WSTECZ | [ School Days ]

Nikt nie powie? Nie wyjdzie to na jaw? Trzymał to w tajemnicy, zapowiadając zarazem, że w razie przypadku będzie go jeszcze kryć?
- Um... dzięki - wydobył z siebie tylko tyle, czując głównie mętlik w głowie. Tym bardziej nie umiał znaleźć powodu oprócz zwykłego kaprysu. Zwłaszcza, że widział jego próbę obrócenia sytuacji w bardziej humorystyczny sposób.
W końcu się uśmiecha.
- Ugh - potarł ramię, maskując irytację. - To muszę przyznać rację. Potrafisz działać mi na nerwy. Mam wrażenie, że przy tobie wszystko bierze szlag.
I głównie przez to, że czas temu przespali się razem.
- Raczej kwestia, by nie pogrążać się bardziej - odparł cicho. - I nie uciekam. Gdybym miał to zrobić, nie rozmawialibyśmy teraz - momentalnie uznał, dzieląc się z nim skróconym poglądem na sytuację, jak on sam to odbierał.
- Czyli mówisz, że mam przyzwolenie na bicie ciebie, mimo iż staram się podkreślać, że nie chcę tego robić? - uniósł brew. - I chwila, czemu popłaczesz... - jego spojrzenie zrobiło się o wiele bardziej uważniejsze, gdy skupił wzrok na jego klatce piersiowej, a potem brzuchu. I może na sekundę zawiesił uwagę na jego kroczu, ale zaraz potem podniósł wzrok na niego, lekko wyginając usta w górę.
- Powinno pochlebiać mi to, że tak starasz się - skomentował, czując lekkie poruszenie w klatce piersiowej przez jego wzrok. - Mimo iż cały czas powtarzam ci to samo - względem wieku i relacji. Problem był jednak taki, że tylko Kassir się tym przejmował.
Niedobrze.
Nie powinien do tego dopuścić. Do zetknięcia ich ust, pozwolenie na ten pocałunek, bierne akceptowanie zagłębienie go, pozwalając mu na kontynuowanie tego. To nie był odpowiednie miejsce na to. Ani czas. Ani nic więcej. Wszystko graniczyło z sprzecznością, do której nie powinien dopuścić. Mimo to, jego ciało zareagowało wbrew woli umysłu, ulegając temu odczuciu , brutalnie przypominając o potrzebach, których nadal nie miał okazji zaspokoić. Obecny weekend spędził nad książkami, więc nawet nie mógł próbować odnaleźć odpowiedniego partnera w zamian za poprzednie rozczarowanie. Miękkość odczuwalnego języka wzbudzała odczucie chęci odwzajemnienia tego. Nasilenie jego obecności, jedynie za bardzo pogłębiało jego potrzeby, którym najchętniej by się oddał obecnie.
Tylko, że poddanie się temu oznaczało, że musiał zaakceptować fakt, że robił nieprzyzwoite rzeczy z siedemnastolatkiem.
Kto z nas musi być rozsądny?
Położył dłonie na jego ramionach, lekko odsuwając go od siebie.
- Ja... Eliminacje najpierw, dobra? - wymamrotał, odwracając wzrok. - Nie wiem... Czy to najlepszy pomysł. Nie panuję nadal nad sobą, Jonathanie. Nie sądzę, bym mógł ukazać się delikatnością, jaką potrzebujesz obecnie - przyznał z lekkim zaczerwieniem na twarzy. - W dodatku jestem twoim nauczycielem. Nie wypada mi tego... - pokręcił głową. Musiał przyznać, że nie spodziewał się po sobie, że tyle wystarczyło, by pogubił się. Złamanie własnego postanowienia? - Ugh. Na teraz niech będzie, że to kwestia oddania mi - uniósł rękę i pstryknął go w czoło. - A teraz muszę się uspokoić - Jeszcze trochę i serio nie wytrzymam. Jego nogi nieznacznie poruszyły się, gdy próbował brać głębsze wdechy dla zwyczajnego opanowania się. O czym ja w ogóle myślę? Czy ja przez moment właśnie chciałem mu ulec i pozwolić na kontynuację tego wszystkiego? W takich chwilach zbyt dobrze przypominał sobie, że różnica w ich wieku nie była duża.

- Wiesz co, punktem bicia jest to, że drugiej osobie ma się to nie podobać - wytknął mu, wyraźnie zirytowany. - A obstawiam, że twoja metoda spowoduje, że sam będziesz z tego powodu zadowolony - raczej nie sądził, by mu w ten sposób proponował spacerek po mieście.
Uniósł brew na jego poważniejsze słowa, ale na jego własne życzenie - nie pytał o to dalej. Zwłaszcza, że też nie było jak, gdy sytuacja poszła w całkowicie nieodpowiednim - według Shane'a - kierunku.
- Chciałbym zobaczyć, jak bardzo jesteś przekonujący - przyznał bez wahania w głosie, uśmiechając się lekko, gdy poczuł usta na swojej ręce. Gdyby tylko szło mu zachowywać cały czas taką pewność...
- A-ale - było tak wiele czynników, które mówiły mu, że nie powinien tego robić. Powtarzalne, ale zarazem na tyle solidne, by nie opuszczały go od razu. Tylko, że obecna atmosfera... Robiła wiele, o czym ciemnowłosy przekonywał się wraz z upływem czasu.
Robił to specjalnie i Shane zdawał sobie z tego sprawę. Jednakże w tym przypadku zbyt mocno uderzał w słabsze punkty czarnowłosego, powodując przy tym, że był o wiele łatwiejszy w przekonaniu. Zwłaszcza teraz, gdy jego słodkawy głos był niczym trucizna, zachęcająca go do sięgnięcia dalej. Tylko ten jeden raz. Tylko na moment, by móc uspokoić żar organizmu. Nikogo tutaj nie było. Nikt nie miał tego widzieć. Mógł mieć na własność to, co właśnie potrzebował, bez kolejnego oczekiwania na wolny czas. A Jonathan był sam chętny, podstawiając mu się całkowicie. Piękny chłopak, który raz za razem zabawiał się słowami oraz gestami, by dotrzeć do Kassira.
- Jeśli ktokolwiek nas przyłapie, oboje mamy przechlapane - wymamrotał, obejmując go rękami i chowając głowę boku jego szyi. - A mimo to, brniesz w to dalej - zabrał jedną rękę, po czym przesunął ją w stronę dłoni, która znajdowała się na jego kroku i przycisnął ten dotyk jeszcze bardziej, czując, że sam siebie właśnie skazywał na porażkę. - Więc przekonaj mnie, Jonathanie. Że warto zaryzykować chwilę słodkości dla całej przyszłości - nie był nadal przekonany, ale mimo to, zaczynał go sam prowokować. Częściowo świadomie, częściowo nie. Nie umiał wytłumaczyć swojego obecnego stanu żadnymi logicznymi słowami oprócz prostych faktów. Miał przed sobą chętnego chłopaka, gdy on sam potrzebował konkretnego spełnienia satysfakcji.
- Przekonaj mnie, Jonathanie na tyle, bym pomimo mojej niepamięci sam chciał ci pokazać, co potrafię.

- Cały czas się uczę - skomentował jedynie, unosząc brew na widok jego zachowania. Dał się zaraz potem przyciągnąć mu, parskając cicho śmiechem, gdy zaczął ogarniać jego wygląd.
- Wiesz, że mogłem sam to zrobić? - mimo to, nie protestował przeciwko temu. Obserwował spokojnie, jak zajmował się sobą, by potem odprowadzić go wzrokiem.
- Więc zostaje mi życzyć ci powodzenia - rzucił jedynie, uśmiechając się łagodniej. Jeszcze ma wiele przed sobą. Upewnił się, że jego strój jest nienagannym stanie, poprawił okulary na nosie i zabrał swoje rzeczy, by zaraz potem zamknąć salę. Musiał przyznać sam sobie, że...
... to był całkiem interesujący koniec dnia.

- Nie prześpię się z tobą Igor - chłodny głos Kassira nie zmieniał się co do joty odkąd stał tuż przy toalecie męskiej, kontynuując dalszą rozmowę.
- Ale dlaczego, Shane? - gorące i zarazem wypełnione alkoholem powietrze owiało go, powodując w nim uczucie mdłości. Jego żołądek zadrżał w proteście, mimo to, mimika twarzy nadal nie zmieniała isę.
- Bo jesteś beznadziejny w łóżku - założył ręce na wysokości klatki piersiowej, stukając prawą nogą o miękkie podłoże.
- Ostatnio mówiłeś co innego - czarnowłosy chłopak uśmiechnął się z rozbawieniem wymieszanym z pogardą. - Zwłaszcza, gdy prosiłeś mnie o tą noc.
- Coś ci się pomyliło - odwrócił głowę na bok. - Spotkaliśmy się przypadkiem. Popiliśmy i spędziliśmy ze sobą noc. Nic więcej. I nie, nie zamierzam z tobą spać więcej. Jesteś beznadziejny w tym. Jak myślisz, że szczytem możliwości jest postawienie sobie i wsuwanie tego w najbliższą dziurę, po czym udawanie, że umie się poruszać, to mam dla ciebie złą wiadomość. Idź się pierdol sam ze sobą.
Gdyby tylko wiedział, że ten wypad będzie tka beznadziejny, nigdy się nie zgodziłby na niego.
Zaczęło się niewinnie. Spotkali się w Moonlight głównie po to, by świętować osiągnięcie Mia-Mia - studentki o imieniu Amelia, z którą miał pozytywne relacje. Głównie temu, że dziewczyna była na tyle specyficzna, że przy ich pierwszym spotkaniu powiedziała mu wprost, że nie kręcą ją faceci i nawet jego uroda niczego w tym nie zmieni. Musiał przyznać, że pod postacią niewielkiej osoby, o zaledwie 157 cm, kryła się osoba, która miała bardzo sarkastyczne podejście do innych. Była też na tyle inteligentna, że bez problemu zgarniała różnego typu nagrody.
W tym przypadku akurat padło na wygraną naukową w postaci opisania działania mocy ofensywnej względem naturalnych żywiołów.
Jednakże nie przewidział tego, że jego nieudany kochanek również natrafi się w tym miejscu. Igor był osobą o rok starszą od Kassira - czarnowłosy chłopak o brązowych oczach potrafił zawrócić niejednej osobie w głowie. On nie był również wyjątkiem pod tym względem, zwłaszcza gdy był pod wpływem alkoholu, a jego potrzeby odzywały się nieubłaganie. Przy czym dostał wystarczająco spore rozczarowanie, gdzie ledwie co udało mu się umknąć mu. Nawet jeśli pozostał po tym ślad bólu, urazy i braku nasycenia.
A teraz musiał na niego natrafić akurat w tym klubie.
- No dajesz, Shane. Wiem, że ci się spodoba - widział, że specjalnie blokował mu możliwość odejścia. Syknął, gdy zrozumiał, że próbował dobrać się do jego męskości, by wymusić reakcję nieco nietrzeźwego ciała.

Nie chciał. Po prostu nie chciał mieć z nim do czynienia, ani teraz, ani wcale. Piękno, któremu czas temu uległ, teraz działało na niego obojętnie. Wspomnienia nieudanej nocy były za świeże, by chciał spróbować na nowo. Zwłaszcza gdy miał na uwadze fakt, że z tego wszystkiego nie potrafił panować nad sobą, co ukazywało się w wydarzeniach, do których nigdy nie miało dojść. Dlatego też stawiał mu się.
- Gdzie z tymi rękami, Igor, to miejsce publiczne - zaprotestował ciemnowłosy, chwytając go za rękę, by odsunąć od miejsca, które nieodpowiednio było dotykać w takich lokacjach. - Czego nie rozumiesz? Mówię, że nie chcę to nie chcę. Jesteś w tym beznadziejny.
- Mówię ci, że ci się spodoba. Tak, że sam będziesz mnie prosił o więcej - nachylił się na moment nad jego uchem, szepcząc słowa, które były niczym trucizna sącząca się do jego organizmu. Shane'owi nie podobało się, w co uderzał jego rozmówca. I jak wiedział, które uderzenia mogły do niego trafić, by chciał mu finalnie ulec.
Tylko, że nie chciał tego.
Nim jednak odpowiedział, nagle zobaczył nieprawdopodobną scenę. W jego oczach Igor został "zdmuchnięty" i z głośnym hukiem uderzył o najbliższą ścianę, pozwalając uwolnić Shane'a od zablokowanej możliwości ucieczki. Jasne oczy przekierowały się finalnie na przybyłego, a widok rudowłosej fryzury spowodował, że jego serce zabiło kilka razy zbyt szybko.
Dlaczego on tu jest?
Nie chciał, by widział go w takiej sytuacji. Nie, nawet w takim miejscu. Z poznaniem niechcianej części przeszłości, którą chętnie by zakopał.
- Nie jestem na randce - odparł powoli, po czym zamrugał energicznie oczami, gdy poczuł objęcie i nagłe naruszenie strefy osobistej. - Ale co ty tutaj robisz? - ze wszystkich osób, to akurat nie spodziewałby się, by natrafić na Jonathana w takim miejscu, a w dodatku w takim momencie, gdy sytuacja nie robiła się zbytnio za ciekawa dla Kassira. Widział jego oczy, próbując jednak zrozumieć, na co dokładniej patrzył.
- Co do kur - Igor zaczął podnosić się w końcu po uderzeniu w ścianę. - To nie twój interes, zjeżdżaj - warknął mężczyzna, gdy w końcu wstał na obie nogi. Trzymał dłoń przy uderzonej części ciała, krzywiąc się z bólu. - Nie wtrącaj się w naszą rozmowę.
Czarnowłosy wyciągną ręce, by złapać Shane'a za ramię i wyciągnąć go z uścisku Jonathana. Malujący się siniak na boku twarzy świadczył, że zdrowo przywalił w ścianę, gdy wyraz twarzy świadczył wybitnie o tym, że nie spodobało mu się takie potraktowanie. Za to w głowie obejmowanego złączyły się dwa styki, by zaraz potem obrócił się w bok i objął Jonathana.
- Wolę jego od ciebie. Wie, jak się poruszać - może w normalnym stanie nie ośmieliłby się pomyśleć nawet o tym. Ale jednak młodszy mógł dobrze odczuć, że Kassir już miał alkohol w ustach. Ale warto było zrobić to dla wyrazu twarzy, jaki wykazał chłopak, gdy dostał solidną szpilę w bok.

I właśnie został wkręcony w randkę. Aż uniósł brew w wyraźnym zaskoczeniu, by zaraz potem to skomentować westchnieniem. Tak bardzo mu to pasowało do zachowania rudowłosego, że aż brakowało mu słów na konkretne skomentowanie tego. Dlatego też stawał się biernym odbiorcą tego, co działo się pomiędzy Igorem an Jonathanem.
Twarz czarnowłosego wykrzywiła się ze złości, gdy został ponownie odtrącony. Zaraz potem wypisała się na nim niepewność, a wraz z wypowiadanymi słowami bladł, nie będąc zdolnym utrzymać ich wagi. Kassir za to powoli kolekcjonował usłyszane informacje, podpierając jedną dłonią biodro.
Czyli... to wyjaśnia, co tutaj robi.
W dodatku zaczynał teraz o wiele rozumieć, że miał do czynienia z kimś o wiele bardziej istotniejszym niż zwyczajnym "bogatym dzieciakiem". Musiał przyznać, że niespecjalnie przywiązywał uwagi do poznawania faktów, kto jest znany i ważny - głównie z powodu, by nawet podświadomie nie dawać komuś przewagi przy nauczaniu - ale teraz uznawał, że ta wiedza by mu się konkretnie przydała. Nawet jeśli nie wiedział, co zrobić z faktem, że przespał się z właścicielem baru, do którego został przyprowadzony.
Nie żebym wtedy w ogóle planował kontynuowanie tej znajomości.
Potarł włosy, przyglądając się, jak ochroniarze biorą się za robotę, zabierając ze sobą Igora. Zaraz potem ponownie poczuł się objęty, by zaraz potem cicho zaśmiać się, odczuwając jego reakcję na swojej skórze.
- Nie, nic mi nie jest - oprócz przywołania niechcianych wspomnień i wpędzenia go w nieprzyjemną sytuację w miejscu publicznym. - I nie... Chyba jednego drinka? Może dwa - nie czuł się otumaniony alkoholem, mimo iż dawało się wyczuć, że już coś miał w ustach. Dał się grzecznie pociągnąć do kanap. - Um, chwila. Jeśli to randka, to powinienem dać reszcie znać, że nie wrócę - zatrzymał się, szukając telefonu po kieszeniach. Wysłał sms-a do Mia-Mia, przepraszając za to, że znika, ale znalazł ciekawe towarzystwo na noc.
W odpowiedzi zobaczył od dziewczyny, że mógłby myśleć czymś więcej niż swoim kroczem, a ona się z nim policzy później. I życzyła dobrej zabawy.
Wiadomość skomentował jedynie westchnieniem i pokręceniem głowy. Schował telefon, po czym przekierował uwagę na Jonathana.
- Więc, co robimy na randce? - był całkiem rozbawiony ową koncepcją. - Przyznaję, że dawno mnie nie było na żadnej - gdy znaleźli się już na kanapach, oparł się o jego ramię, zastanawiając się, co właściwie mogli teraz robić.
- I dzięki za pomoc. Dobrze, że nie wpadł na pomysł, by spróbować mnie najpierw spić - nie skomentował kwestii potraktowania i zachowania ogólnego względem mężczyzny. Nie żeby kompletnie myślał nad tym, jak właśnie klient został potraktowany, zadowalając się jedynie efektem pozytywnym dla niego samego. Połączył jeszcze ze sobą fakty, że to nie była pierwsza przygoda z niewygodnym klientem. Reputacja...? Przynajmniej mam spokój teraz.