej radośniejszego w jego oczach. Aż tak cieszy się na myśl o pluszaku... pluszakach? Nie potrafił zrozumieć przyczyny tego. To dość niezwykłe.
- Zdecydowanie jest... mniejszy - odparł, przywołując z pamięci wspomnienie jego rodzeństwa. - I bardziej miękki.
Nie było co porównywać pluszowe stworzenie do żywej. Nie miał rodzeństwa samemu, ale kwestie związane z tym, że ktoś nagle spał na nim już przechodził. Chociaż miał wrażenie, że akurat robiono mu to z czystej złośliwości, gdy już nie miał nawet sił aby się sprzeciwić.
Kurczak...
- Brzmi dobrze - zgodził się na jego propozycje wobec placówki. - Chcesz mniej czy bardziej ostre dania? - rzucił zaraz potem, kierując ich w stronę wyjścia. - I ty prowadzisz - pamiętał lokację, ale uznał zaraz potem, że równie dobrze może dać Jonathanowi pełne pole do działania. - Polecasz tylko tego kurczaka? - zagadał jeszcze, gdy już wyszli.

- Tak zimnym kraju jak Kanada... - powtórzył bezwiednie. - Czyli bywałeś za granicą? - zapytał, zastanawiając się nad tym, dlaczego sformułował w taki sposób zdanie.
By zaraz potem zmarszczył nieznacznie brwi, w wyraźnym niezrozumieniu.
- Przecież... To ty będziesz jeść. Czemu ja mam decydować, jaki typ jedzenia zjesz... - odruchowe zareagowanie blondyna wystarczyło, by pogubił się wewnętrznie. Chociaż zaraz potem dostrzegł jego zaczerwienienie, które sprawiło, że bezwiednie uśmiechnął się.
Czy ciebie nikt nie pytał nigdy o to?
Nie zadał tego pytania jednak na głos, za to wsłuchał się w jego kolejne słowa.
- Spory wybór mają - przyznał, wiedząc zarazem jednak, że co najmniej z połowę opisanych pozycji odpuściłby sobie momentalnie. Wolał publicznie nie sprawdzać reakcji organizmu na poszczególne typy mięsa.
Zatrzymali się tuż przed wejściem. Shane już zamierzał otworzyć drzwi, gdy do jego uszów dobiegły słowa Jonathana. Zawiesił rękę w powietrzu, po czym zsunął ją z klamki i cofnął o krok, prostując się nieznacznie. Uniósł głowę, wbijając spokojny wzrok w młodszego, próbując zrozumieć, co chodziło mu teraz po głowie.
- Huh? Co się dzieje? - czemu nagle zaczął się denerwować? Patrzył na niego pytająco, czekając na rewelacje, jakie chciał mu przekazać w tym momencie. Ale chyba wychodziło na to, że było to na tyle ważne, że nie chciał poczekać, aż wejdą do środka.
Chyba, że nagle zmienił zdanie co do placówki.

Przesunął oczami, próbując sobie przypomnieć ich rozmowy.
- Chyba nie...? - nic mu nie świtało. - Chyba, że nie bezpośrednio - ale kolejne jego słowa sprawiły, że tym bardziej był pewny, że nic nie napominał mu do tej pory. Jakby nie patrzeć, mało co mówi bezpośrednio o sobie - dość często przeplatający się motyw rodzeństwa powodował, że Kassir nie raz słyszał multum wiadomości, ale zarazem prawie nic ze szczegółami dotyczącego samego rozmówcy. - Ale to dość spora odmiana względem klimatu pomiędzy Nową Zelandią a Kanadą. Tutaj pośmigać możesz na śniegu najwyżej - chociaż nie w samym mieście.
Pokręcił lekko głową, dostrzegając, że samemu przyczynił się do pogłębienia zagubienia u blondyna. Nie było to jego celem, ale zarazem nie zamierzał mu odpuszczać. Tak jak i za każdym razem, gdy prawie gnębił go swoimi pytaniami, zmuszając go do zastanowienia się nad sobą.
- Um... czyli tak właściwie nie jadłeś tego, na co sam miałeś ochotę? - wysunął szybki wniosek, przesuwając na moment wzrok na bok. - Jasne. Menu chętnie pomoże - zażartował zaraz potem.
Chociaż nawet na miejscu okazało się, że to nie jest koniec zaskakiwania go samymi słowami.
Okładka? Że ja? I, że ja... mu... co.
Przyłożył dłoń do twarzy, odwracając głowę, czując się na krótki moment wybity z rytmu. I o tym właśnie mówił Słowikowi. Nie radził sobie z jego napływem zachowania pewnego siebie, wplatanego w monolog. Zwłaszcza, gdy wyskakiwał z komplementami jakby to było coś całkowicie naturalnego.
Czy on w ogóle zdaje sobie sprawę, co mówi czasem?
Miał tylko nadzieję, że lekkie zaczerwienienie nie było widoczne.
- Czyli jesteś o rok młodszy niż zakładałem - westchnął w odpowiedzi, woląc nawet nie uświadamiać Jonathanowi, że mógł do tej pory sprawdzić jego profil w mediach społecznościowych. - Jak pójdziesz na te studia, to kłamstwo stanie się prawdą, nie? - wytknął zarazem, by zaraz potem lekko potrząsnąć głową. - W życiu nie spodziewałbym się, że ktoś mógłby przejmować się o swój wiek przy mnie - wymamrotał zaraz potem. Nie wkręcał go. Większość jego bliskich znajomych była młodsza od niego i całkowicie przyzwyczaił się do tego faktu, że otaczał się takim towarzystwem.
Dlatego też zaraz potem posłał mu czarujący uśmiech.
- Miło, że zechciałeś być ze mną szczery - powiedział na jego słowa. - Doceniam - ciężko jakkolwiek komentować wyznania o prawdzie, dlatego Shane zamierzał zaakceptować jego wyznanie pod tym względem i przejść do ich poprzedniego planu.
- Chodźmy już jeść - zasugerował za to.
W końcu trzeba było sfinalizować owe spotkanie w dość smaczny sposób, zanim rozeszliby się do domów.

z/t x2

Strój, tylko, że ma białe buty.

Nigdy nie spodziewałby się, że wybór stroju mógłby mu sprawić większy problem. Mając aż siedem różnych setów, mógł raz po raz zastanawiać się, który by mu najlepiej pasował. Nie miał jednak wygody w postaci czasu przez samą pracę, więc stanęło na jednym z przygotowanych zestawów, który uznał, że by pasował mu bardziej na tą chwilę, tak, by czuć się wygodniej i zarazem nie wyglądać na niezadbanego. Spiął włosy w niski kucyk, robiąc jeszcze sobie zdjęcie - czując się przy tym bardzo głupio - i wysłał je przyjacielowi. Wzdrygnął zaraz potem, przypominając sobie jego kolejną radę odnośnie ubioru, którą zaraz potem wdrożył w życie.
Mam nadzieje, że nie przesadzam.
Zwiększenie liczby ich spotkań powodowało u niego zwiększoną chęć postarania się. Gdyby go ktoś zapytał dlaczego, wiedział, że nie umiałby odpowiedzieć na to. Spędzany czas w towarzystwie chłopaka był nie do opisania słowami. Jego obecność była kojąca, pozwalająca zapomnieć zarazem o brutalności Riverdale, które w ostatnim okresie czasowym przechodziło samo siebie.
Dlatego też odetchnął z ulgą, gdy tym razem nie napotkał na żadnego z Niepoczytalnych. Tak też właśnie udało mu się dotrzeć do Centrum Handlowego, gdzie umówił się z Jonathanem na spotkanie... randkę. Nietrudno było mu go dostrzec - swoim wzrostem wyróżniał się pośród osób, które również decydowały  się na udanie się do tej placówki. Ciemnowłosy dostrzegał więcej jednak szczegółów, a fakt, że był od niego wyższy, schodził na całkowicie dalszy plan. Poczuł, że jego serce na moment zabiło szybciej, a na jego twarzy zagościł łagodny, ale zarazem promienny uśmiech. Ostrożnie przyłożył dłoń do klatki piersiowej. Chwila, serce. Spokój. Przecież nie biegłem tutaj. Reakcja ciała była nad wyraz niezrozumiana dla niego obecnie. - Chyba nie zawał... Chociaż w ostatnim czasie czuję, że to powtarza się - nie zdawał sobie do końca sprawy z objawów zawału. Opuścił dłoń i podszedł do mężczyzny, upewniając się, że znajdował się po tej stronie, po której mógł go lepiej widzieć. Tak samo też szybko sprawdził otoczenie, upewniając się, że było obecnie bezpieczniej.
- Hejo, Jace - przywitał się z nim łagodnie. - Świetnie wyglądasz - tylko dlaczego sprawiał wrażenie bladego? Pochorował się? Czy nie tylko Kassir czuł się obecnie inaczej niż normalnie? - Miło cię widzieć - standardowa formuła w jego ustach zabrzmiała wyjątkowo miękko. Tak samo jak i takie była jego dłoń, którą wyciągnął w stronę Jace'a.
Jeśli ją złapał, momentalnie przyciągnął ku sobie i złożył mu delikatny pocałunek na ustach.
- Na co idziemy? - spytał się. - Nie pisałeś mi finalnie nic więcej - nie chciał nawiązywać do jego obecnego stanu, mając nadzieję, że zwykła rozmowa pozwoli mu na lekką poprawę nastroju. - Nie mogę się doczekać - wybił swoje zdanie na przód, momentalnie obierając kierunek w stronę kina dla tej dwójki. Tak, by mogli dość w swoim tempem do wspomnianej części budynku.
Spojrzenie Shane'a przeskoczyło pobieżnie po plakatach z repertuarem, ale żadnemu z nich nie poświęcił więcej czasu.

Oglądanie jego reakcji zwrotnych było dla niego przyjemnością. Powoli sam od siebie pokazywał zbliżenie, bardziej zahaczając o psotliwość, ale zarazem kierował sie głównie powodem związanym z chęcią ujrzenia mimiki twarzy. Tak jak teraz, gdy jego wyraźna radość wywołała w nim ciepło, zarazem powodując kolejne przyspieszone bicie serca. Tak, że sam uśmiechał się, zarażając się w niewielkim stopniu tą pozytywną energią.
- Rozumiem. Brzmi bardzo intrygująco - powiedział odnośnie opisu filmu. - Hm, nie każdy horror musi zawierać w sobie elementy paranormalne. Przeważnie jednak jest łatwiej tak straszyć widzów poprzez postawienie bohatera naprzeciw czegoś, czego sam nie rozumie - mimowolnie przeszedł do analizy gatunku, nawet nie zdając sobie z tego sprawę. - Czyli zasadniczo wykorzystywane jest jedno - strach przed nieznanym - chociaż nie zmieniało to aspektu tego, że sam lubił oglądać horrory. Nie stały wysoko w jego rankingu czynności, jakie robił w wolnym czasie, ale raz na jakiś czas pozwalał sobie na ten typ przyjemności.
Jedzenie, co...
Skoro nie mógł dołożyć się do kosztów biletów, chciał zaproponować, że on sam zapłaci za ich jedzenie. Tylko, że...
- Um... - stanowczość w tym aspekcie spowodowała, że Kassir czuł, iż nie miał już możliwości zbytniego polemizowania z Jonathanem. Niewiele mógł poradzić na supeł w żołądku, gdy miał działać wbrew własnej chęci pokrywania swoich wydatków, ale... Ta część blondyna była zarazem dla niego nieznana. I przede wszystkim doszedł do wniosku, że nie ma co takim faktem psuć ich wspólne wyjście. - Wezmę napój. Coca Cola Zero - nazwę wypowiedział z cichym westchnieniem. Wolał odpuścić sobie normalnie tego typu napoje, ale uznał, że raz na rok mu nie zaszkodzi, by spróbować tego. Znając takie miejsca, to jedynie woda z proszkiem o tym smaku czy coś. Nie pamiętał, jak w ostatnim czasie prosperowało kino. MIał nadzieję, że uległ spokojowi dystryktu B.
- Nie, jest dobrze - klepnął go wierzchem dłoni w ramię. - W końcu przyszliśmy się tutaj oboje dobrze bawić - i spędzić razem czas. Czy to kino, czy park, czy inne miejsce - wyjątkowość randki powodowała, że nakładał priorytet na towarzysza niż samą lokację.
- I... może weź więcej tego popcornu - dodał, przypominając sobie coś. - Będziesz grzeczny w kinie? - na ile jego gadatliwość przy seansach pojawi się w miejscu publicznym? Pamiętał, że go ostrzegał przed tym, ale ciemnowłosy zarazem odnosił wrażenie, że mógł zwyczajnie wyolbrzymiać kwestię.
Przyjrzał się jeszcze spisowi filmów, by sprawdzić, którą salę mieli, nim zebrali swoje jedzenie, by skierować się do pomieszczenia - po sprawdzeniu samych biletów. Byli wystarczająco wcześnie, by światła jeszcze się paliły, więc dostrzeżenie publiczności i samych miejsc nie stanowiło dla Shane'a problemu. Oprócz nich, było obecnie jeszcze kilka innych osób.
- Które dokładnie miejsca? - odwrócił głowę w stronę chłopaka, by dowiedzieć się, w którą stronę kierować się. Tak, by mogli zająć swoje miejsca i cieszyć się samym seansem.

Nie mógł się z nim nie zgodzić. Sytuacja panująca w mieście była co najmniej tragiczna pod względem obecnego stanu. Na razie źródło problemów było nieznane, powodując jedynie zamieszanie, które było niełatwe do ogarnięcia. Póki nie nastąpił przełom, tkwili w nieskończonej historii powtarzalnych czynności, wymuszających na nich nieludzkie zagrania wobec tych, którzy niegdyś byli ludźmi. W tym wszystkim nie istniał złoty środek, a wybory powodowały przemyślenia, czy ich humanitarność powoli nie zaczynała sięgać granicy.
Drgnął, czując jego krótki pocałunek. Wraz z jego dotykiem powoli wyzbywał się ponurych myśli, łagodniejąc wewnątrz siebie na tyle, móc cieszyć się tą chwilą. Pozwolił mu postawić na swoim, nie ingerując bardziej w jego wolę. Musiał przyznać jednak, że Jonathan się zmienił przez ten czas, odkąd go znał i uznawał to za pozytywną zmianę. Zamiast omijać temat i próbować go zagadywać o czymś kompletnie innym - nierzadko o rodzeństwie - wyrażał swoje zdanie, narażając się na widoczny sprzeciw. Stawał się bardziej otwarty, prezentując swoje zdanie. Miał dobre porównanie względem przeszłości, ale zarazem wiedział też, że sam otwierał się na niego samego. Lubił go, nie zdając sobie z tego do końca sprawy, że jego ciało samo zaczynało reagować na te drobne gesty i aurę chłopaka.
- Zobaczymy, jak ci pójdzie - jeśli nie zdoła, Kassir miał jakieś pomysły względem uciszenia go w kinie. Wolał jednak o zachowywać jako ostateczność, po którą powinien sięgać, gdy inne rozwiązania nie sprawdziłyby się. Na razie obecnie znaleźli dla siebie miejsca, mogąc już dzięki temu przejść do głównego aktu, jakim był film. No i mógł mu oddać jego napój.
- Pora na seans reklam. Chyba to jedna z tych niezmiennych rzeczy w kinach, niezależnie od lat - podsumował to westchnieniem, wiedząc, że i tak nie mogli tego ominąć.
Nie drgnął nawet w momencie, gdy poczuł jego dotyk na swoim ciele. Dopiero, gdy go złapał za dłoń, ruszył swoją, poprawiając chwyt, by spleść ich palce ze sobą. Przechylił się lekko w jego stronę. Z jego ust nie wydobyło się ani jedno słowo - reklamy się skończyły, prezentując prawdziwy powód pojawienia się w sali.
Skupienie Shane'a było na tym samym poziomie co przy oglądaniu filmów. Bez słowa sięgał co jakiś czas po napój i popcorn, śledząc akcję toczącą się na ekranie. Musiał przyznać, że film był całkiem dobry i budował swoje napięcie. Minęła już jego połowa, gdy akcja przeskoczyła do momentów, gdzie zaczynało przygotowywać się podłoże przed finałem.