WSTECZ | Starbucks

First topic message reminder :

Niegdyś w tym miejscu mieściła się odwiedzana tłumnie przez nastolatków kawiarnia artystyczna.  Gdy jednak sprawy przybrały taki, a nie inny obrót, właściciele szybko porzucili zarówno rodzinne miasto, jak i interes. Miejsce przejęła jedna z największych korporacji, która do tej pory cieszy się niesamowitą popularnością. Przychodzący tu ludzie szukają spokoju i jakiejkolwiek namiastki normalności. Właściciele miejsca wiedzeni doświadczeniem, wyposażyli okna w szyby kuloodporne, by zapobiec wszelkim strzelaninom. W razie niebezpieczeństwa można uciec jednym z trzech wyjść ewakuacyjnych, które zostały rozrysowane na kolorowym menu. Mimo mocnego odcięcia miasta od reszty świata Starbucks dba o to, by wybór kaw, gorących czekolad oraz innych napojów zmieniał się równie często co w innych siedzibach. Choć w ten sposób mogą zapewnić klientom różnorodność i dostarczyć nowych propozycji smakowych, w tych ponurych czasach.

__________

Efekt terenu: W przypadku pojawienia się Niepoczytalnych, jeśli w temacie znajduje się minimum trzech członków gangu Wolves, otrzymują oni pomoc w postaci dodatkowego NPC będącego popierającym ich mieszkańcem.

Finalnie przebrał się, przesuwając wzrokiem na bok, gdy dostrzegł wcześniejszą reakcję blondyna.
- Nah - skomentował jedynie w taki sposób, bagatelizując to, że próbował zakryć jeszcze chwilę temu malinki. Zaraz potem lekko zarumienił się, gdy ich odległość zmniejszyła się, a on odczuł pocałunek, który zaraz potem odwzajemnił, kładąc dłonie na jego klatce piersiowej. Chwila przyjemności sprawiła, że poczuł się cieplej, ale z całkowicie innego powodu niż sama temperatura.
Uniósł lekko kącik ust, słysząc słowa Jace'a.
- Albo wypróbujemy inne rzeczy - odparł z chichotem, czując wewnętrznie, że poprawiło mu to nastrój. - Mamy dla siebie sporo jeszcze do sprawdzenia i przetestowania - mieli dla siebie jeszcze niemało czasu. - Albo upewnimy się, że nie będę musiał wychodzić nigdzie - nie mógł się złościć o to, co miało wcześniej miejsca, gdy samemu odbierał z tego przyjemność.
- Mam - zapewnił go, dając się pociągnąć do samej restauracji. Jego jasne oczy przestudiowały na szybko lokal, by zaraz potem odnaleźć Słowika - i Axela, jeśli zdecydowałby się spędzić z nimi czas - by zaraz potem dosiąść się na miejsce, które mieliby dla siebie.
- Więc? Przejdźmy od razu do głównej kwestii spotkania - zasugerował, uznając, że nie ma sensu czekać na nie wiadomo co. - I chyba oficjalnie. Słowik, Jace - mistrz przedstawiania w akcji. Chłopaka Słowika też by w ten sposób przedstawiłby, gdy znajdowałby się na miejscu.

Uśmiechnął się z wyraźnym rozbawieniem na widok zmieszania Jonathana. Czerwień na jego twarzy była dla niego wystarczającą nagrodą, którą odbierał sobie teraz. Na chwilę obecną nie mógł liczyć na więcej, ale...
... to mógł odebrać sobie trochę później.
Co można powiedzieć od strony Shane'a, gdy nastąpił czas interesów? Raczej niewiele. Swoje zadanie wykonał poprzez przyprowadzenie Jonathana i pozwolenie, by poznał jego przyjaciela. Po ówczesnym podrażnieniu Jace'a swoimi słowami musiał przejść na pasywną rolę. Dlatego też kiwnął zachęcająco głową w stronę swojego towarzysza, by zaraz potem większą uwagę skupić na otrzymanym menu, by móc skorzystać z okazji, jaką było zapoznanie się z menu.

Westchnął cicho, słysząc jak przebiegła rozmowa. Jej szybkość zaskoczyła mimo wszystko. Był przekonany wręcz, że Słowik dopyta o wiele więcej, a skończyło się na postawieniu warunków i zakończeniu rozmowy. Pokręcił lekko głową. W sumie mogłem się po nim tego spodziewać. Jednakże ze studiowania menu musiał zrezygnować w momencie, gdy usłyszał komentarz przyjaciela. Uniósł na  niego wzrok.
O nie.
- To nie jest to, o czym myślisz. A nawet gdyby było, nie powiedziałbym i tak - odparł, odkładając menu i przykładająć dłoń do szyi, by zasłonić widoczny ślad, posyłając ciemnowłosemu spojrzenie, które świadczyło,  że już się trochę załamał.. I właśnie z tego powodu chciałem chodzić w bluzie. Szturchnął za to Jace'a łokciem, gdy usłyszał jego reakcję. Przesunął na niego wzrok, po czym zachichotał cicho, widząc jego zaczerwienienie. Musiał przyznać, że miał bardzo niewinną reakcję jak na fakt, że był głównym sprawcą tego efektu.
- Ja wezmę czerwoną herbatę i pierwszą pozycję z sezonowego menu - powiedział, próbując nie wchodzić dalej w temat wczorajszego dnia. Nie do końca wiedział o czym rozmawiała owa dwójka. Jego słuch nie działał aż tak dobrze, żeby to wszystko poprawnie wyłapać.
Westchnął cicho, zamykając całkiem menu i odkładając na bok, decydując się na podkreślenie na głos tego, co i tak było wiadome.
- Cokolwiek nie zapytasz w tym aspekcie, moja odpowiedź jest jednoznaczna - nie dowiesz się - nie zamierzał plotkować na temat zbliżeń ze swoim chłopakiem. Nie wiedział na ile musiałby mu się wyłączyć instynkt samozachowawczy, by chcieć kontynuować tego typu tematy.
Chyba przynajmniej spróbuję to danie i tyle.

Owszem, wiedział dlaczego akurat teraz pytał o jego numer. Dlatego też Axelowi posłał w odpowiedzi ledwo widoczne pokręcenie głową, postanawiając w duchu poinstruować Jace'a wobec tego, CZEGO miał nie mówić Słowikowi. Nie zamierzał mu dawać satysfakcji spowodowanej dowiedzeniem się czegokolwiek na temat tak prywatnych spraw.
- Dowolnie. Jak chcecie, to biegajcie razem - posłał uważniejsze spojrzenie chłopakowi, nim przesunął spojrzenie na inny punkt. Niewiele więcej miał do powiedzenia obecnie na ów temat.
Picie? Propozycja go zaskoczyła. Nie spodziewał się, że jeszcze usłyszy z ust Słowika taką propozycję. Jednakże resztę dnia zamierzał spędzić z Jace'em razem, ale... Fakt, że decyzja zapadła przedwcześnie, uznał, że wiele nie miał do powiedzenia.
- Hm... - bez opcji wyboru, co? - Niech będzie. Jeśli jesteś na to przygotowany - odparł na słowa przyjaciela, przekierowując spojrzenie na Jonathana. Widział jak bardzo czerwienił się na widok Słowika, gubiąc wątek raz za razem. Napotkanie i spędzenie czasu ze swoim idolem... obstawiał, że to musiało znaczyć dla niego sporo, chociaż swoisto zarazem czuł się nieco dziwnie z tego powodu. Może przez to, że poświęca mu sporo uwagi?
- Ale nie dostaniesz forów - uzupełnił jeszcze, odwracając wzrok na bok. Nie bardzo chciało mu się przyglądać reakcji blondyna na jego przyjaciela. Wzbudzała w nim dziwne uczucie zakłopotania i kłębka w żołądku, który zaczynał go uściskać. Zwłaszcza, gdy jeszcze musiał patrzeć na to, jaki typ spojrzenia czarnowłosy posyłał, planując już swoje niecne sprawy.
- Tylko zastanówcie się, jak chcecie rozwiązać problem z transportem - zarzucił jeszcze jeden temat, nim mieli przejść do oczekiwania pełnego na posiłek. A potem już zabrać się z tego miejsca.

- Dowolnie, Jace. Nie będę zmuszać cię do picia, chociaż nie obiecuję, że będziesz mieć ładne widoki, gdy nas zobaczysz w takim stanie - chociaż niepicie było najlepszą opcją, jeśli zamierzał go zobaczyć w takim stanie. Nie miał pojęcia, dlaczego w ogóle miałby chcieć, ale czuł, że było mu teraz to wszystko na tyle obojętne, że mógł głównie podsumowywać to wzruszeniem ramionami i pustą akceptacją danego stanu.
- Oh - nie spodziewał się jednak, że blondyn nagle tak bardzo zainteresuje się nim i jego stanem. Aż tak coś widać po mnie? Nikle uśmiechnął się, dając grzecznie sprawdzić sobie temperaturę. - Nie potrzebuję wody. Ale dziękuję za troskę - wcześniejsze emocje zostały złagodzone na ten moment przez reakcję Jonathana. Widoczna troska na jego twarzy zadziałała kojąco na jego umysł, powodując, że poczuł się wewnętrznie lepiej.
- Hm... Czemu nie, chętnie zobaczę, jak wygląda to obecnie - przyznał, lekko opierając się o jego ramię swoim. - Na pewno muszę skończyć pakować swoje rzeczy do pudeł, jestem gdzieś w połowie tego wszystkiego - jeszcze go czekało z tym niemało pracy, ale wiedział, że finalnie warto, skoro nagrodą było mieszkanie wraz z Jace'em. Nadal nie uważał, że spieszył się z tym wszystkim, nie, gdy miał świadomość, w jakim kierunku miała iść ich relacja.
No i jego ubrania byłyby w końcu bezpieczniejsze niż do tej pory.
- Ja chyba nie miałem okazji spotkać Rebeccę? - zapytał, nawiązując do wspomnianej wcześniej osoby. Imię przetaczało się w rozmowach, ale finalnie nie utkwiło mu to bardziej w pamięci. Przynajmniej mógł nawiązać jeszcze jeden temat, nim miało przyjść ich jedzenie.