WSTECZ | Klub Ice and Dice

First topic message reminder :

Niegdyś Dripping Lemonade, dzisiaj Ice and Dice. Czego na pewno nie można powiedzieć o tym miejscu, to tego, że nic się tu nie dzieje. Z uwagi na korzystną lokalizację klub przyciąga do siebie masę klientów, którzy poszukują najróżniejszych form rozrywki. Sala główna oświetlona jest całym mnóstwem kolorowych świateł, a na samym środku znajduje się okrągły bar, przy którym można zamówić najróżniejsze drinki – od tych bezalkoholowych, aż po mieszanki z alkoholem z najwyższej półki. Sala ta jest przeznaczona dla tych, którym zależy na nocnej popijawie i na zabawie w rytmie głośnej muzyki, a ci, których interesują przyjemniejsze widoki, mają okazję zawiesić oko na wykwalifikowanych pole dancerach. Specjalne parkiety wyposażone w rury były jednym z elementów, które pozostawiono na swoim miejscu, pomimo gruntownego remontu lokalu.
Za dwuskrzydłowymi drzwiami znajduje się kolejna sala – jest ona nieco mniejsza od tej głównej. Tutejszy klimat różni się od żywiołowej atmosfery, która wita gości tuż po wejściu do klubu. To miejsce jest prawdziwym rajem dla hazardzistów. Oprócz maszyn do gier, w których można zagrać o specjalne żetony, licząc przy tym na łut szczęścia – można natknąć się tu na kilkanaście stołów, przy których krupierzy przeprowadzają rozgrywki. Kasyno stanowi główny środek dochodów klubu, biorąc pod uwagę, że największe szychy Riverdale niemalże co wieczór zostawiają tu potężne sumy pieniędzy.
Za drzwiami oznakowanymi znakiem TYLKO DLA PERSONELU znajduje się dość obszerny magazyn, w którym składowane są zapasy. Magazyn umiejscowiony jest tak, by można się było do niego dostać tylnym wejściem, co ułatwia rozładowywanie dostaw. Drzwi te mogą zostać otwarte jedynie za pomocą specjalnej karty magnetycznej. Oprócz tego w tym pomieszczeniu znajduje się specjalne zejście do piwnicy, które także zabezpieczono czytnikiem kart. Przeciętni pracownicy nie mają tam dostępu.
Nie należy zapominać, że pierwsze piętro klubu – wejście na górę prowadzi od strony kasyna – zostało zagospodarowane dla tych, którzy cenią sobie dyskrecję. Mimo tego każdy zdaje sobie sprawę, jakie niespodzianki czekają za zamkniętymi drzwiami tamtejszych pokoi. Niektóre z nich przypominają VIPowskie loże, a inne wyglądają, jak tematycznie zaprojektowane sypialnie, by każdy z klientów miał szansę znaleźć coś dla siebie w towarzystwie wprawionych w swoim fachu prostytutek.

__________

Efekt terenu: Klub Ice and Dice po zostaniu oficjalną siedzibą Lisów stał się najpopularniejszym miejscem w dystrykcie B. To właśnie tu najłatwiej spotkać wszystkich ludzi popierających ich działania, szukających jakiegokolwiek sposobu na okazanie im swojej wdzięczności czy adoracji. W przypadku pojawienia się Niepoczytalnych gracze, którzy mają minimum dwóch wykupionych NPC zyskują możliwość użycia obu dodatkowych postaci w walce.

Obserwowała Lisicę polewającą jej bursztynowego alkoholu. Nieznacznie uniosła kącik ust, zauważając w tym pewną zależność. Rude Lisy, rude napoje. Aż dziwne, że całe wnętrze klubu nie ociekało złotem i pomarańczem. A może jeszcze się nie urządzili?
Zabrała szklankę, kiedy Lark ją napełniła i zamieszała lekko, stukając kostkami lodu o siebie.
Jak sobie radziła? Chujowo i wcale. Na szczęście ludzie chyba powoli zaczęli zapominać o wydarzeniach sprzed paru miesięcy. Przez dokładnie tę jedną, jebaną konferencję rozważała pofarbowanie kłaków, coś czego nigdy nie brała pod uwagę. Mimo wszystko zbyt mocno lubiła swój nietuzinkowy kolor włosów.
Podniosła wzrok i spojrzała na twarz Lisicy spod lekko przymrużonych powiek.
"Fanami? Raczej tymi wszystkimi chętnymi do urwania mi łba... Nie mam maski, co jak teraz myślę nie byłoby takim głupim pomysłem. Zostaje mi kaptur, okulary przeciwsłoneczne i trzymanie się cienia," przerwała na chwilę, parskając cicho. "No i oczywiście ta pozytywna osobowość," dodała z ironią.
Przytknęła szklankę do ust, lecz zanim się napiła, na jej twarzy zagościł delikatny pół uśmiech.
"Nie ma chyba nic gorszego dla kogoś takiego jak ja. Dziennikarze i błyskające flesze..., ugh zdecydowanie nie," pokręciła głową na boki i przechyliła szklankę z trunkiem, na tyle by jej wargi lekko dotknęły napoju. Nie pijała whisky i nie była jego fanką. Za bardzo przypominała jej palone drewno i dym. Oparła szklankę o kolano, przyglądając się Lark z zainteresowaniem.
"Mimo wszystko, nie ukrywasz się w tłumie. Nie raz już słyszałam o przywódcy Lisów wychodzącej przed szereg. Jak choćby podczas tych zamieszek pod hotelem. Nie boisz się, że podczas takich sytuacji ktoś jednak pozna twoją tożsamość?" zamieszała szklanką, niespiesznie przesuwając wzrokiem po pokoju. Póki co nie czuła się w żaden sposób zagrożona czy też przytknięta do przysłowiowego muru. Mimo, że zasadniczo reprezentowała Wolves nie czuła potrzeby, by zachowywać się nadmiernie oficjalnie. W końcu, najlepsze układy zawsze zawierało się przy pokerze lub butelce alkoholu.
Oparła się wygodniej o bok kanapy, stukając palcem w szklankę. Zaśmiała się bez wyraźnego rozbawienia, zakładając za ucho kosmyk włosów.
"Prędzej czy później każdy w końcu popełnia błąd, który prowadzi go wprost do celi," zdjęła nogę z kolana i oparła się przedramionami na udach. "Jednak, zawsze jest też inne wyjście," rzuciła i odruchowo upiła łyk alkoholu, zaraz jednak nieznacznie się krzywiąc. Uh, obrzydliwe.
Kiana skinęła głową, odstawiła szklankę na stolik i wstała, podchodząc na środek pomieszczenia. Już sam fakt, że ustawiła się plecami do Lark mówił wiele. Nie było to zaufanie per se, w końcu druga kobieta mogła dostrzec zarys broni za jej paskiem, ale chęć pokazania, że traktowała ją poważnie i była w stanie nagiąć nieco swoje zasady.

Podeszła do stolika, spoglądając na szklankę z whisky. "Eh, masz może coś innego oprócz tego, jakże wyrafinowanego trunku?" umowa z rudym była, że się nie spije jak świnia. Nie, że będzie siedziała o suchym pysku...
Ponownie zajęła miejsce na kanapie, założyła nogę na kolano i spojrzała prosto w oczy Lark.
"Moje propozycję już znasz. Teraz, uczciwie będzie jeśli przedstawisz swoje," Kiana miała w głowię parę rzeczy, które chciała uzyskać od lisów. Była ciekawa, czy Lark także będzie je miała na myśli.

Wybór alkoholu by pasował do ogólnej kolorystyki Foxes był możliwym przypadkiem... chociaż z nimi nigdy nic nie było pewnego prawda? Z drugiej strony jakby wszystko przyodziać w "firmowe" barwy to by było to strasznie monotonne prawda? Lark słuchała Kiany z delikatnym uśmiechem, oj tak, potrafiła sobie wyobrazić problemy jakie mogłaby mieć gdyby paradowała bez maski! Znaczy oczywiście jako Lis. Tak o po cywilnemu wcale się nie ukrywała. Raczej nie wyróżniała się aż tak w tłumie by musieć to robić. Hm, może blizna na twarzy robiła za mały problem, ale wątpiła by ktokolwiek na to zwracał uwagę na ulicy. Szczególnie teraz, gdzie można było dostać nożem pod żebra tylko dlatego, że ktoś miał gorszy dzień. No i nóż w ręku. Co wcale nie było takie rzadkie.
- Wiesz, zawsze możesz dołączyć do nas, załatwię Ci jakąś. - Zaśmiała się pod nosem, ewidentnie żartując. Jednak czy aby na pewno? Cóż, widocznie zamiłowanie do wyłażenia z tłumu dzieliły takie samo, tylko jakoś średnio im ułożyło się w życiu, że zawsze lądowały przed tym tłumem. Nieważne z jakich powodów. Na wzmiankę o zamieszkach pod hotelem uśmiech jej trochę zszedł. Koniec końców nie skończyło się to wtedy najgorzej, ale na pewno mogło pójść lepiej.
- Nie boję się. Biorę to jednak pod uwagę. Aczkolwiek martwić się tym będę gdyby faktycznie to się stało. - Wzruszyła lekko ramionami. - Zresztą nie lubię jak ktoś robi burdel na moim podwórku.
"Prędzej czy później każdy w końcu popełnia błąd..."
Owszem, była tego świadoma. Szczerze powiedziawszy mogła ponosić konsekwencje za swoje czyny, nie przeszkadzało jej to. Bardziej niepokoiła ją mała iskierka mówiąca, że musi pilnować pewnej bandy młokosów, którzy zapewne prędzej niż później wpadną w takie problemy, dlatego nawet jeśli nie chciała przyznać tego przed samą Kianą, to słysząc wzmiankę o innym wyjściu zainteresowała się, tym co miała do zaoferowania. Nie umknął jej fakt widocznie nietrafionego alkoholu, jak również posiadania broni przez jej rozmówczynie. Jak bardzo Lisica nie przepadała za bronią palną, tak sama Kiana zasłużyła na kolejny plusik w pewnej rozpisce..
Przysłuchiwała się z uwagą, śledząc ją wzrokiem. Co jakiś czas popijając ze swojej szklanki. Trzeba przyznać, że była to interesująca oferta. Jednak czy na tyle by na to przystać? Hm.
Brak poparcia dla wyrafinowanego trunku przyjęła z lekkim zaskoczeniem, zaraz jednak parsknęła cicho śmiechem.
- Gdybym nie miała, co to byłby za bar? Czego się napijesz? - Odpowiedziała już spokojnie, odkładając szklankę na stół. Magiczne barki w pokojach miały wszystko, albo prawie wszystko. Jeśli by czegoś brakowało wystarczyło wykonać telefon. Lark podeszła do barku przygotowując żądany trunek. Była gospodarzem, będzie latać do kuchni jeśli jest taka potrzeba. Przy okazji skorzystała z tej chwili by poukładać sobie wszystko w głowie. Idealnie. Postawiła nową szklankę z trunkiem przed Kianą wracając na swoje miejsce.

Teraz ona wyłożyła swoje karty i na spokojnie wytrzymywała spojrzenie kobiety, obie strony pokazały co mogą zaoferować, tylko teraz pytanie czy szale były na tyle satysfakcjonujące by dobić targu?

- No cóż, akurat z tym nie mogę nic zrobić. - Teatralnie pokręciła głową rozkładając przy tym ręce w geście bezradności. Jak to mówią, o gustach i guścikach się nie dyskutowało. Wyglądało na to, że próba ściągnięcia Kiany w lisie szeregi natrafiła na ścianę nie do przebicia. Jednak jako, że to nie był żaden oficjalny punkt w negocjacjach, Lark nie zamierzała bawić się tym dalej, w końcu miały tutaj ważne kwestie do poruszenia i nawet jeśli posłuszeństwo podkomendnych i porządek na własnym podwórku był ważny. To teraz stawka jaka była tutaj poruszana wykraczała nawet ponad to. Oczywiście wszystko rozbijało się o dobranie prawidłowego alkoholu! Dzięki temu mogły bez problemu i wymuszonego uśmiechu przejść do interesów. Nawet jeśli Lark oferowała dużo, to również tyle miała otrzymać w zamian, chociaż z perspektywy Lisów mogła to być bardziej inwestycja niż wymiana. Czy takie wybieganie w przyszłość i tak naprawdę gdybanie jej się opłaci? Zostanie to rozliczone w przyszłości. Tylko, że właśnie na tym polegała współpraca prawda? Przynajmniej w przekonaniu Lisicy.


Wyprostowała się upijając porządnie ze swojego szkła, zaraz po tym ponownie wbijając spojrzenie w swoją rozmówczynie.
- Oczywiście nie musisz odpowiadać od razu, możesz przemyśleć sprawę i dać mi znać. Kontakt masz.

Taka była natura negocjacji, przerzucanie się ofertami, próba przekonania drugiej strony, że to co zyska będzie nawet bardziej opłacalne niż to co sami będą musieli wyłożyć na tacę. Gdy wszystko idzie "zgodnie z planem", planem który niekoniecznie musiał kiedykolwiek powstać to człowiek zastanawia się gdzie jest haczyk? Tylko, czy zawsze musiał znajdować się gdzieś haczyk? Czy czystość intencji była w tych czasach towarem tak ekskluzywnym, że nie można było sobie na to pozwolić? Może tak, może nie.
Lark upiła porządnie ze swojego szkła ze spokojem wsłuchując się to co jej rozmówczyni ma do powiedzenia.

Lark polała sobie ponownie whisky lekko zakręcając szklanką.
- Znasz moje oczekiwania, jeśli Ci one nie pasują, cóż wygląda na to, że się nie dogadamy. - A zapowiadało się tak dobrze, jednak wygląda na to, że umowa nie dojdzie do skutku. Bywa i tak. -Na tym zakończymy dzisiejszą rozmowę.
Był to chyba wystarczający znak, przynajmniej Lark mogła zobaczyć bardziej ludzką twarz wilków, no i zawsze miały do siebie jakiś kontakt. Oczywiście pożegna się z Kianą, nawet odprowadzi ją do drzwi!

By później wrócić na kanapę w celu dokończenia swojej szklanki.. a może nawet butelki, by później zaspamować jednego ze swoich wyszczekanych podopiecznych wiadomościami...

zt x2?

  Wystukał wiadomość na telefonie, nim podniósł wzrok na Aziela.
  — Chcesz coś do picia? — zapytał, wstając i chowając komórkę do kieszeni. Wychył swoją szklankę, wypijając jednym łykiem resztę soku pomarańczowego. Naczynie z cichym trzaskiem uderzyło o blat, gdy Lezard zbyt mocnym ruchem postawił je na stole.
  Głośny, wrzynający się w uszy wrzask dobiegający z głównej sali sprawił, że chłopak mimowolnie zamarł na sekundę, krzywiąc się, jakby hałas wymierzył mu cios w twarz. Cholera, to zdecydowanie nie brzmiało jak dobra zabawa w towarzystwie wylewającego się do ust alkoholu. Ruszył biegiem, kątem oka przelotnie spoglądając na drugiego Lisa, jednak zanim zdążył dotrzeć do wyjścia, drzwi otworzyły się z impetem, o mało nie wylatując z zawiasów. Zdyszany barman oparł się jedną ręką o ścianę, drugą wskazując salę.
  — Ci pieprzeni Niepoczytalni próbowali wedrzeć się do środka. Ochrona się na nich rzuciła — wysapał.
  — Sprawdzimy — rzucił, wybiegając z pomieszczenia.
  Prawa ręka spoczęła na rękojeści noża, gotowa w każdej chwili wysunąć ostrze. Prawie sprawnie dotarł do drzwi wyjściowych, przypadkiem trącając ramieniem spanikowaną kobietę. Zatrzymał się dopiero po dotarciu do centrum zamieszania, gdzie dwójka ochroniarzy przyciskała szarpiącego się i warczącego Niepoczytalnego.
  — Dobra robota. Zabierzemy go i się pozbędziemy.

  Beznamiętnym wzrokiem zmierzył ochroniarzy i zatrzymanego Niepoczytalnego. Dziwny osobnik nie wyglądał tak źle i groźnie jak jego pobratymcy, których pokazywano w mediach społecznościowych i telewizji, ale nadal nie prezentował się na tyle przyjaźnie, żeby ktokolwiek pomyślał o wypuszczeniu.
  — Tak jest, to się więcej nie powtórzy, zaskoczył nas — odparł jeden z ochroniarzy, patrząc porozumiewawczo na współpracownika.
  Blondyn westchnął, kierując wzrok na Serpenta i Bazyliszka. No pięknie, jeden brzydził się przemocą, a drugi wyglądał jak dzieciak. Niby wiedział, że nie należy z góry oceniać po pozorach, ale przeczuwał, że będzie musiał w większej mierze samodzielnie zająć się posłaniem Niepoczytalnego w piach. Nie żeby bardzo chciał to zrobić. Gdyby mógł, wycofałby się z tej sytuacji, licząc, że jakiś inny Lis odwali całą robotę.
  — Dasz radę go sam trzymać? Chcę, żeby twój kolega nadal pilnował wejścia — zwrócił się do krępego ochroniarza.
  — No jasne. Raczej nie powinien mi się wyrwać.
  — Raczej? Zrób tak, żeby na pewno się nie wyrwał, inaczej będziesz za nim gonił. — Pokręcił głową z dezaprobatą, lekko wzdychając.
  Ruszył w stronę śmietników, ignorując spojrzenia co rusz zatrzymujących się ludzi, dla których stanowili małą sensację. Zatrzymał się dopiero po dotarciu na miejsce, od razu wyciągając nóż. Na szczęście nie musiał czekać na dołączenie ochroniarza, prowadzącego Niepoczytalnego; szedł tuż za nim, mamrocząc coś pod nosem.
  — Skoro ja zajmuję się brudną robotą, to niech ktoś inny ogarnie jego ciało — powiedział, wyjmując nóż z pokrowca.
  Podrzucił broń w dłoni, nim wykonał szybkie i w miarę głębokie cięcie na gardle Niepoczytalnego. Zdołał jeszcze wydać z siebie ciąg niezrozumiałego bełkotu, nim zwiotczał w rękach trzymającego go mężczyzny.

  Z zaskoczeniem spojrzał na Serpenta, gdy ten bez uprzedzenia wyrwał broń z ręki. Przez chwilę poczuł się jak karcony dzieciak, który zapomniał podstawowych zasad dobrego zachowania. Jeszcze chwila i może nawet podniósłby ręce w obronnym geście.
  Zdecydowanie go to nie bawiło. Patrząc na Niepoczytalnego widział osobę, która doszczętnie zniszczyła swoje życie, odbierając je sobie zanim w ogóle nóż dosięgnął jej gardła i skroni. I nawet jeśli empatia Lézarda dla obcego człowieka sięgała dolnej granicy, to musiał przyznać rację Serpentowi, że ktoś taki także zasługiwał na szybką śmierć.
  Odebrał od chłopaka swój nóż, nie zwracając na razie uwagi na znajdującą się na nim krew.
  — Okej, okej, masz rację, następnym razem wezmę z ciebie przykład.
  Przeniósł wzrok na Bazyliszka, marszcząc brwi. Ten to dopiero musiał mieć głowę wypełnioną dziwnymi pomysłami i… grami o zombie. Lézard może zbyt często nie oglądał telewizji, ale bez problemu założyłby się o kilka dolarów o to, że wydarzenia w Riverdale nie są wstępem do światowej apokalipsy wypełnionej prawdziwymi nieumarłymi wychodzących spod ziemi.
  Skinął głową, słysząc polecenie. Wątpił, aby Bazyliszek faktycznie próbował odrąbać ich trupowi głowę albo zrobić cokolwiek innego ze zwłokami. Choć jedna część jego wypowiedzi faktycznie wprawiła blondyna w konsternację.
  — Jesteśmy w środku miasta, więc powiedz mi, gdzie chciałeś zrobić to ognisko? Tutaj na tyłach? Na dachu budynku czy może na środku chodnika, gdzie inni mogliby się do nas przyłączyć z piankami i kiełbaskami?
  Maska zasłaniała połowę jego twarzy, ale nawet sam wzrok wystarczył, aby dostrzec zwątpienie.
  No cóż, kolega z gangu raczej nie stanowił najlepszego materiału na dowodzącego.