WSTECZ | Mieszkanie studenckie

- He? Ale on już tu jest od dawna. Nie przejmuj się, nie jesteś pierwszą osobą, którą widział tu nago. - ruszył do siebie - Ubrania są w pracowni!
Kiedy Artem do niego przyszedł, miejsce styropianu zajął fotel. Obok leżała książka i błyszczący materiał. Przy drzwiach ustawiona była sztaluga, płótno i wszystkie potrzebne do pracy materiały.
- Już? - obejrzał się na chłopaka.

- Cudownie. - przetarł twarz dłonią i westchnął męczeńsko. Pochłonął swój ostatni kawałek pizzy, wypił resztkę kawy i poszedł do pracowni Carlosa.
- Taaaak. Teraz tylko mnie jakoś sobie ustaw.

Od razu pociągnął go na fotel. Miał leżeć na nim bokiem, jedna noga na podłokietniku, a druga, zgięta miała stać oparta o podłogę. Głowa do góry, jakby wpatrzony w sufit, o tak... Do tego jedna ręka na klatce piersiowej, druga zwisa i trzyma otwartą książkę. Narzucił na niego materiał, by przysłaniał niektóre części jego ciała i odsunął się, by ocenić zamysł. Westchnął ciężko i w ułamku sekundy wyciągnął telefon i zrobił kilka zdjęć.
- Pasuje mi. - podszedł do niego i popatrzył z góry - Jak zaczniesz się nudzić to od razu mów.

Trochę mu przeszkadzał w ułożeniu się wiercąc się w każdą stronę. W końcu spokojnie się poddał i z uśmiechem przyglądał się mężczyznie.
- Mhmmm... Będę. - wysłał mu całuska i przymrużył oczy, jakby miałoby go to odprężyć.

Uśmiechnął się na to i chwycił za pędzel. Przez następne dwie godziny patrzył na Artema jak na obiekt, masę oblepioną cieniami i mało dostrzegalnymi, sinymi kolorami. W tle leciała spokojna muzyka z telefonu. Idealny czas na przemyślenia...

Podczas tego całego pozowania przysnęło mu się na moment. No cóż... Z jego perspektywy nie była to najciekawsza rzecz, którą robił, więc próbował sobie znaleźć cokolwiek ciekawego, by się tym zająć. No, a opcja snu nie wydawała się tą najgorszą...
W końcu, gdy zaczęło mu się robić niewygodnie, spojrzał na mężczyznę i uśmiechnął się niewinnie.
- Carlooos... Mogę zmienić pozycję? Albo chociaż na chwilę wstać?

- Eh, dobra. Tylko szybko! - uśmiechnął się i odłożył pędzel do słoika. Przeciągnął się i podszedł do telefonu - Wiesz, że jest już dwudziesta?... To w końcu idziesz jutro do szkoły? - zastopował muzykę i zaczął odpisywać na wiadomości na komunikatorach.

- Nieeee. Nie idę. - wstał i słysząc dźwięk przychodzącego smsa pognał do telefonu. Spojrzał na wyświetlacz i zacisnął szczękę. Odpisał z wyraźną złością i wpatrywał się w komórkę zaciskając pięści. Z każdym kolejnym smsem przychodziły kolejno złość, irytacja, radość i w końcu... Płacz.
Podbiegł do Carlosa i mocno go przytulił.
- Garik jutro przyjedzie.

Ukradkiem spojrzał na Artema. Jego kolejny chłopak ma problem? Uuuu nawet dwa... Trzy? O nie, a może jest głodny!? Szybko schował telefon do kieszeni i wystawił ręce. Nim Artem zdążył powiedzieć o co chodzi, pogłaskał go po głowie i spokojnym głosem powiedział:
- Pamiętaj, Allah cię kocha... - ściągnął brwi słysząc na to odpowiedź. Odsunął chłopaka i przyjrzał mu się. Nie kłamał. Cholera! - No... To... - wsadził palec do nosa. - Eeeee.... - i popatrzył na ten brudny suit.

- Kocha mnie. Wiem. Widzę! - uśmiechnął się szeroko przecierając łzy - Nawet nie wiesz jak się cieszę. - spojrzał na niego i odetchnął. Wziął go za rękę i pociągnął, by zostawił już swój nos.
- To co... Dalej mnie rysujesz?

Meeeh, a właśnie fajnie zaczynało mu się dłubać!
- Co? A! Zapomniałem tak. Zapraszam do pozowania, zapraszam. - ukłonił się to niby przy nim i wskazał na drogę powrotną. - Tak marginesem... Ten.. Jutro z pewnością go nie będzie. Wiesz... Sama podróż tu przecież zajmuje ze dwa dni... Na szczęście.

Dygnął i przeszedł na poprzednie miejsce. Usiadł wygodnie i podrapał się po nosie.
- Ale przyjedzie! - uśmiechnął się - I dlaczego na szczęście? - uniósł brew. Przesunął się nieco i w końcu położył w poprzek fotela. Zaczął wpatrywać się w sufit i westchnął.
- Tyyy to jesteś...

- No booo... - zagryzł dolną wargę i ponownie złapał za pędzel - Zdążysz wrócić do domu i przygotować się, nie? - nałożył więcej farby i zaczął ją mieszać z innymi - Uspoookój się... Psujesz mi kompozycję z tym wzwodem. - prychnął i wrócił do malowania

- Tak, tak. Dam radę. - machnął ręką i przymknął oczy. Zaraz jedno otworzył i spojrzał na siebie.
- Carloooo... Jestem spokojny... I nie mam wzwodu. - podciągnął nogę do siebie, by zakryć krok. - Spaaać mi się chce. Myślisz, że jeszcze jestem trochę przyćpany od wczoraj?

- Mooożliwe... Ale wiesz! Jak chcesz się przekonać czy na pewno, mogę ci coś przynieść do przyćpania! Wtedy przynajmniej będziesz pewien, że nie jesteś trzeźwy. - popatrzył na niego i pokręcił głową - Co jest? Już zmieniasz pozycję? Ponoć jesteś spoko. - zaśmiał się pod nosem.