WSTECZ | Mieszkanie Jonathana i Shane'a

- Już odwołuję plany pojedynkowe - odparł żartobliwie. Jego ramiona nieco trzęsły się przez śmiech, jaki go ogarnął w tym momencie. - Jeśli lubisz dotykać moje włosy, to nie widzę przeszkód, byś się nimi bawił i testował różne ułożenia - zwłaszcza, gdy Kassir poświęcałby czas na grę, skupiając większą uwagę na to, co działoby się na ekranie. Przy tym, jakie życie prowadził do tej pory i jak zapoznał się z nim Everett... Obraz mniej więcej kształtował się, ukazując swoje barwy względem częściowej przyszłości.
- Zrozumiane. I jeśli chcesz, mogę wpaść do ciebie po mojej pracy. O ile to ja kończę pierwszy - zasugerował mu taką opcję, zastanawiając się nad spacerem już w głowie. Spędzenie w taki sposób czasu brzmiało dla niego - o dziwo - miękko. Sam nie rozumiał, skąd brała mu się taka reakcja, gdy samemu nie był fanem spędzania w podobny sposób czasu. A mimo to, chciał z nim przemierzać ulice czy parki...
... chociaż wolał te, w których nie było trupów w ciemniejszych alejkach.
Ciężko.
- Dziękuję - trochę było mu dziwnie teraz. Zdecydowanie nie przywyknął do tego typu ułożeń włosów. - Możesz zrobić mi zdjęcie na pamiątkę. Początek kolekcji przyszłego fryzjera - dodał żartobliwie, wstając z miejsca, by potem podejść do najbliższego z luster. Jednakże widok, jaki zastał, spowodował, że zamarł. Uniósł prawą dłoń, by ostrożnie dotknąć jednego z grubych warkoczy. Ten sam gest powtórzył ciemnowłosy mężczyzna przed nim - jego jasne oczy zarazem też obserwowały dokładnie jego ruchy, powtarzając je zarazem.
- Pasuje - fryzura zdawała się być cięższa od tego, co miał do tej pory, ale było to znośne. - Chyba będę musiał zadbać lepiej o garderobę, by dorównywała takim dziełom - dodał zaraz potem, odwracając się w jego kierunku. - Jak ci się podoba takie zestawienie jako finał? - wraz z całym strojem i przygotowaniem. Międzyczasie podszedł do niego i lekko nachylił się, spoglądając z widocznym błyskiem w oku. - Czy dasz się zaprosić teraz na pierwszy posiłek dnia? - zapytał go, wyciągając dłoń w jego kierunku, by zachęcić do wstania z miejsca. Jego bardziej pewniejsza postawa zaraz potem zmieniła się w łagodną, gdy nachylił się nieco, aby musnąć ustami jego wskazujący palec.
Droczył się? Może odrobinę. Bardziej chciał na moment podarować mu odczucie adoracji. Przynajmniej zanim go rzeczywiście pociągnąłby w stronę kuchni.

Dlatego tez mu pozostawił już wybór względem eksperymentów na jego włosach. Ciemnowłosy był niemalże pewny, że Jonathan będzie chciał wypróbować swoich możliwości pod tym względem.
- Brzmi kusząco - czy będzie mu się chciało przychodzić? Wiele zależało pewnie od dnia pracy i tego, jak bardzo byłby zmęczony po niej. Jednakże chęć nawiedzenia go była równie kusząca. - W dodatku obsłużyłby mnie najśliczniejszy i najlepszy pracownik. Nic, tylko wygrać - dodał od siebie, spoglądając na niego z łagodnością. Jego słowa mógł uznać w dowolny przez siebie sposób, ale Kassir nie uważał, że przesadzał lub wyolbrzymiał. Nawet sam nie wiedział, kiedy jego spojrzenie na blondyna zmieniło się na tyle, że wchodził całkowicie w pierwszy plan, swoim blaskiem przesłaniając inne osoby.
Zdecydowanie nie zdawał sobie sprawy jak bardzo wpadł w te uczucia i jak oddziaływają na niego.
- Na szczęście mnie nie musisz farbować. Nie planuję zmiany koloru - chociaż sama zmiana fryzury brzmiała jak zabawna możliwość i zarazem na szansę zyskania czegoś unikalnego. Chociaż samemu odczuwał do tego z lekka obojętne podejście, uśmiech i zadowolenie Jonathana powodowało, że samemu chętnie chciał mu zaproponować dodatkowe możliwości. Jednakże to, co zobaczył w lustrze, skutecznie stopiło uczucie neutralności.
- Oh - zdjęcie z zaskoczenia... było zaskakujące, jak samo określenie wskazywało. - Co do makijażu, można pomyśleć o tym, gdy już skończymy przeprowadzkę. Powinienem mieć kilka przedmiotów do podstawowego - dodał, gdy już nieco zeszło z niego pierwsze wrażenie odnoszące się do stworzonej fryzury oraz samego uwiecznienia go w niej.
Westchnął cicho, delikatnie kręcąc głową zaraz potem.
- Nie interesuje mnie to, co inni myślą sobie o naszej dwójce - odparł z cichym westchnieniem. - I nie wiem. Wyglądasz słodko i zarazem poważnie przy mnie. Pewnie niejedna dziewczyna będzie zazdrościć, że nie może być z tobą - uniósł brew. - Ale jeśli aż tak chcesz zmienić strój, to może Słowik ci pomoże - napomniał o swoim najlepszym przyjacielu. - I... Hailey? Chociaż w moim przypadku ten pierwszy potrafił zrobić mi szturm na garderobę bez mojej wiedzy. No, ale dopóki się ich nie zapyta, nie mam jednak pewności - mają swój czas i swoje plany, w które nie wnikał.
Jego zaczerwienieni podsumował lekkim uśmiechem. O to mu właśnie chodziło, o taki typ zachowania. Tak, by wydobyć z niego bardziej nieśmiałą część, ukazując, że sam jest obiektem adoracji. Nawet jeśli mógł robić to na krótki moment, zanim go pozostawił w spokoju, gdy mieli udać się do samej kuchni.
- Raczej. Tylko nie za dużo - odpowiedział na jego pytanie, siadając na stołku, by potem podpierając się łokciami o blat mebla, móc obserwować to, co robił Jonathan. - Wiem, że mam ogarnąć obiad we własnym zakresie, więc tym bardziej wolałbym uważać z samym jedzeniem - wypuścił ostrożnie powietrze z płuc. - Równie dobrze możesz mi spakować jedynie owoce - dodał jeszcze, machając ręką. - I przede wszystkim uszykuj coś dla siebie.

I o to chodziło. O taką reakcję, gdy widział, że reagował na jego słowa w tak słodki sposób. Musiał przyznać, że uwielbiał to, jak i trochę wykorzystywanie faktu, gdy Jace sam komplementował Kassira, wpędzając tego drugiego w stan zmieszania. Chociaż zarazem w ten sposób nieco podświadomie przekazywał mu to, w jakim świetle go widział.
- Skoro tak, to w miarę możliwości postaram się zadbać o swoją kondycję - dodał z nutką wesołości.
Przytaknął jedynie odnośnie włosów. Dość doceniał komplement względem tego, że jego starania względem niezaniedbywania swojego ciała odnosiło sukcesy. Nawet jeśli brakowało mu umiaru względem odpowiedniego czasu snu, który całkowicie różnił się od tego, jaki posiadał Jonathan.
Opuścił nieco wzrok, nieznacznie się uśmiechając. Miał wrażenie, że nie mógł inaczej zareagować na widok jego promiennego uśmiechu. Nie licząc chęci przygarnięcia go do siebie i zignorowania różnicy wzrostowej w celu podarowania sporego przytulasa. Zamknięcia go w ramionach i nie wypuszczanie, dopóki nie zniknęłaby taka chęć. Jednakże trzymał dłonie przy sobie, nie zamierzając mu przeszkadzać w obecnym zajęciu. Zwłaszcza, gdy wykonywał je dla niego. Nie spodziewał się, że zostanie złapany w taki sposób przez blondyna, w jaki próbował łapać go.
Chociaż faktem było, że spostrzegał go w bardzo pozytywnym świetle.
- Weź się - burknął, widząc jego spojrzenie, by zaraz potem przewrócić oczami. - I dobrze... odpuszczę ci tylko tym razem, za piękny uśmiech - wziął od niego przygotowane śniadanie, posłusznie je konsumując, gdy śledził wzrokiem jego ruchy w momencie przygotowywania dodatkowego posiłku do pracy. Musiał przyznać, że był to całkiem miły widok, gdy druga osoba robiła tak wiele, aby zadbać o niego. Z tego też powodu momentalnie wymamrotał podziękowanie, przygarniając pojemnik w swoją stronę. Miał wrażenie, że otrzymał teraz skrzynkę skarbów niż pożywienie na część dnia.
- Jedno zlecenie w dystrykcie B - odpowiedział, odrywając swoje usta od naczynia. - Dotyczące sprawdzenia instalacji w sklepiku. Właściciel zgłaszał spadek prądu, jednak zbyt późno, by ktoś pojawił się od razu - wzruszył lekko ramionami. - A tak to czekanie, czy coś komuś nie zepsuje się. Prawdę mówiąc, to typ pracy, którą mógłbym potraktować na zasadzie zleceń niż siedzenie i dyżurowanie - postukał palcem o mebel, przekierowując swoje myśli na temat pracy. - Ciężko powiedzieć, ile zajmie usunięcie danej usterki albo wyrobienie nowej rzeczy... chociażby samej instalacji - zbyt wiele możliwości istniało, by mógł określić konkretnie swój plan dnia sensownie. Chociaż perspektywa częściowego luzu pozwalała na to, by mógł mu potem wysyłać wiadomości bez większych obaw, że ktoś zacznie mu marudzić o to, iż nie pracuje.
- Zamierzasz dzisiaj zaglądać do tamtego mieszkania? - zapytał go, opierając dłoń o opakowanie z jedzeniem, spoglądając przy tym na niego zagadkowo. - W sumie, może też sam zaglądnę i wezmę parę rzeczy nim - oparł dłoń o policzek. - Dobrze będzie już teraz wziąć resztę bardziej przydatnych rzeczy, w tym sam komputer - zaczynali i kończyli w różnych godzinach, co dawało parę możliwości, chociaż zarazem ukrócało nieprzyjemnie ich wspólny czas.
Wyciągnął ręce do góry, przeciągając się lekko. Mieszkanie razem miało jeszcze jedną rzecz, której musiał stawić czoła - bieganie. O ile dzisiaj nie miał z tym do czynienia, nie wiedział, kiedy i w jaki sposób zostanie na to złapany. Chociaż w tym wszystkim był zbyt ciekawy, jak w ogóle zamierzał go wziąć i zachęcić do wyjścia z domu o tak wczesnej porze.
- ... w sumie, wezmę sobie jeszcze lody przed pracą - wypowiadając te słowa, wstał z miejsca, by skierować się w stronę lodówki.

Parsknął cicho śmiechem na jego ożywienie. Tematyka wspólnego biegania najwyraźniej nie miała zamilknąć, chociaż z tego wszystkiego przychodziła mu jeszcze jedna myśl - chciał spędzać z nim czas. Sprawdzić ich zainteresowania niezwiązane z tym, co znali do tej pory wobec siebie i pozwolić sobie na spędzenie chwil dla siebie. Bez trzecich osób i narzucanych obowiązków.
- Na razie nie mam wszystkich rzeczy - przypomniał mu łagodnie, obstawiając, że nie będzie mieć serca, by ciągle wywijać się z tego. Albo zwyczajnie Everett wyciągnie go z łóżka nim zdoła Shane zasnąć na nowo, rezygnując z narzuconej czynności aktywno-fizycznej.
Uniósł lekko brew, przechylając zaraz potem głowę na bok.
- Tak właśnie powiedziałem - potwierdził swoje słowa, nie bardzo wiedząc, co mu też chodziło po głowie. Chyba nie uważał, że za każdym razem wyjdzie na jego? Nawet jeśli nie miał pojęcia o jego niecnym planie w postaci naprawienia podejścia do jedzenia.
- Najgorsze przypadki to te, gdzie trzeba ogarnąć teren po ataku gangu - odpowiedział z namysłem. - Zwłaszcza, gdy dochodzi do wywoływania pożarów. Straż pożarna może i rzeczywiście zarzucić nakaz wyłączenia prądu dla części miasta, by powstrzymać chaos, ale jeśli jest to wywoływane przez elektronikę... Powiem tyle, każda godzina zwłoki to koszmar. A, zapomniałem, że Remiza ma teraz nakazy od któregoś gangu, więc nawet nie wiem, na jakiej zasadzie działają. I wolałbym nie być w sytuacji, że musiałbym przekonać się - potarł nasadę nosa, wyraźnie zmęczony na samą myśl o takiej sytuacji.
Wysłuchał spokojnie przedstawiony przez niego plan, dostrzegając, że na nowo zaznaczał kwestię ewentualnego stanu ciemnowłosego. Co też uznał za całkiem słodkie.
- Skoro nalegasz, to wykorzystam twoją pomoc do wzięcia więcej przedmiotów - żachnął w odpowiedzi uznając, że nie będzie nalegać na swoją wersję. Mimo iż było mu to wystarczająco obojętne, że mógł zrobić rundę z komputerem - przy okazji kopiąc natrętów - jednakże uznał, że odpuści mu zmartwień, skoro już teraz nawet posyłał mu spojrzenie tego typu. Musiał teraz powoli się uczyć tego, ze w domu czekał na niego ktoś, kto będzie się martwić o jego obecność i wzajemnie. Nawet jeśli nie będzie to proste po tylu latach samotności, jaką miał do tej pory. Jednakże w tym związku oboje musieli się uczyć na nowo spraw, do których nie byli przyzwyczajeni.
- Hm? Wyciągnąć ci też? - zapytał, nie słysząc dokładniej jego mamrotania. Chociaż bardziej mu to brzmiało, jakby załamał się jego wyborem. Oparł się lekko na drzwiach zamrażarki, po czym delikatnie wzruszył ramionami, by wyciągnąć dla siebie śmietankowy smakołyk na patyku. Zamknął zaraz potem urządzenie, powracając na miejsce. Po drodze jedynie rozpakował loda, wyrzucając papierek do kosza, nim rzeczywiście usadził się ponownie.
- Szkoda, by się zmarnowały - żachnął, nie bardzo poruszony brakiem sensownego podejścia do własnej diety obecnie.  Wysunął język i ostrożnie posmakował. - No już, już. Jeden nie zaszkodzi - dodał, wsuwając go sobie do ust, by już zamknąć się całkiem. Chciał go zjeść szybko, by już szykować się do wyjścia do pracy.

- Przynajmniej dopóki ci się nie znudzi - odpowiedział na jego pytanie, puszczając mu oczko zaraz potem. Powrót do prawie pustego mieszkania nie brzmiał zbyt zachęcająco. Ogrom pustych pomieszczeń niekiedy potrafił przytoczyć, wzbudzając zarazem cień niecierpliwości, którą niełatwo było ugasić, gdy samemu wykazywał niemałe zaangażowanie w zmianę lokacji.
Pokręcił za to głową na jego pytanie.
- Nie mam pojęcia - odpowiedział mu cicho. - Od strony plotek nie słyszę nic w tym kierunku, a z innej... jeśli coś jest planowane, to nie jestem w tym - rozłożył ramiona w bezradności, uznając, że jeśli miałoby do czegoś dojść, to będzie to słyszalne w mieście. Remiza nie była byle jakim punktem, ale jednak jej lokacja zdecydowanie nie sprzyjała strażakom tam pracującym.
Chyba wiele zależy od tego, jak sam panujący gang podejdzie... nie? - co i tak było ciężką sprawą, gdy patrzyło się na całokształt reputacji. Chociaż nie mógł uznać, że od innych gangów było jakkolwiek lepiej, nie licząc Lisów.
Uśmiechnął się za to do niego, mając w pamięci jego radość. Zdecydowanie to działalo wystarczająco kojąco, by nie chciało mu się bardziej myśleć o bardziej negatywnych sprawach.
- Stracą na smaku - obruszył się, nawet nie zastanawiając się, jak bardzo mógł bezsensownie brzmieć ten argument. - I będą smakować... jak lód - zmarszczył nieznacznie brwi, po czym wzruszył ponownie ramionami, skupiając się rzeczywiście na jedzeniu.
A przynajmniej do momentu, gdy zobaczył reakcję Jonathana.
Prawdę mówiąc, nie zrozumiał tego, dlatego też posłał mu pytające spojrzenie, nieco nachylając się w jego kierunku i wyciągając loda z ust. Zaraz potem uśmiechnął się z lekkim rozbawieniem, wracając do kończenia lodowego smakołyku.
- Będę się powoli zbierać już, Jace - zapowiedział mu, gdy już zjadł 3/4 tego. Jakkolwiek mu się niezbyt chciało, tak rzeczywiście musiał, więc zmusił się do ruszenia, gdy stanąć na obie nogi. Dojadł resztę, nieco krzywiąc się przez mróz, jaki dopadł go przez pośpiech, nim wyrzucił patyczek. - Hm... Za bardzo się pospieszyłem - wymamrotał ledwo słyszalnie, pocierając palcami nasadę nosa. - Nie zmieniałeś zamka, prawda? - musiał się jeszcze upewnić, czy miał aktualny klucz do mieszkania.

Oczywiście, że było to żartem, dlatego też zaraz potem posłał mu bardzo ciepły uśmiech. Nie bez przyczyny też wcześniej posłał mu oczko.
-  Spanie ze sobą również - odpowiedział, widząc jego zachowanie. -  Ale skoro mnie porwałeś, będziesz musiał teraz zaakceptować moją obecność w łóżku. I przy okazji marę kwestii względem wspólnego spania - przyłożył dłoń do ust, chichocząc cicho. -  Nie martw się, to nic strasznego. Chodzi o temperaturę otoczenia. Przy skrajnych mam problem ze snem - wyjawił pokrótce, nie chcąc go trzymać długo w niepewności. Zwłaszcza, że tego typu przypadłość kompletnie nie była związana z tym, że mieli okazję pospać razem.
-  Też nie - przyznał cicho. -  Może zajęta jest miastem. W końcu ten syf nie dotyczy jedynie Lisów, każdy Dystrykt ma swój gang. Czy się to ludziom podoba, czy nie - nawet jeśli nie odczuwało się istnienia pozostałych w przeciągu kilku miesięcy. Cisza przed burzą?
Zamrugał oczami, posyłając mu pytające, gdy zobaczył, że się śmieje. Dopiero powoli do niego docierało to, że nie do końca jego słowa miały sens w sobie, ale...
-  ... nie martw się, zjem je na tyle szybko, by się nie zmarnował ich smak - pociągnął to dalej, wtórując mu w cichym śmiechu. Chociaż wizja wielkiej lodówki w mieszkaniu wydawała mus ię na tyle absurdalna, że jego głos nieco podniósł się, wymieszany z wesołością.
-  Dam, dam - czas jednak na śmiech skończył się wraz z nieubłaganym nadejściem udania się do pracy. Chociaż pocałunek podsumował cichym zaskoczeniem.
-  Ciekawe czemu? - wymamrotał, poddając się jego pocałunkowi, czując zarazem przyjemne ciepło od ust, po swoje wnętrze.  
- Ty również - odparł na jego słowa, zabierając ze sobą jeszcze pojemnik na jedzenie, które mu tak pilnie uszykował, pakując do torby zwykłej. Zaraz potem przeszedł do ubrania się w buty, ubrania wierzchniego i odwrócił się jeszcze w jego kierunku.
- Do zobaczenia wieczorem - pożegnał się z nim nim wyszedł.

z/t

Przyzwyczaił się już do spania razem z Jonathanem i niereagowania na jego wczesne pobudki, jeśli nie zaczepiały o niego samego. W podobnych przypadkach dość szybko zasypiał, poddając się swojej słabości, jaką była temperatura. Idealnie wytworzone ciepło, nie będące skrajnym, powodowało, że z łatwością udawał się w sen, nierzadko ignorując mniejsze lub większe próby przebudzenia go. Chociaż na kreatywność i ich wspólne spędzanie czasu na fizycznych aktywnościach powodowało, że był na nogach o wiele wcześniej niż zazwyczaj. Jednakże miało być teraz inaczej...
... w końcu była sobota, nie?
Ciemnowłosy wydał z siebie cichy pomruk, zaraz potem mrucząc cicho, gdy Jonathan gładził palcami jego policzek. Delikatny uśmiech zagościł na jego twarzy, chociaż nie wybudzał się, ani nie reagował bardziej gwałtowniej.
Zmieniło się wraz z momentem, gdy blondyn podjął dodatkowe kroki.
- W grudniu też będzie - wymamrotał, zabijając całkowicie romantyczność powstałą przez scenerię za oknem. Jęknął cicho, czując na ciele zimne palce. Zacisnął nogi ze sobą, zakrywając się bardziej kołdrą, kurcząc nogi w kolanie i podciągając je bliżej klatki piersiowej.
- Jest sobota - jęknął cicho, przesuwając jedną dłoń na jego, znajdującą się na udzie, by zsunąć ją i zabrać nieprzyjemne źródło chłodu. - Pięć minut jeszcze... - które miało przerodzić się w co najmniej godzinę. Będąc jeszcze na skraju senności, zamierzał pochwycić ją na nowo, pozwalając sobie na błogie lenistwo weekendowe. Ziewnął cicho, zasuwając materiał już za głowę, zakrywając się przed światem w swoim małym świecie.