WSTECZ | Mieszkanie Jonathana i Shane'a

Przepraszam.
Ile razy już słyszał dzisiaj to słowo? Wraz z całym nakładem niepewności i emocjonalnego rozchwiania? Jak bardzo nie odzywał się wobec jego słów, ale zarazem jego ciało zdradzało aż tak wiele? Przez tą chwilę samemu nie wiedział, co powinien zrobić. Zachowanie było teraz odpowiedzią, ale jaki typ? Biorąc pod uwagę fakt, że jego chłopak raz był kruchy, że nawet jeden dotyk mógł go zniszczyć, a innym razem ukazywał nieznaną mu dotąd stanowczą stronę. Skąd się to brało? I gdzie tkwiła granica? Ciemnowłosy nie miał sił myśleć. Jego ciało buntowało się ciągle po wysiłku, a dodatkowo umysł wpadł w mętlik oraz bardziej zdołowane myśli.
Ale widok jego reakcji wywoływał w niego jeszcze inne reakcje. Na tyle, że odwrócił się w jego kierunku, odrzucając plan prysznicowy.
- Zostań gdzie jesteś - głośniejszy szept przeszył powietrze. Nie było w nim żadnych emocji, co miało bardziej zaznaczyć powagę sytuacji.
Bez dodatkowego słowa przeszedł do umywalki, by obmyć dłonie, po czym zamknął stanowczo pikającą lodówkę, nim stanął przed nim, zmuszając go zarazem do cofnięcia się tak, by za sobą czuł tylko meble. Robił to z miną osoby, z którą nie powinno się zadzierać.
W końcu miał swoją gwałtowną stronę.
- Możesz przestać mnie przepraszać? - zapytał go, przyszpilając go do blatu. Położył ręce po jego obu stronach, zadzierając glowę do góry. - I nawet nie waż się mnie przepraszać za przepraszanie - zapowiedział zaraz potem, przysuwając bardziej swoje ciało względem niego. - O co ci chodzi? Nie podobało ci się wyjście ze mną? - zaczął gnębić o pytaniami. Już daleko było mu do spokoju. Zły stan fizyczny wpływał na samopoczucie, powodując, że jego stoicka cierpliwość tym razem uznała, że weźmie chwilowy urlop.
- Czy przepraszasz mnie za to, że przyznałem się do nie lubienia biegania? Robisz z tego wielkie halo. Ty nie znosisz horrorów, a ze mną je oglądasz. Więc gdzie tkwi różnica? - zapytał go, zabierając jedną rękę z blatu, by potem położyć ją na jego policzku. - Znając ciebie, dopowiedziałeś sobie w przeciągu paru minut z trzy scenariusze, o których nawet bym nie pomyślał, że mógłbym iść w danym kierunku. Zamiast przepraszać, to zastanów się, co możesz zrobić lub nie w danej sytuacji. A ty na razie to łamiesz dane słowo. Mieliśmy ze sobą r-o-z-m-a-w-i-a-ć.
Zmarszczył nieznacznie brwi.
- A mamrotanie "przepraszam" do tego się nie zalicza - podkreślił swoje słowa.
Miał wrażenie, że jego emocje buzowały w żołądku.
- Nawet nie próbuj mnie zbywać teraz, Jace. I nie przepraszaj. Wkurwia mnie to coraz to bardziej. Przepraszasz, bo zgodziłem się na bieganie z tobą? Bo chciałem zobaczyć twój piękny uśmiech i radość? - drgnęła mu powieka, po czym położył drugą dłoń na jego policzku. - To co robię, to mój wybór. Jeszcze jesteś za młody, byś mógł myśleć, że zmuszasz mnie do czegoś albo wmanipulujesz - stanął na palcach, zarazem zmuszając go do schylenia się, po czym pocałował go prosto w usta. - Wydawało mi się, że coś ci mówiłem na temat zawstydzających rzeczy. To twoja działka, by to inicjować, nie moja - puścił go, stając normalnie na nogach, by dźgać go w brzuch. Zaraz potem go za rękę i pociągnął ku sobie. - Daj mi jeden powód, dla którego miałbym teraz cię nie zaciągnąć na kanapę i nie podkreślić swojego zdania jeszcze bardziej - usta wykrzywił krzywy uśmiech, a mina wskazywała, że byle jakie wyjaśnienie nie zadowoli go.

Już dawno nie czuł napływu tyle emocji, co i teraz. Nie spodziewał się jednak, że to właśnie Jonathan stanie się przyczyną ich ujawnienia - on i jego zachowanie, którego nie doświadczał po raz pierwszy. Kassir miał wrażenie, że zwyczajnie nie umiał poradzić sobie w momencie, gdy zamykał się przed nim, a jedyne co znał, to brutalna siła, którą wdzierał się przez ścianę, jaka stawiał między nimi.
Chociaż... reakcja Jace'a nie umknęła mu. Lekko uniósł brew, nie mogąc odpuścić sobie wewnętrznego zapytania odnoszącego się tego, co dokładniej mu zaczęło chodzić po głowie. Przynajmniej miał nadzieję, że dotarło do niego, by przestał dopowiadać sobie dziwne - według ciemnowłosego - rzeczy.
- Jeśli przeprosisz mnie jeszcze raz, to nie ręczę za siebie - powiedział, unosząc nieco brew, gdy dość szybko wyrzucił z siebie standardową formułkę. Nawet jeśli to oznaczało, że przyszpilenie go do blatu byłoby jedynie początkiem tego, do czego mógłby się posunąć, by zmusić go do zaakceptowania pewnych spraw. Nie zahaczył już temat manipulacji. Wiedział, że nawet gdy robił mu to podświadomie, to mógł stanowczo wyznaczyć granicę i zabronić mu danych rzeczy. Tyle... że zarazem był na tyle ciekawy, że chciał popchnąć to ciut dalej...
... a czasem po prostu, by móc widzieć jego radość na twarzy.
Przewrócił oczami na jego słowa.
- Przecież to było raz - żachnął, zastanawiając się, dlaczego jego wybory uznawał za "byle co". Przecież to nie było tak, że objadał się przekąskami i słodyczami za jego plecami.
Raczej nie.
Jednakże postanowił na razie przesunąć kwestię na bok, skupiając się na nieco innej sprawie.
- Zawsze możesz sprawić, że będę dodatkowo zadowolony - odpowiedział na jego słowa, przesuwając swoje ręce na jego kark. - Bardzo mnie intryguje, co masz na myśli, że skończę gorzej - był jego głupkiem. Słodkim, niewinnym i niezdarnym. A zarazem intrygującym i skrywającym inną, bardziej dorosłą wersję siebie, ujawniająca umiejętności, o które by go nigdy nie posądził.
Wysłanie go na bieg było rozsądną opcją. Dać mu przewietrzyć się, przemyśleć sprawę i pozwolić się uspokoić. Tak, by samemu dał też odpocząć ciału, łagodząc przy tym ból obolałych mięśni, rozbudzając się i samemu uzyskując ukojenie, które przydałoby mu się. Jednakże działał na przekór rozsądkowi, gdy pociągnął go ku sobie, zarazem wsuwając delikatnie swoje kolano pomiędzy jego nogi.
- Może mi bardzo zależy na tym - odparł na jego słowa. - Chyba, że przeszkadza ci to, że jestem niewyspany, spocony... i jak to szło dalej - tak, mogło się skończyć to gorzej. Ale chciał zobaczyć zarazem, na ile mógł się z nim podrażnić, patrząc na to, że wcześniej samemu zaczął przyciskać go, dając upust własnej irytacji.
Zabrał swoją nogę.
- Albo możesz pomóc mi się rozluźnić. Pomyśl, delikatny masaż na rozluźnienie mięśni. Twoje palce przesuwające się po moim ciele, naciskając na odpowiednie punkty, wzbudzając przy tym reakcje - urwał na moment, po czym stanął bardziej na palcach, by móc sięgnąć do jego ucha. - A może... powinienem przycisnąć cię do kanapy i nie pozwolić ci na cokolwiek więcej? - wyszeptał cicho mu taką wizję, zanim opadł na z powrotem na nogi, uśmiechając się niedbale. Wiedział, że skoro już teraz odczuwał, że nogi mu się uginały, to potem będzie miał jeszcze większe problemy.
Chociaż nie bardzo przywiązywał teraz uwagi do tej świadomości własnego stanu ciała.

Uniósł brew na widok jego spojrzenia, nie bardzo rozumiejąc, co mu chodziło po głowie. To, co robił do tej pory uznawał za normalne i naturalne - wbrew przerażeniu Jonathana,  który uświadamiał sobie dość  dobrze, jakie nawyki miał Kassir nabyte przez mieszkanie samemu. Nauka wspólnego życia toczył się ciągle, ale tak naprawdę nie tylko ciemnowłosy, ale również i Jace musiał część zmienić, a część zaakceptować tego, co miało nadejść. Ale jednak nie pociągnął dalej, wiedząc, że finalnie wyjdzie różniej.
- Nie jestem ze szkła - odparł na jego słowa, nieco marszcząc nos po pstryknięciu. - I nie jestem jeszcze tak stary, by chwila biegania pozbawiła mnie sił na cały dzień - pokręcił głową, dając się mu jednak objąć bez większego protestu. Faktem było, że jego ciało odmawiało sensownej współpracy, a mrowienie w nogach świadczyło o tym, że będzie cierpiał za wybór przebiegnięcia aż tak długiego dystansu. Nie zamierzał jednak wypowiadać tego na głos.
W końcu fascynujące było rejestrowanie jego zachowania względem tego, co sam podejmował. Aż na jego słowa lekko uśmiechnął się, patrząc na niego z wyraźnym rozbawieniem.
- Też cię kocham - to było warte wielu. Widząc, jak bardzo reagował na jego gesty, zarazem też próbując się opanować. To zachęcało go jeszcze bardziej do popchnięcia swojego zachowania, by zobaczyć, jak bardzo będzie reagować na jego wybory i jak długo będzie mógł próbować utrzymać swoje myśli.
- Czasem jesteś przerażająco racjonalny - żachnął, widząc, że psychicznie się w miarę opanował. - I więcej wiary we mnie. Gdybym miał odpaść na dwa dni, nie zdecydowałbym się na bieganie - wymamrotał, dając mu się jednak wykazać i udając się z nim do łazienki.
Trochę zastanawiało go, czy rzeczywiście był dobry w masażach.
Zadrżał przez chłodniejsze powietrze, gdy został pozbawiony górnego ubrania. Nawet nie zareagował, gdy poczuł jego palce na swoim torsie. W takich przypadkach przypomniał sobie, że na jego brzuchu nadal istniała blizna po postrzale. Uniósł głowę, próbując coś wyczytać z jego twarzy. Jak czuł się, gdy widział ślad po ranie, która sprawiła, że Kassir wylądował w szpitalu?
Myśli rozproszyły się wraz z momentem, gdy oderwał się od jego spodni. Fakt, że nie chciał go rozebrać do końca sprawił, że zaczął cicho cichotać, przechodząc już do samodzielnego rozebrania. Musiał przyznać, że to było intrygujące doświadczenie - obserwacja jak umysł i ciało były ze sobą niezgodne.
- Hm... jestem aż zaintrygowany. Może tym mnie przekupisz - odparł, samemu mimowolnie łagodniejąc na widok ciepła w jego oczach. Przerzucił ubrania na bok, po czym ujął jego rękę i wszedł do środka.
- Więc? Czym się to różni od normalnego spędzania tu czasu? - zapytał, czując, że letnia woda spływała po jego ciele. Musiał przyznać, że po tym wszystkim preferowałby ciepłą kąpiel dla ukojenia mięsni, ale zarazem zaufał mu względem wyboru. W końcu też chodziło o to, by dojść do siebie.
- W sumie to... co miałeś na myśli, że mógłbym skończyć gorzej? - musiał sobie przyznać, że już wcześniej go to zastanawiało, a nie rozumiał do końca, co mogło się kryć za tymi słowami.

Zamarł momentalnie, gdy usłyszał jego słowa. Posłał mu dłuższe spojrzenie, po czym zwinął dłoń w pięść i przyłożył do ust, kaszląc cicho. To nie była wiadomość, którą spodziewał się usłyszeć od Jace'a. Zwłaszcza, że gdy widział jego zmieszanie chwilę później oraz chaotyczne wyjaśniania, odczuł, że jego uszy były bardziej cieplejsze niż normalnie.
- Na kolanach, co? - powtórzył bezwiednie, zastanawiając się nad uczuciem w brzuchu, będącym dziwnym, ale zarazem lekkim zawirowaniem. - Powiedzmy... że będę mieć to na uwadze - kilka uderzeń serca wystarczyło, by wrócił do siebie po tym zmieszaniu. Nie spodziewał się jednak takiego wyznania, zawierającego w sobie dość proste, ale zarazem niespodziewane dla Kassira fantazje.
Przewrócił oczami na jego racjonalność, spoglądając zarazem na całkowicie dobry przypadek tego, jak rozum nie współpracował z ciałem. Nie żeby narzekał. Część Shane'a uważała, że to całkiem przyjemne, że jego obecność i działania wywoływały odpowiedni stan u Jonathana.
- Randki pod prysznicem brzmią spoko. Możesz mnie na takie zabierać - zachichotał w odpowiedzi. - Oszczędność na wszystkim, same plusy - i przede wszystkim pozwalały na przyzwyczajanie się do rożnych rzeczy. Oboje uczyli się nadal o sobie, przełamując przy tym lęki powiązane z wieloma sprawami. Przynajmniej Jace nie miał na sobie bielizny, idąc się kąpać z nim. Z jakiegoś powodu nie potrafił wybić sobie z głowy to, że wcześniej tak robił, nie chcąc rozbierać się do końca przy nim.
Chociaż był tak samo przyjemnie miękki dla Shane'a jak w momencie, gdy lepił się po pijanemu.
- Dotarło, prze pana - momentalnie odpowiedział, kręcąc zaraz głową, pozbywając się nieco nadmiaru wody z włosów. - Bieg, prysznic, rozgrzanie, brak bólu.
Chociaż preferowałby go nie mieć w pierwszym kroku. Odpuścił sobie jednak dalsze narzekanie. Jak mówił mu wcześniej, nie był ze szkła.
- Na spokojnie. W końcu mamy dla siebie cały dzień - wymruczał, przesuwając swoje dłonie, by zacisnąć je na jego biodrach, poddając się temu zbliżeniu. Ciepło jego ust rozgrzewało lepiej niż woda, która rozluźniała obecnie jego mięśnie. Złagodzenie bólu przyjął z ulgą, czując o wiele większą przyjemność niż wcześniej, gdy jego ciało było całe spocone poprzez wysiłek. Wydał z siebie jęk, gdy wpuścił go wgłąb swoich ust, zamykając przy tym oczy.
- Wiem, że patrzysz krzywo na udziwnienia, ale... jeśli chcesz, to mogę poklęczeć teraz dla ciebie - wymamrotał, gdy oderwał się od pocałunku, zaczerpując głębszy wdech. Otworzył oczy, spoglądając na niego delikatnie. - W końcu kto wie, czy nie ugną się znowu pode mną nogi...

- Co nie zmienia faktu, że w domu też można robić wiele przyjemnych rzeczy - odparł na jego słowa, nie zgadzając się pośrednio z jego podejściem. - W końcu siedzenie w domu z obowiązkami można zamienić na siedzenie w domu z przyjemnościami. Nie musisz się już nikim zajmować, Jace. Pozwól, by to się tobą zajęto - pokręcił głową, gdy go stuknął, by zaraz potem posłać mu ciepłe spojrzenie. Naprawdę, wizja siedzenia razem przemawiała do niego o wiele bardziej niż wiercenie się na zewnątrz. Częściowo czuł, że to wina jego wędrownego stylu życia za czasów nastoletnich, gdzie dość długo nie miał własnego kąta.
Ale na razie mógł mu nieco podokuczać.
- Nie ma szans - odparł z zadowoleniem w głosie. W końcu tak słodko mu wyznał swoje fantazje, kompletnie nie panując nad własnymi słowami. W dodatku też widział, że niewiele trzeba było, aby spowodować reakcję u blondyna. Uznał to za całkiem słodkie, zarazem też odczuwając przy tym wewnętrzną pokusę, aby sprawdzić jego limity wytrzymałości. Tak, by całkowicie przysłonić rozsądek... Zwłaszcza, że słodkawy smak jego ust nadal pozostawał na nim.
Chociaż widok tego, jak bardzo był zmieszany przez własne pragnienia był wiele wart.
- Nie uważasz? - powtórzył za nim, zabierając dłonie z jego pasa. - Czyżby... to jest jedna z twoich wizji? - zapytał, przykładając palec do policzka, uśmiechając się z zadowoleniem. Jak na fakt, że to od niego wyszedł pomysł, nie wyglądał ani trochę na zażenowanego obecnie.
- Jeśli tylko chcesz - odparł, przykładając trzy palce do swoich ust. - Pamiętaj. Zero presji. Tylko przyjemność - chciał też tymi słowami go utwierdzić w tym, że propozycja nie brała się z przymusu, a czystej woli.

"Kompromis" był poprawnym słowem w ich obecnej sytuacji. Do Kassira docierało to już wcześniej, lecz wypowiedziana na głos propozycja finalnie poukładała sprawy w jego głowie. Na tyle, że delikatnie pokiwał głową w geście przytaknięcia.
- Mi pasuje - zachowanie równowagi było czymś, do czego mógł podejść z pozytywnym nastawieniem. Zwłaszcza, gdy wypowiadał słowa, mając wypisany na twarzy uśmiech, który zmiękczał serce Shane'a. Jego słodki urok wzbudzał w nim ciepłe odczucie chęci sprawiania, by nadal uśmiechał się, nie odczuwając przy tym zmartwień odnośnie bardziej skomplikowanych spraw.
Chociaż zarazem droczenie się z nim było zarazem tak samo wabiące. Wyciąganie informacji, reakcji i dodatkowe zachęcanie, by wyrażał siebie, stawiając czoła różnym sytuacją. Pozytywnym i tych nieco mniej.
- Hm... - przeciągnął specjalnie swój głos, przechylając się na bok, by spróbować złapać jego wzrok. - Normalne we wszystkich związkach... Więc dlatego się tak czerwienisz? - wyraz twarzy Everetta wyglądał normalnie, ale ciemnowłosy chciał sprawdzić, czy swoimi słowami wywoła w nim reakcję zawstydzenia i próby negacji ewentualnego stanu. Wyłapywanie takiej formy nieśmiałości było słodkie i stanowiło zarazem swojego rodzaju możliwość rewanżu dla Shane'a od czasu deklaracji Jonathana co do pewnego zachowania w sytuacji niedozwolonej dla małych dzieci.

- Myślę, że możemy poczekać, aż skończymy się myć. Chcę na razie napawać moje oczy twoim urokiem - wymruczał. Musiał przyznać, że z tego wszystkiego już całkowicie nie myślał o efektach ubocznych biegu, a obecna sytuacja wzbudzała w nim niebezpieczne chęci sprawdzania i testowania tego, jak bardzo umiałby przekonywać Jonathana, do zmiany ewentualnych planów

Może czasem wypadało mu z głowy to. Jednakże...
- Jakby nie patrzeć, dla mnie to pierwszy związek tego typu - odpowiedział mu na to, dźgając go w brzuch. - Więc oboje doświadczamy wiele nowych rzeczy. Czemu się nimi nie rozkoszować? Chociaż będę wdzięczny, jeśli przymkniesz oko na moje niekiedy głupie zachowanie w tym temacie - gdy po przemyśleniu jednak dostrzegał swoje niedoświadczone zachowanie w tym temacie, które mogło być krzywdzące tylko temu, że nie przemyślał konsekwencji.

- Czy ktoś ci kiedyś powiedział, że gorący z ciebie chłopak? - zapytał go bezpośrednio, wtulając się w jego ciało. Jonathan był przyjemnie ciepły, a w połączeniu z prysznicem, stanowił dodatkowe źródło ogrzania. Sam fakt różnicy wzrostowej pozwalał mu na w pełni rozkoszowanie się podobnym gestem, będącym ciągle dla niego nowym, ale zarazem ciągle uznanym za przyjemny.
- Dobrze - przystał na jego propozycję względem pomocy. - Przyjemność skończyłaby się w momencie zobaczenia rachunku - żachnął, nawracając się na bardziej realistyczny tok myślenia. - Ale możesz zanotować w wewnętrznym notatniku, byśmy kiedyś wybrali się na basen. Więcej wody, mniejszy koszt - zachichotał cicho, międzyczasie rzeczywiście pozwalając mu na pomoc z ogarnięciem ciała, gdy już go wypuścił. Jakkolwiek niezbyt był fanem wychodzenia, tak jednak nie zaprotestował już na głos. Finalnie ten dzień należał w sporej mierze do Everetta i jego planu.
Zwłaszcza, że perspektywa randki była słodka.
- Więc jak finalnie robimy? - zapytał go, gdy było już po wszystkim. - Po tej całej kąpieli niespecjalnie czuję się senny. Pewnie z powodu bólu mięśni będę jeszcze trochę cierpieć, ale przynajmniej to nauczka dla mnie - wyciągnął ręce, przeciągając się przy tym. - Kolejnym razem dwukrotnie krótsza trasa - wymamrotał ostatnie słowa.
Wypuścił powietrze z ust.
- Może lepiej rzeczywiście, byś stanął na tych planach z bieganiem rano. Nie jestem pewny, czy wieczorem bym cię wypuścił mimo wszystko - zastanowił się na głos, rozważając już możliwości bardziej spokojniejszym umysłem. - Zwłaszcza, że... Chcesz wyciągnąć mnie na randkę, prawda? - rzeczywiście niezbyt wierzył w możliwość dobrego bawienia się na zewnątrz, ale zarazem chciał...
... po prostu miło spędzić z nim czas.
- Wiem. Ogarnę swoje daily questy w grach za ten czas, będziesz mieć więcej czasu wtedy na swoje pomysły - zasugerował mu zaraz potem. - Co ty na to? Genshina ogarniemy już razem, więc nie musisz się przejmować, że cię zostawię z tym.