WSTECZ | [ BRAZYLIA ] Copacabana i Ipanema

First topic message reminder :

1 nowa wiadomość od: Чарльз
Jestem w hotelu, w ogrodzie

Cholera. Gdy wytrzeźwiał zobaczył, że kupno biletu i rezerwacja pokoju w hotelu w narkotykowo–alkoholowym uniesieniu były prawdziwe. Szlag, dlaczego razem z procentami nie mogły parować decyzje, jakie podjęliśmy w czasie upojenia? Pomimo tego, że uważał to za ekscentryczny kaprys i uznał, że jest cholernie rozpieszczony i lekko myślny jak niedoświadczony szczeniak, nie wycofał się i przed dziesiątą wieczorem następnego dnia zameldował się w hotelu. Czekał na dachu, na którym urządzono oryginalny, futurystyczny ogród, cały wypełniony drzewami i kwiatami tak egzotycznymi, że kształtami i kolorami przypominały istoty z innego świata.

- Nieeee. Nie na tym. To tylko część. Nie chodzi o to co przykre i gorzkie. Dla kilku chwil bycia naprawdę szczęśliwym jestem w stanie poświęcić cholernie dużo. Przypłacę samotnością, tęsknotą itd itp, ale dostanę to czego szukałem. Gdybym miał to na co dzień, szybko bym się znudził. - zaczęli iść w stronę centrum.

– Jesteś w stanie dla kilku chwil szczęścia skazać druga osobę na nieszczęście? – Gdy przechodzili obok otwartego sklepu z alkoholami Charles kupił dodatkowo jakieś wino i papierosy. Od pewnego czasu znowu się uspokoił i wydawał podchodzić z większym dystansem.

- To zależy od niej. Od okoliczności, czasu... Nie zatrzymam jej przy sobie, jeśli ona tego nie zechce. - westchnął ciężko i posmutniał. - Mam w hotelu whisky, którą chciałeś... - wymruczał w sklepie. Hotel był niedaleko.
Boguuu... Daj mi siłę.

Nie odpowiedział, a że Harvey w ogóle usłyszał, co Garik do niego mówi dało się poznać jedynie dzięki temu, że na niego spojrzał. Pieprzenie. Miał już dość tego tematu. Emocje go zmęczyły. Już koniec.
– Świetnie – mruknął odkręcając butelkę. – To na drogę. – Napił się parę łyków i wyciągnął wino w stronę znajomego. – Spałeś wcześniej z mężczyzną? – wypalił nagle jakby wcale nie pytał o coś tak prywatnego.

Nie wziął wina, nie po to zrobił sobie spacerek by znowu wrócić do tamtego stanu.
- Spałem. - uniósł kącik ust - Ciekawe czy mu dorównasz. - jeśli Charles nie pytał, nie kontynuował tego tematu.

Prychnął wpół z rozbawianiem, a wpół z oburzeniem słysząc ten tekst. Och, naprawdę? Takie coś mówiło się w szkole, a nie... Ech.
Skoro mężczyzna nie wziął butelki, Charles szedł popijając raz na jakiś czas, ale nie zamierzał rezygnować.
– Nie wymiękaj... Chcesz żebym tylko ja był pijany? To nie jest sprawiedliwe.

- Zdaje mi się, że teraz jestem bardziej pijany niż ty. - zaśmiał się - Zresztą. Dobrze wiesz, że po alkoholu ciężej jest dojść. Ty nie musisz, ja chcę. - pocałował go w bok głowy i uśmiechnął się szeroko. W końcu przed nimi pojawił się hotel. Jeszcze dotrzeć do pokoju.

Pokręcił głową i westchnął głęboko. Cierpliwości...
– Masz z tym już jakieś doświadczenie? W tym wieku? – W końcu uśmiechnął się, ale zaraz spoważniał.
– Coś czuję, że to będzie jedna z dziwniejszych nocy w moim życiu... – rzucił bardziej do siebie niż do Garika. O dziwo, nawet gdy znaleźli się w windzie, sam na sam, Charles zachowywał się bardzo przyzwoicie, w ogóle odkąd przyszli na plażę do znajomych, trzymał ręce przy sobie. No, może nie licząc tej chwili masażu, który też był zaskakująco grzeczny.

- ... Dziwne prawda? Nie do pomyślenia! - uznał to za ironię i odpowiedział w podobny sposób. Dziwniejsza? A to niby dlaczego? Nie odzywał się w drodze do pokoju, czasami tylko zerkał na Charlesa i uśmiechał się do niego.
W pokoju nie zapalał światła. Podszedł do okien i otworzył je.
- Ej. Chodź ze mną pod prysznic. - nie czekając na odpowiedź, poszedł w stronę łazienki, po drodze ściągając z siebie koszulę.

Spojrzał na niego unosząc brew. O co chodziło? Przecież... Zresztą, nieważne. Może z tej znajomości dane mu jest, przez jakieś siły wyższe, w które nie wierzył, nauczyć się, jak szybko nie chcieć rozumieć. Nie wiedział, o co chodzi? A, nieważne, nie wszystko musi być wyjaśnione, prawda? Lekko zacisnął zęby. Mhm, prawda...
Gdy weszli do pokoju, Charles odstawił wino na szafkę i szedł tuż za znajomym, trzymając się tak blisko, jakby czekał na odpowiednią okazję do zaatakowania. Albo kolejny raz przyzwyczajając się do bliskości mężczyzny i konfrontując się z myślą o tym, jak właśnie zmienia się ich relacja.
– Skoro tak chcesz. – Poczekał, aż Garik zdejmie koszulę, po czym przylgnął do jego pleców obejmując ramionami w pasie. – Pamiętasz, jakie dostałeś wyzwanie? – zapytał, jakby chciał odwrócić uwagę od dłoni, którą przesunął po jego brzuchu w dół, wsuwając same palce jednocześnie pod spodnie i bieliznę, i tak na razie kończąc ruch.

Odwrócił do niego głowę i delikatnie złapał go za nadgarstki. Nie zabronił mu dalej wykonywać ruchów.
- Pamiętam... Jeśli wymyślisz coś sensownego, może i spełnię twoją zachciankę. Chodź. - ruszył się z nim do łazienki. Charles był taki... Delikatny. Ciekawe ile tak wytrzyma, pamiętał jak fotograf rozkręcał się w Amsterdamie, przy koledze na pianinie. Cicha woda...
Nie zamykał za sobą drzwi. Stanął przed nim i powoli zaczął rozpinać mu guziki koszuli.
- Pochwal się jak całujesz. - uśmiechnął się i przybliżył do jego ust. Uwielbiał oglądać i czuć jak inni się przed nim starają, dają z siebie wszystko... A tym razem?

Gdy poczuł dotyk na nadgarstkach od razu rozluźnił dłonie. Zrozumiał to jako, jak na razie, delikatne upomnienie, aby tak nie robił. Dobrze. Przestał. Przez chwilę szedł z Garikiem, zaraz jednak zatrzymał się i wyjął z kieszeni portfel, fajki i telefon. Niedbale wrzucił je do zlewu.
Nie podobała mu się ta odpowiedź i było to po nim widać. Skrzywił się i rzucił mężczyźnie rozczarowane spojrzenie. Po co grał z nimi w butelkę, po co chciał wyzwanie, jeśli nie trzymał się reguł? Zapamiętać: w nic z nim nie grać.
Na kolejne słowa nijak nie zareagował... co również nie było najlepszą oznaką, bo nie wykonał polecenia, a nawet lekko obrócił głowę zwiększając dystans między ich ustami. Z drugiej strony nie przeszkodził w rozpinaniu swojej koszuli, w tym czasie przesuwając dłonią po szyi mężczyzny na jego kark.
Cicha woda...? Nie. Zimna.
Wplótł palce we włosy znajomego i nagle zacisnął mocno i zdecydowanie, ale nie na tyle, aby sprawić ból. No, przynajmniej nie duży. Dodatkowo chwycił go za szlufkę spodni i pociągnął za sobą te parę kroków pod deszczownicę prysznica. Szybkim ruchem odkręcił samą zimną wodę. Ciężkie, zdawało się, że lodowate krople dosłownie na chwilę odebrały mu oddech.

A temu co? Obraził się? Coś nie idzie po twojej myśli i już się oddalasz? Tylko się z tobą droczę, a ty już się poddajesz? I oczywiście nic mi nie powiesz... No taa...
Zdziwił go ten dystans. Ze wszystkimi tak ma? Przed chwilą sam do niego lgnął, a teraz byle oszczędność ruchów, ta?  Głaskanie po karku to za mało Charles. Ściągnął z niego koszulę i już chciał go przytulać, drapać, rozpieszczać, ale... Cóż. Zmarszczył brwi i bez słowa, grzecznie poszedł za nim pod prysznic. Skrzywił się kiedy poczuł lodowatą wodę. Serio?...
- Blyat! Charles! Co tobie? - zakręcił kurek i pchnął go sobą na ściankę. Złapał go po bokach głowy i przytrzymał by patrzył na niego. Chciał znaleźć odpowiedź, eh, cóż. Pogłaskał go kciukami po policzkach, ucałował powieki i przyłożył czoło do jego. - Zdaje mi się, że karzesz mnie za każdy krok, który nie idzie zgodnie z twoją myślą. Chcę się z tobą bawić, podroczyć... Mam przestać?... Przecież wiesz, że szybko by nam się zbudziło bierne posłuszeństwo. - może i inni ludzie to lubią, ale on nie. Nie, kiedy jest w takiej sytuacji. Pocałował go delikatnie i popatrzył mu w oczu. Chciał widzieć czy to normalne zachowanie czy... Może to część jego planu. Puścił go i zaczął rozpinać mu spodnie.

Nie, oczywiście, że się nie obraził, w innym wypadku pewnie po prostu przerwałby i wrócił do siebie albo na plażę. Gdy pierwsze nieprzyjemne uczucie związane z chłodem przeszło, Charles uśmiechnął się i przytrzymał znajomego, żeby nie stracić równowagi, gdy został pchnięty na ścianę. Szlag... nie chciał na niego patrzeć. Spoważniał lekko zaciskając usta i utkwił spojrzenie gdzieś za Garikiem, a potem po prostu zamknął oczy.
– Nie, po prostu jestem pijany, a to jest najbardziej popieprzona relacja, w jakiej się kiedykolwiek znalazłem – przyznał z zabójczą szczerością i bez złośliwości. Objął mężczyznę i mocno przytulił do siebie przez pewien czas nie puszczając. – Nic tu się nie składa w całość, ani nawet w ćwierć całości i staram się... nie wiem, co. Nie myśleć, nie pamiętać i nie wariować za bardzo. – Oto właśnie jego cały plan. Charlesowi przeszło przez myśl, że może byłoby mu łatwiej się zdystansować, gdyby był trzeźwy.
Rozluźnił uścisk i przeniósł jedną dłoń na biodro Garika, a drugą wsunął pod jego spodnie, dotykając przez materiał bielizny bez wyraźnego skrępowania czy wahania.

- Nie myśl, czuj. - przecież to takie proste. Nie próbował analizować ich relacji, ani doszukiwać się w niej czegoś głębszego. W tym stanie rozmyślania o tym schodziły na inny plan. Liczyło się to co jest  teraz. Jesteś ty, jestem ja, razem tego chcemy, w przeciwnym razie nie byłoby cię tutaj.
Naparł na jego dłoń i pocałował go. Dalej Charles, dalej... Powoli kucał. Sunął ustami po jego torsie, jednocześnie ściągając z niego dół. Przymrużył oczy i zatrzymał się przy miejscu, gdzie kończył się jego tatuaż. Ugryzł go delikatnie i wyrzucił mu spodnie poza kabinę. Przesunął paznokciami od łydek do lędźwi i podniósł się.
- To co? Powiesz mi co brzydkiego napisałeś po ucieczce ode mnie? - Odkręcił letnią wodę i wsunął mu kolano między nogi. Oparł się o ściankę i przybliżył ucho do jego ust - Powiedz mi... No proszę. - musnął go w szczękę i zaczął głaskać po boku.