WSTECZ | [ School Days ]

- Niech będzie na twoje, dla mnie to i tak wygląda, jakby się wiły - przyznał bez cienia zawahania w głosie. - I wierzę na słowo. Utalentowani ludzie potrafią z niczego zrobić arcydzieło - nawet jeśli nigdy nie próbował i nie miał zamiaru tego robić w najbliższej przyszłości.
Prawdę mówiąc, Kassir nie był biedny, ale też nie bogaty. Ciężko byłoby ocenić jego stan majątkowo na pierwszy rzut oka, ale przeczesanie jego sypialni ujawniłoby naprawdę wiele książek historycznych, których kwoty nierzadko były przesadnie wysokie.
Ambitny student, który kupuje sobie książki niedostępne dla normalnego uczestnika wykładów.
- Doceniam, ale - jego wyobraźnia nie obejmowała tematyki dotyczącej tego, że mógłby stać się przyczyną zniszczenia ubrania Jonathana. Zwłaszcza, że wychowanie mówiące o tym, że wypada to samemu naprawić... - Wypadałoby, byś jednak miał w dobrym stanie te ubrania, skoro masz stąd jeszcze wyjść.
Chociaż pamiętając jego wcześniejszy monolog, był prawie pewny, że nie przejmowałby się, gdyby wyszedł stąd z dość zmiętymi ubraniami.
- Telefon poczeka - uznał momentalnie, przewracając oczami na wspomnienie o różnicy pokoleń. Musiał przyznać, że dość ulżyło mu, gdy zareagował pozytywnie na jego wybór, zamiast skupić się jedynie na jedzeniu.
- Mogę zamknąć drzwi na klucz - uznał, bez większych ceregieli zanosząc go w stronę wspomnianego pokoju. Te pocałunki były przyjemne. Lekki ból wymieszał się z zadowoleniem, gdy zaraz potem zachichotał cicho na jego kolejne słowa.
- Czyli muszę teraz zastanowić się, jak podejść do sprawy - oparł się wygodniej o własne drzwi, całując go, delikatnie przy tym zahaczając o to językiem. - W końcu nie możemy się zdradzić raz jeszcze, prawda? - ostrożnie postawił go na podłożu, po czym krytycznie spojrzał na nieposprzątaną jeszcze pościel.
- Hm, nie przemyślałem tego aż tak dokładniej - mruknął. - Ale przynajmniej bez świadków - przesunął dłoń na jego pośladek, podciągając lekko do góry i całując go namiętnie. - Na szybko i możemy skupić się na jedzeniu. Co ty na to? - tak, by sprawić, aby rudowłosy się rozluźnił.

- Nie dasz sobie przemówić, co? - westchnął ze zrezygnowaniem. - I serio wyszedłbyś stąd, gdybym doprowadził twoje ciało do tego stanu, co ty moje? W tym też ubrania, gdzie miałbyś je pomięte, źle pozapinane, część wystająca, gdzie masz problemy z poruszaniem się odpowiednim? - nie wiedział skąd mu się taka wizja brała teraz na myśl.
I nie uważał, że powinni dać się złapać. Jakoś częściowo chciał wierzyć w to, że mimo wszystko Jonathan zająłby się problemem tego typu, nawet jeśli teraz nie miało to miejsce. Sam w sumie fakt, że dał się zapłać w takiej sytuacji nadal powodował w nim zażenowanie, którego nie mogły nawet pocałunki zgasić. I cieszył się, że podczas tej trasy go nie puścił, bo rozpraszanie szło Jonathanowi bardzo dobrze.
- Hm? - rzeczywiście, łóżko się nie nadawało, ale co mu skoro tak to chodziło po głowie?

- Testujesz moją cierpliwość, panie Everett - skomentował jego słowa jedynie w taki sposób. Mimo iż nie powinien, to w tym momencie obudziła się w nim chęć puszczenia wszelakich lejców, by doprowadzić do skrajności u niego. Tak, by dość dobrze odczuł, czym kończą się jego decyzje.

Trzecia kąpiel dzisiejszego dnia i ogarnięcie całkowicie swojego ciała do czystości zajęło mu kilkanaście minut. Do tego jeszcze wrzucenie szlafroka do pralki, przebranie się w czyste i mniej krytyczny strój - czarne spodnie, szarą koszulę na guziki i luźno spięte włosy w kucyk układający się na boku. Błąkał się w szarych skarpetkach, z jakiegoś powodu nie mogąc odnaleźć króliczych kapci. Do tego jeszcze dość szybko zgarnął pościel, pilnując, by nie ubrudzić się, aby również ją wrzucić do machiny piorącej i zmienić na coś nowszego. Jakoś niezbyt teraz przejmował się, że zasadniczo miał gościa i nie wypadało mu robić porządków.
- Hm... - zamyślił się na głos. - Docenię. Nie wiem jakie tempo nauczania ma względem was - powinna trzymać się wyznaczonych tematów, ale wiedział, że ludzie byli indywidualni. - Aż tak źle was uczy? - finalnie obecnie znajdowali się w kuchni. Nie bardzo miał pomysl, gdzie go lepiej ugościć po tym wszystkim, a wysokie stołki barowe nadawały się do tego całkiem nie najgorzej.
- Co to w ogóle za zestaw?  - zapytał, próbując kolejny kawałek. Musiał przyznać samemu sobie, że nieco rozpływał się przy tym smaku. Zdecydowanie nie chciał jadać coś ciężkiego, ale jednak nie ośmieliłby się porównać obecnego sushi do czegoś byle jakiego. Zupełnie jakby natrafił przypadkiem na skarb.

Wysłuchał spokojnie jego rewelacji odnoście zastępczej nauczycielki. To co usłyszał wywołało u niego lekkie zmarszczenie brwi pokazujące, że nie za ba bardzo podobało mu się to, co słyszał.
- Szczerze mówiąc, nie o taką historię raczej chodziło w nauczaniu was - powiedział w końcu z cichym westchnieniem. - Co za kobieta... Tylko więcej problemów mi przykłada - oh tak, marzyło mu się stadko napalonych nastolatek zaczynające go napastować (ponownie), by dowiedzieć się o najmniejszym szczególe jego wyjawionego życia.
Potarł nasadę nosa, kręcąc głową zaraz potem.
- Nie bez przyczyny to ja dostałem klasę A, a ona B głównie - podsumował jego słowa patrząc na niego ze zrezygnowaniem. - Ma dobre stopnie, ale jej umiejętności nadałyby się do maksymalnie przeciętnej szkoły, a nie do placówki tego typu - nie pochlebiał swojej koleżance, ale nie zamierzał zarazem umniejszać z tego powodu też własnym możliwością. Nieukrywanym było faktem, że nie darzył sympatią zastępującej go kobiety, chociaż nie wchodził bardziej w tematykę.
Za to wysłuchał narastającego opisu tego, co miało niedługo wylądować w jego żołądku. Musiał przyznać, że miał niemały wybór, a świeżość dania wręcz zachęcała do kosztowania. Zupełnie jakby miał do czynienia z pudełkiem klejnotów z biżuterią. I przede wszystkim same składniki brzmiały... drogo.
- Jest pyszne - nie mógł jednak zaprzeczyć temu faktowi. - I idealne dla mnie - jak na to, że musiał konkretnie uważać z jedzeniem przez swoje umiejętności i i ich sposób wykorzystania. - I chociaż doceniam ofertę, raczej będę musiał odmówić. Na razie jestem nieco spłukany - zachichotał cicho. - Widziałeś te sterty książek w pokoju u mnie? Ostatnio trochę poszalałem i zakupiłem je z myślą o poszerzeniu waszej wiedzy odnoście epoki napominanej na zajęciach.
Pokusa była zbyt wielka by mógł sobie odmówić jej. Tak samo jak i tego jedzenia, które teraz całkowicie wygrywało jego serce.
- Chociaż chwila, nie mówiłeś coś, że nie możesz ostrych rzeczy? - wskazał na niego pałeczkami. - Zostaw mi je w razie czego. Mi i tak nie zaszkodzą - coś pamiętał o tym, ale nie był pewny czy też dotyczy to samego sushi. Chociaż słowo "ostro" jednak zwracało uwagę.

- Obstawiam, że podobnie jak ja, więc nie obejmowało to obciąganie profesorowi - odpowiedział mu, posyłając mu zarazem zaintrygowane spojrzenie. -  Chyba, że to przeznaczone dla studentów o gorszych wynikach niż moje. Nie wnikałem w to szczerze mówiąc. Wiem, że było brane pod uwagę oceny, test i ogólną opinię wykładowców względem tego  - wypuścił powietrze z płuc. -  I finalnie jednodniowy test pod okiem nauczyciela.
Nieco go wtajemniczył względem wyboru studentów.
- Nawiasem mówiąc, napotkałeś się na pozostałych dwóch praktykantów? Jeśli pamiętam, powinno być ich czterech razem ze mną - jedna kobieta i jeden mężczyzna dodatkowo, jeśli dobrze Shane pamiętał. - Chociaż pewnie jako przewodniczący szkoły już jesteś zapoznany z nimi i oceną przez nich przedstawianą - dodał zaraz potem, machając ręką, tracąc na moment swoje zainteresowanie względem rozmawiania o innych osobach.
-  Mogłem i o całe, ale to równało się z tym, że po skończeniu praktyk musiałbym oddać te książki do biblioteki waszej. A ja jestem nieco samolubny względem tego - patrzył na niego z wybitnym rozbawieniem. -  I nie lubię się dzielić. Dlatego kupuję to z własnej kieszeni.
Bardziej wizja pożegnania się z trudno zdobytymi dziełami była dla niego bardziej bolesna niż pusty portfel.
- Jeśli chcesz mnie podrywać na jedzenie, to przyznaję, że idzie ci całkiem dobrze - przyznał się bez wahania. Wyłapał zarazem i tą niemą kwestię, że nie był to koniec ich spotkań. Chociaż zarazem z niepokojem też stwierdzał u siebie, że zaczynał się powoli do tego przyzwyczajać.
Posłał mu na moment pytające spojrzenie, próbując zrozumieć, czy to coś dziwne, że zapamiętał jego preferencje. Zaraz potem jedynie uśmiechnął się, uznając wewnętrznie, że nie miał co się zastanawiać.
- Doceniam twoją szczodrość - nie naigrywał się z niego nawet, co faktem było, że sam kupił jedzenie, w tym nie tylko pod siebie. Chociaż było mu zarazem głupio, że nie on wyłożył pieniądze na to. Miał jednak wrażenie, że byłoby to bardzo trudne dla niego.
Zarazem tez nie chciał, by wychodziło na to, że ciągle to Everett coś kupował.
- Nie - uciął  momentalnie. - Przeżyje bez jedzenia - zdecydowanie nie chciał go tutaj wpuszczać, gdy był niedawno świadkiem sceny, którą nigdy nie zamierzał mu pokazywać. I tak już wystarczająco wiedział, że do końca tygodnia będzie miał tutaj piekło z tego powodu. Wystarczająco zawstydzającego, że nie mógł nawet teraz zbytnio znieść myśli o tym.
- W dodatku był niedawno na randce, jako dobry współlokator muszę pilnować, by nie przejadł się - dodał z lekką złośliwością w głosie, zabierając jedno z ostrzejszych kawałków. - Chociaż faktem jest, że wątpię, że zniknie to dzięki naszej dwójce - nie można było powiedzieć, że było tego mało tutaj.
Przyglądając się mu, mógł jeszcze bardziej zrozumieć, że próba zerwania tej relacji była niemalże niemożliwa. Na swoje nieszczęście widział jeszcze lepiej, że rudowłosy go przyciągał fizycznie. W dodatku nienaganne zachowanie przy stole tym bardziej powodowało, że wydawał się być dla niego pociągający.
- Chcesz nadal mnie lepiej poznawać? - zapytał go w pewnym momencie. Relacja czysto fizyczna była jedną sprawą, ale poznawanie preferencji partnera powodowało wzrost przyjemności. Przynajmniej tak uważał Kassir.