▲▼
Obrażenia i czas rekonwalescencji
Xaxa: średnie obrażenia — mocne stłuczenia całego ciała, duży siniak na plecach i w okolicach żeber po prawej stronie, utrudniający sprawne poruszanie się i obracanie.
Czas rekonwalescencji dla średnich obrażeń: 3 następne fabuły.
Wynagrodzenie
Xaxa: 600PU + 100$
Jay: 600PU + 100$
Słowik: 200PU + 40$
Hailey: 100PU + 20$
Bronie
Słowik: Pistolet R-47 + ulepszenie (10/15)
First topic message reminder :
TEREN
FOXES
FOXES
Central Plaza
Teren broniony przez 5 bonusowych NPC.
Supermarket Loblaw
Jeden z największych supermarketów w Riverdale City, który jako jedyny zdaje się kompletnie nie przejmować odcięciem miasta od reszty świata. Regularne, obfite dostawy pozwalają wszystkim mieszkańcom zaopatrzyć się absolutnie we wszystkie wymarzone przez nich produkty. Nie ma co jednak liczyć na dawne solidne promocje, nawet jeśli ogólne ceny oscylują w kategorii "przystępne".
Cineplex Cinema
Chcesz iść do kina w Vancouver, choć nie jesteś pewien jakie dokładnie miejsce powinieneś wybrać? Nawet nie ma co się zastanawiać nad różnymi opcjami. Niezależnie od tego kogo zapytasz, jedynym słusznym wyborem jest Cineplex Cinema. Największa sieć oferująca nie tylko wszystkie najnowsze seanse, ale i bilety w całkowicie przyzwoitej cenie.
Lodowisko Rogers Arena
Hala została otwarta w 1995 roku i zbudowana za prywatne pieniądze. Nazywała się General Motors Place, lecz MKOL na czas olimpiady - wtedy jeszcze za czasów Vancouver - nakazał zmiany tejże nazwy, jako że obiekty olimpijskie nie mogą czerpać inspiracji z miana sponsora. Dawniej grały tutaj Vancouver Grizzlies (NBA, obecnie Memphis Grizzlies) i Vancouver Ravens (NLL). W hali znajduje się 88 luksusowych apartamentów oraz 12 apartamentów gościnnych, jednak połowa z nich na skutek pożarów została wyłączona z użytku. Tutejsza szkoła kiedyś oferowała naukę jazdy na łyżwach na wszelkich poziomach. Teraz lodowisko jest jedynie udostępniane zwyczajnym mieszkańcom i prywatnym instruktorom, którzy od czasów zbudowania muru stracili swą możliwość dalszego rozwoju kariery.
Kawiarnia Red Coffee
Red Coffee to obowiązkowy przystanek dla osób, które chcą w miłej atmosferze spotkać się ze znajomymi, wypić dobrą kawę, przekąsić coś dobrego oraz nacieszyć wzrok czymś o wiele ładniejszym niż zdewastowane ulice miasta. Już od wejścia gości wita aromatyczny zapach kawy i innych smakowitych napoi. Szczególnie upodobali sobie to miejsce młodzi ludzie, chcący odprężyć się po zajęciach lub po prostu spędzić czas poza domem. W wystroju dominuje czerwony kolor - nawet filiżanki są podawane na ozdobnych czerwonych talerzykach. Liczne kanapy ustawiono pod ścianami. Kawiarnia poza jedzeniem i piciem oferuje również planszówki oraz niemałą kolekcję książek, które można wypożyczyć na miejscu. Co jakiś czas organizowane są spotkania fanów gier planszowych, podczas których właściciele udostępniają specjalne menu z limitowanymi pozycjami, niedostępnymi w inne dni.
Bill Reid Gallery of Northwest Coast Art
Przez dziesięciolecia dzieła nieżyjącego już Billa Reida, rzeźbiarza, złotnika, pisarza, nadawcy i jednego z najbardziej szanowanych artystów w Kolumbii Brytyjskiej, były wystawiane w instytucjach w całej Kanadzie, a nawet uświetniły kanadyjski banknot 20-dolarowy. W 2008 roku w centrum Vancouver otwarto galerię poświęconą twórczości Reida i innych artystów z północno-zachodniego wybrzeża. Przechodnie mogliby łatwo przegapić ten klejnot, który jest schowany z dala od zgiełku, ale ci, którzy go odnajdą, są sowicie wynagradzani.
Efekt terenu: Central Plaza stało się jednym z najbardziej newralgicznych punktów dystryktu B. W przypadku wezwania służb przez zwykłych mieszkańców (Liberty) po pojawieniu się Niepoczytalnych, gracze otrzymują wsparcie w postaci jednego dodatkowego NPC, który wspomoże ich w walce. Jego ataki liczą się jako ataki walki wręcz.
Jeden z największych supermarketów w Riverdale City, który jako jedyny zdaje się kompletnie nie przejmować odcięciem miasta od reszty świata. Regularne, obfite dostawy pozwalają wszystkim mieszkańcom zaopatrzyć się absolutnie we wszystkie wymarzone przez nich produkty. Nie ma co jednak liczyć na dawne solidne promocje, nawet jeśli ogólne ceny oscylują w kategorii "przystępne".
Cineplex Cinema
Chcesz iść do kina w Vancouver, choć nie jesteś pewien jakie dokładnie miejsce powinieneś wybrać? Nawet nie ma co się zastanawiać nad różnymi opcjami. Niezależnie od tego kogo zapytasz, jedynym słusznym wyborem jest Cineplex Cinema. Największa sieć oferująca nie tylko wszystkie najnowsze seanse, ale i bilety w całkowicie przyzwoitej cenie.
Lodowisko Rogers Arena
Hala została otwarta w 1995 roku i zbudowana za prywatne pieniądze. Nazywała się General Motors Place, lecz MKOL na czas olimpiady - wtedy jeszcze za czasów Vancouver - nakazał zmiany tejże nazwy, jako że obiekty olimpijskie nie mogą czerpać inspiracji z miana sponsora. Dawniej grały tutaj Vancouver Grizzlies (NBA, obecnie Memphis Grizzlies) i Vancouver Ravens (NLL). W hali znajduje się 88 luksusowych apartamentów oraz 12 apartamentów gościnnych, jednak połowa z nich na skutek pożarów została wyłączona z użytku. Tutejsza szkoła kiedyś oferowała naukę jazdy na łyżwach na wszelkich poziomach. Teraz lodowisko jest jedynie udostępniane zwyczajnym mieszkańcom i prywatnym instruktorom, którzy od czasów zbudowania muru stracili swą możliwość dalszego rozwoju kariery.
Kawiarnia Red Coffee
Red Coffee to obowiązkowy przystanek dla osób, które chcą w miłej atmosferze spotkać się ze znajomymi, wypić dobrą kawę, przekąsić coś dobrego oraz nacieszyć wzrok czymś o wiele ładniejszym niż zdewastowane ulice miasta. Już od wejścia gości wita aromatyczny zapach kawy i innych smakowitych napoi. Szczególnie upodobali sobie to miejsce młodzi ludzie, chcący odprężyć się po zajęciach lub po prostu spędzić czas poza domem. W wystroju dominuje czerwony kolor - nawet filiżanki są podawane na ozdobnych czerwonych talerzykach. Liczne kanapy ustawiono pod ścianami. Kawiarnia poza jedzeniem i piciem oferuje również planszówki oraz niemałą kolekcję książek, które można wypożyczyć na miejscu. Co jakiś czas organizowane są spotkania fanów gier planszowych, podczas których właściciele udostępniają specjalne menu z limitowanymi pozycjami, niedostępnymi w inne dni.
Bill Reid Gallery of Northwest Coast Art
Przez dziesięciolecia dzieła nieżyjącego już Billa Reida, rzeźbiarza, złotnika, pisarza, nadawcy i jednego z najbardziej szanowanych artystów w Kolumbii Brytyjskiej, były wystawiane w instytucjach w całej Kanadzie, a nawet uświetniły kanadyjski banknot 20-dolarowy. W 2008 roku w centrum Vancouver otwarto galerię poświęconą twórczości Reida i innych artystów z północno-zachodniego wybrzeża. Przechodnie mogliby łatwo przegapić ten klejnot, który jest schowany z dala od zgiełku, ale ci, którzy go odnajdą, są sowicie wynagradzani.
__________
Efekt terenu: Central Plaza stało się jednym z najbardziej newralgicznych punktów dystryktu B. W przypadku wezwania służb przez zwykłych mieszkańców (Liberty) po pojawieniu się Niepoczytalnych, gracze otrzymują wsparcie w postaci jednego dodatkowego NPC, który wspomoże ich w walce. Jego ataki liczą się jako ataki walki wręcz.
Bronie: kastet (bezużyteczny)
Umiejętności: Walka wręcz 6%)
Obrażenia: stłuczony bok (obrażenia 1. stopnia)
Umiejętności: Walka wręcz 6%)
Obrażenia: stłuczony bok (obrażenia 1. stopnia)
Głosy i huk wokół się nasiliły, lecz nie rozumiałem żadnego przekazu. Nie byłem w stanie myśleć trzeźwo.
Wtem niemal podskoczyłem ze strachu. Wystrzał trzasnął tak niespodziewanie, że nie trafiłem kolanem w Niepoczytalną i na moment zamarłem w bezruchu. Myślałem, że o mało nie straciłem słuchu. Ciarki przeszły mi po plecach. Widziałem, jak facet atakujący nastolatka kilka kroków ode mnie osuwa się na ziemię jak manekin a bruk zaczęła brukać jego krew. Po przeciwnej stronie placu stała postać w lisiej masce.
Nie zdążyłem się jej jednak przyjrzeć, gdyż Niepoczytalna wyrwała mi się z poluzowanego uchwytu i wykorzystując moje zmieszanie ponownie obrała drogę ofenzywy. Odskoczyłem od niej i spróbowałem zaatakować ją kopniakiem. Miałem nadzieję, że ten ktoś w masce ma jeszcze przynajmniej jeden pocisk. I że nie trafi we mnie, bo, do cholery jasnej, na stojąco się w tłumie nie strzela!
Bronie: Pistolet R-47 + ulepszenie (10/15); Glock FM81 (14/15); kij baseballowy + ulepszenie (13/15), granat hukowy (1/1), strzykawki z lekiem nasennym (1/2), shotgun D-12 (4/5).
Umiejętności: Uniki i parowanie ciosów [100%], walka bronią białą i pochodnymi [35%], walka bronią palną [25%].
Umiejętności: Uniki i parowanie ciosów [100%], walka bronią białą i pochodnymi [35%], walka bronią palną [25%].
– Dzięki Nebit — rzucił, widząc, jak ludzie zaczynają faktycznie stosować się do jej poleceń. Niektórzy rozbiegli się w popłochu, inni najwyraźniej odzyskali jakiekolwiek opanowanie, nie gnając przed siebie na łeb, na szyję.
Niestety pozostała dwójka nie radziła sobie tak, jak miał nadzieję. Młody chłopak leżący na ziemi był w gorszym stanie, niż sobie tego życzył. W dodatku Niepoczytalna kobieta najwyraźniej nie zamierzała odpuścić. Udało mu się podejść na tyle blisko, by nie tylko znalazła się w zasięgu jego rąk... ale i on w zasięgu jej ataku.
Skrzywił się nieznacznie, widząc, jak wylatuje w jego stronę. Jej ruchy były jednak na tyle niezgrabne, by nie musiał się nawet starać. Wyminął wyciągniętą w jego stronę rękę, nim zdążyła go choćby zadrapać i założył chwyt na jej gardło, kopiąc ją w tył kolana. Tyle wystarczyło, by grzmotnąć jej głową z całej siły o ziemię.
Wyglądało na to, że nie była mu nawet potrzebna broń. Westchnął cicho, zaraz podnosząc nieco wyżej telefon.
– To wszyscy? — zapytał Nebit, patrząc na rozłożonego na ziemi dzieciaka. Ściągnął z siebie kurtkę i zarzucił ją na głowę martwego mężczyzny, ukrywając jego przestrzeloną czaszkę przed jego wzrokiem. Nawet jeśli doskonale zdawał sobie sprawę, że młody i tak nie da rady tego odzobaczyć. A jego czeka solidne pranie, albo wyjebanie kurtki do śmietnika.
– Musimy ich stąd zabrać, wezwiesz służby? Niech ochrona odetnie całe piętro przed cywilami — zwłaszcza że udało im się ich pozbyć.
Użycie umiejętności uniki i parowanie ciosów 100%: raz na sesję możesz anulować wszystkie ataki z danej tury wyprowadzone w twoją stronę i skierować je przeciwko przeciwnikom zadając dokładnie takie same obrażenia.
Nebit nie znajduje się obecnie na terenie zdarzenia - siedzi w swojej piwnicy, nawigując wszystko z odległości
Bronie: ---
Umiejętności: Hakerstwo [20% + rozliczenie w toku]; Fałszerstwo [2%]
Umiejętności: Hakerstwo [20% + rozliczenie w toku]; Fałszerstwo [2%]
"To wszyscy?"
- E-ehe. Tylko nie nakierowuj na te zwłoki kamery, błagam - odparła jakby słabiej, odwracając wzrok od ekranu po swojej stronie. Wolałaby naprawdę nie widzieć martwych ciał - to nadal byli ludzie, przynajmniej w pewnym sensie. Świadomość tego, że musiała się przyzwyczajać do takich widoków, była obrzydliwa. Odchrząknęła zaraz, udając chociaż, że odzyskała jakiekolwiek opanowanie. - Już wysyłam im namiary, zetwu.
Zgłosiła wszystko normalnie, przez telefon, choć oczywiście nie obyło się bez fejkowego numeru i modulatora głosu, żeby przypadkiem nikt nie wykrył jej Lisiego jestestwa. Przezorny(...). Po wszystkim odciszyła swój mikrofon, by ponownie odezwać się do Słowika.
- Karetka i policja w drodze. Zaraz spróbuję sprawdzić, czy dam radę zidentyfikować tego chłopca i znaleźć jego rodziców. Jestem pewna, że się przydadzą.
Powaga z jej strony była rzadkością, ale było jej naprawdę szkoda dzieciaka. Naprawdę nie przyszedł tutaj z matką, czy zwiała gdzieś w tłum, zapominając o dziecku w markecie? Może lepiej byłoby po prostu puścić wiadomość w radiowęźle czy coś.
Było mu niedobrze.
Nawet nie obserwował, komu udało się pokonać kobietę. Jego szare oczy były wbite w martwe ciało osoby, która jeszcze chwilę temu próbowała zaatakować go. Ktoś, kto zaledwie kilka miesiący temu był zwykłym mieszkańcem ciała. Teraz widział jak z przestrzelonej głowy wylewała się krew, barwiąc sobą podłoże. Osunął się na kolana, rozszerzając je na bok.
Wdech. Wydech. Wdech. Wydech.
Oddychanie sprawiało mu ból, mimo to, nie potrafił zwolnić brania tlenu w płuca. Adrenalina powoli przestawała buzować mu w żyłach, pozostawiając jedynie po sobie osłabienie, ból i przerażenie spowodowane tym wydarzeniem. Mógł zginąć. Zwykłe zakupy mogły stać się jego ostatnim, gdzie skończyłby ze swoim życiem w bardzo bolesny sposób. Rozszarpanie. Strzaskanie. Zmiażdżenie. Było tak wiele opcji, które mogły zaistnieć. Do Nathaniela docierało to niczym lodowaty kubeł wody. W oczach pojawiły się łzy.
Co jest nie tak z tym miastem?
Lewa ręka pulsowała dodatkowym bólem, gdzie oznaczały się na niej sporej wielkości zadrapania oraz siniaki. Odnosił wrażenie, że coś nadal poruszało się w jego brzuchu przy oddychaniu. Nigdy nie doświadczył uczucia uszkodzonego żebra, by móc przypisać do tego swoją wiedzę. Przez dłuższy czas tępo - z nieukrywanym przerażeniem - patrzył na ciało, nim zakrycie głowy kurtką otrząsnęło z tego stanu. Zasłonił usta dłońmi, powstrzymując wibracje żołądka, który próbował zwrócić swoją zawartość.
Gdyby jeszcze miał co.
Chcę do domu.
Zakupy przestały się liczyć. Po prostu pragnął zaszyć się w swoich czterech ścianach, pod kołdrą, gdzie byłby o wiele bardziej bezpieczniejszy niż teraz. Czuł, że miał pustkę w głowie z tego wszystkiego. Przekierował jeszcze raz puste spojrzenie z lisiego nieznajomego na blondyna. Chciał chociaż spróbować wypowiedzieć zwykłe podziękowanie. Jednakże był przekonany, że jeśli to zrobi teraz, to przy otworzeniu ust nie zdoła wyrzucić z siebie słowa, co swój żołądek.
A to nie byłby ładny widok.
Obrażenia Xaxy - średnie
>Podrapana i posiniaczona lewa ręka (całe przedramię)
>Ból w brzuchu - żebro - (obite/stłuczone), spory ból przy oddychaniu
Stan Niepoczytalnych:
Kobieta - 0/4 HP [*]
Mężczyzna - 0/4 HP [*]
Nawet nie obserwował, komu udało się pokonać kobietę. Jego szare oczy były wbite w martwe ciało osoby, która jeszcze chwilę temu próbowała zaatakować go. Ktoś, kto zaledwie kilka miesiący temu był zwykłym mieszkańcem ciała. Teraz widział jak z przestrzelonej głowy wylewała się krew, barwiąc sobą podłoże. Osunął się na kolana, rozszerzając je na bok.
Wdech. Wydech. Wdech. Wydech.
Oddychanie sprawiało mu ból, mimo to, nie potrafił zwolnić brania tlenu w płuca. Adrenalina powoli przestawała buzować mu w żyłach, pozostawiając jedynie po sobie osłabienie, ból i przerażenie spowodowane tym wydarzeniem. Mógł zginąć. Zwykłe zakupy mogły stać się jego ostatnim, gdzie skończyłby ze swoim życiem w bardzo bolesny sposób. Rozszarpanie. Strzaskanie. Zmiażdżenie. Było tak wiele opcji, które mogły zaistnieć. Do Nathaniela docierało to niczym lodowaty kubeł wody. W oczach pojawiły się łzy.
Co jest nie tak z tym miastem?
Lewa ręka pulsowała dodatkowym bólem, gdzie oznaczały się na niej sporej wielkości zadrapania oraz siniaki. Odnosił wrażenie, że coś nadal poruszało się w jego brzuchu przy oddychaniu. Nigdy nie doświadczył uczucia uszkodzonego żebra, by móc przypisać do tego swoją wiedzę. Przez dłuższy czas tępo - z nieukrywanym przerażeniem - patrzył na ciało, nim zakrycie głowy kurtką otrząsnęło z tego stanu. Zasłonił usta dłońmi, powstrzymując wibracje żołądka, który próbował zwrócić swoją zawartość.
Gdyby jeszcze miał co.
Chcę do domu.
Zakupy przestały się liczyć. Po prostu pragnął zaszyć się w swoich czterech ścianach, pod kołdrą, gdzie byłby o wiele bardziej bezpieczniejszy niż teraz. Czuł, że miał pustkę w głowie z tego wszystkiego. Przekierował jeszcze raz puste spojrzenie z lisiego nieznajomego na blondyna. Chciał chociaż spróbować wypowiedzieć zwykłe podziękowanie. Jednakże był przekonany, że jeśli to zrobi teraz, to przy otworzeniu ust nie zdoła wyrzucić z siebie słowa, co swój żołądek.
A to nie byłby ładny widok.
Obrażenia Xaxy - średnie
>Podrapana i posiniaczona lewa ręka (całe przedramię)
>Ból w brzuchu - żebro - (obite/stłuczone), spory ból przy oddychaniu
Stan Niepoczytalnych:
Kobieta - 0/4 HP [*]
Mężczyzna - 0/4 HP [*]
Bronie: kastet
Umiejętności: Walka wręcz (16%)
Obrażenia: stłuczony bok (obrażenia 1. stopnia)
Umiejętności: Walka wręcz (16%)
Obrażenia: stłuczony bok (obrażenia 1. stopnia)
Zamaskowany człowiek brutalnie zmiażdżył twarz kobiety o podłoże, by ją wykończyć. Zdyszany oparłem się dłońmi o kolana i próbowałem opanować oddech, ponieważ każdy gwałtowny ruch powodował ból pod żebrami. Adrenalina wciąż jeszcze kołowała mi w żyłach, ale powoli ustępowała. Wlepiłem wzrok w krwawiące głowy Niepoczytalnych i nie mogłem się od nich oderwać mimo koszmarnego widoku. Śmierć. Ostatnio często byłem jej świadkem. Zbyt często. To jednak nie zmieniało faktu, że chciałem zapisać w pamięci widok rozlewu krwi, choć przyprawiał mnie o lekkie skurcze żołądka. Działało to podobnie, jak wychodzenie za wieżę widokową z lękiem wysokość. Wtedy uparcie wspinałem się wgórę mimo że zbierało mi się na wymioty. Naumyślnie powielałem nieprzyjemne uczucie patrząc wdół, gdzie pod stopami miałem tylko metalowe kratki i głęboką przepaść.
Postać w lisiej masce zakryła przestrzelony łeb. Ocknąłem się i wyprostowałem. Zacząłem otwierać usta, by podziękować facetowi (skąd wiem? postura nie kłamie), lecz zamiat tego wsłuchałem się w jego słowa. Trudno było je dosłyszeć, gdyż kierował je chyba do jakiegoś komunikatora, jednak miałem uczucie, że zostaje mi niewiele czasu. Czułem chęć zwiać stąd jak najprędzej. Kucnąłem najpierw przy zwłokach kobiety i zacząłem je przeszukiwać. Chciałem znaleźć coś. Cokolwiek. Jakikolwiek przedmiot powiedział by mi o tym, skąd się biorą Niepoczytalni. A może właśnie brak czegokolwiek o tym mówił?
— Dzięki, — zwróciłem się do zamaskowanego — wiesz może skąd się biorą?
Mówiłem szybko i starałem się przy tym nieprzeoczyć żadnej kieszeni. Jeżeli przyjadą tu psy, stracę aktualną szansę na stwierdzenia czegokolwiek o Niepoczytalnych samodzielnie, a nie oczekiwałem, że Wilki dzieliłyby się z chęcią swymi informacjami. Wsumie Lis też nie musiał być skłonny do takich rozmów...
Wynagrodzenie za ingerencję
Obrażenia i czas rekonwalescencji
Xaxa: średnie obrażenia — mocne stłuczenia całego ciała, duży siniak na plecach i w okolicach żeber po prawej stronie, utrudniający sprawne poruszanie się i obracanie.
Czas rekonwalescencji dla średnich obrażeń: 3 następne fabuły.
Wynagrodzenie
Xaxa: 600PU + 100$
Jay: 600PU + 100$
Słowik: 200PU + 40$
Hailey: 100PU + 20$
Bronie
Słowik: Pistolet R-47 + ulepszenie (10/15)
– ... wybacz. Chciałem go przykryć, zapomniałem, że masz pełen podgląd. Dzięki. Sprawdzę na wszelki wypadek resztę budynku, może uda mi się coś znaleźć. Powiadom Veloxy, że mają przeczesać tereny wokół kiedy tylko znajdą chwilę wolnego — przekazał wszystko to, co chciał i wrócił uwagą do obu osób, zatrzymując wzrok na mężczyźnie, który zdecydowanie był w dużo lepszym stanie niż leżący na ziemi chłopak. Słysząc jego pytanie, powiódł wzrokiem po Niepoczytalnych, zaraz wracając nim do nieznajomego.
– Nie. Ale zrobimy wszystko, żeby się dowiedzieć — inaczej wszyscy prędzej czy później skończą jak tak oni. Cóż, mieli i tak niemałe szczęście, że nie trafili na najgorszy scenariusz z zombie, które przemieniały innych w swoich pobratymców poprzez ugryzienie czy zadrapanie. Wtedy wątpił, by miasto miało się w ogóle utrzymać.
Przeskoczył nad powaloną kobietą i podszedł do leżącego na ziemi dzieciaka, kucając tuż przed nim.
– Zaraz przyjedzie karetka. Postaraj się za wiele nie ruszać — podniósł się, zaraz patrząc na pojawiających się w oddali mundurowych, wyraźnie szukających miejsca zgłoszenia. Czas się zwijać.
– Zgodnie z moimi informacjami, tereny wokół powinny być czyste. Tak czy inaczej, uważajcie na siebie — żegnaj kurtko. Z tymi słowami zniknął, wbiegając w głąb sklepu, nie odwracając się już więcej w tył. Zrobili, co mieli zrobić, reszta w ich rękach.
zt.
Nie zostawało nic więcej niż przetrwać aż do przyjazdu karetki oraz służb. I tak nie mógł więcej. Ból utrudniał normalne funkcjonowanie. Dlatego też na słowa nieznajomego chłopaka w masce mógł jedynie nikle przytaknąć głową, bez odzywania się. Mdłości nie ustępowały. Miał zwyczajnie dość. Po prostu tego dnia. Bycie zaatakowanym, prawie zginięcie w tym miejscu, aż w końcu oglądanie martwego ciała w pełnej krasie. Poczuł ponownie jak żołądek podjeżdżał mu do gardła.
Niedobrze mi.
- D-dziękuję - w końcu udało się mu to wyrzucić z siebie. Czy ktokolwiek usłyszał ten słaby głos? Nie sprawdzał. I tak nie było już czasu, ponieważ odpowiednie służby przybyły, przechodząc do zajęcia się osobami postronnymi.
To chyba dobry moment na utratę przytomności, prawda?
Potem już nie miał wpływu na to, co się z nim stało.
z/t
Niedobrze mi.
- D-dziękuję - w końcu udało się mu to wyrzucić z siebie. Czy ktokolwiek usłyszał ten słaby głos? Nie sprawdzał. I tak nie było już czasu, ponieważ odpowiednie służby przybyły, przechodząc do zajęcia się osobami postronnymi.
To chyba dobry moment na utratę przytomności, prawda?
Potem już nie miał wpływu na to, co się z nim stało.
z/t
Nie zanlazełem niczego, a niebardzo miałem lepsze środki do stwierdzenia pochodzenia problematycznych person. Nie byłem patologiem by szukać anomalii i innych takicz rzeczy, ale musiało gdzieś coś być, prawda? Nie znałem się wprawdzie na tym, jak dokładnie działa śledztwo, ale Niepoczytalni nie grasowali w ulicach od wczoraj, a sprawa wciąż była tak samo niejasna. Podniosłem się. Namacałem palcami miejsce pod klatką piersiową, w którym wciąż się pojawiało natarczywe kłucie. Zamaskowany facet w międzyczasie zajął się poturbowanym chłopakiem, a potem się ulotnił. Tak po prostu. Nie zdążyłem go zapytać o więcej. Zacisnąłem pięści. Słyszałem nadjeżdżającą karetkę. Spojrzałem w stronę nastolatka. Nie mogłem już nic więcej zrobić. Czas się zmywać, pomyślałem i wymijając gapiów zniknąłem z miejsca zdarzenia. Wydawało mi się, że mimo widocznie potarganych włosów i koszulki umazanej krwią pozostałem niemal nie zauważony. Ludzi bardziej interesował ranny. To był dobry znak.
zt.
Pozwolenia na tym forum:
Nie możesz odpowiadać w tematach