WSTECZ | [LICEUM] Pokój Dyrektora

[LICEUM] Pokój Dyrektora Nie Cze 05, 2016 5:20 pm

First topic message reminder :

Zanim wejdzie się do pokoju właściwego, należy przebić się przez sekretariat. Co wcale nie jest takie oczywiste, ponieważ czas dyrektora jest jedną z najważniejszych walut jakie posiada, więc nie może nim dysponować ot, dla byle kogo. Stąd też najpierw należy skonfrontować się z sekretarką, w celu wyjaśnienia powodu wizyty. Ta może rozpatrzeć sprawę pozytywnie, ewentualnie skonsultować się z dyrektorem. W najgorszym wypadku odeśle kogoś i zachęci, aby skontaktował się telefonicznie.
Nawet jeśli uda się przejść pierwszą barierę, należy usiąść sobie grzecznie na krześle i poczekać, aż dyrektor będzie miał czas aby rozmowę odbyć. Czas oczekiwania? Różnie to bywa. Może trwać zaledwie dziesięć minut lub przeciągnąć się do godziny, jeśli aktualnie prowadzi jakąś inną, niezwykle istotną dyskusję. Można wtedy podziwiać skromny, choć urokliwy sekretariat. Dużo tutaj kwiatów i zieleni, aby przyjemnie się kojarzyło i wprowadzało odpowiednią atmosferę. Krzesła są takie jak wszędzie - da się usiedzieć. Sekretarka zazwyczaj zawalona jest stertą papierów i ciągle wisi na telefonie. Na biurku stoi poranna kawa i nadgryziona kanapka lub inny zastaw śniadaniowy, którego najczęściej nie ma czasu dokończyć.
Wreszcie jednak sekretarka daje znak, wolno wejść. Gdy przejdzie się do pokoju właściwego, można się zastanowić po co dyrektorowi tyle przestrzeni? Jednak wszystkie te szafy skrywają tajemnicze papiery i Bóg raczy wiedzieć, kto się może w tym wszystkim odnaleźć. Zarządzający tutaj człowiek najczęściej siedzi za biurkiem stojącym naprzeciwko drzwi. Ma wysokie, bogato zdobione i obszyte krzesło, niczym magnat lub władca przyjmujący poddanych. Może się też zdarzyć, że akurat znajduje się przy ogromnej okiennicy po prawej stronie pokoju lub kominku po lewej. Pięć krzeseł ustawionych po drugiej stronie biurka już nie da się określić innym słowem jak "zwyczajne", ale jakaś hierarchia musi być, prawda?
Poza standardowymi rzeczami, które można sobie wyobrazić w biurze u dyrektora, znajduje się tu również wielki obraz wiszący nad kominkiem, a także stolik do grania szachów. No i wspomniane szafy, które zajmują całą resztę ścian. Jeśli weszliście, a dyrektor akurat nie rozmawiał przez telefon lub komórkę, można to uznać za święto narodowe.

Re: [LICEUM] Pokój Dyrektora Wto Gru 25, 2018 5:03 pm

Ryan Fortin był przyzwyczajony do podobnych wezwań. Bójki, pogróżki, spożywanie nielegalnych substancji. Jakby nie patrzeć, nie urodził się wczoraj, a podobne rzeczy otaczały go od lat. W końcu nikt nie wybierał zawodu bez powodu. Skręcał własnie w bramy luksusowej szkoły, przedstawiając pokrótce swoją odznakę jednemu z ochroniarzy. Już podczas tej krótkiej czynności mógł usłyszeć jak ktoś uderza w tył radiowozu, gdy rozemocjonowana prasa, zaczęła zasypywać ich pytaniami, które nawet nie docierały do jego uszu.
— Proszę wjechać.
Kiwnął głową dziękując za przyzwolenie i ruszył do przodu, parkując praktycznie pod samym wejściem. Wysiadł z wozu, wraz ze swoją partnerką, Victorią Brown zaraz cofając się do bagażnika.
— Bruce — gwizdnął krótko, patrząc na wyskakującego na zewnątrz owczarka niemieckiego, który momentalnie zajął miejsce u boku jego nogi, stawiając uszy na sztorc.
— Dzieciakom w dzisiejszych czasach za bardzo się nudzi. Czemu ktokolwiek chodząc do takiej szkoły próbowałby rujnować sobie życie?
— Żeby zwrócić na siebie uwagę. Jak zawsze.
— Masakra, nigdy nie pozwoliłabym by moje dziecko skończyło w podobny sposób. Rodzice zdecydowanie powinni poświęcać im więcej czasu.
Po krótkiej wymianie zdań oboje zamilkli na dobre, ruszając do budynku, początkowo spotykając na swojej drodze wice-dyrektorkę, która pokrótce przedstawiła im z kim dokładnie będą mieli do czynienia. Plus był taki, że nauczyciele na swój sposób zdołali już opanować sytuację. Nikt nie próbował uciekać, ani rzucać się na swojego profesora. Nie byli w stanie stwierdzić czy aby na pewno nie przejawiali agresywnych zachowań, nic zatem dziwnego że cały czas pozostawali czujni, gdy wchodzili do gabinetu dyrektora.
— Aspirant Ryan Fortin i posterunkowa Victoria Brown z Głównej Komendy Policji. Dostaliśmy od państwa wezwanie — przerwał przyglądając się trójce zgromadzonych uczniów. Gdyby ktoś zapytał go o najbardziej niedobraną grupę to bez wątpienia wskazałby właśnie ich. Nie wyraził rzecz jasna swojego zdania na głos.
— Przewieziemy całą trójkę do naszej siedziby głównej przy 2120 Cambie Street. Przeprowadzimy test na obecność narkotyków, jak i spiszemy wstępne zeznania, choć prawdopodobnie dla pewności zostaną państwo powołani na przesłuchanie po raz kolejny w przeciągu dwóch do dziesięciu dni. Podczas tego okresu mają państwo absolutny zakaz opuszczania miasta. Dopiero wtedy ustalimy dalsze postępowanie. Rodzice wszystkich niepełnoletnich uczniów mają obowiązek jak najszybciej stawić się na posterunku.

Re: [LICEUM] Pokój Dyrektora Wto Gru 25, 2018 10:56 pm

Cadogan spokojnie oczekiwał, aż dostał sygnał od sekretarki, że nadjechała policja. Kiwnął lekko głową i odczekał, aż stróże prawa dotarli do jego gabinetu. Kiedy weszli, wstał i uścisnął każdemu dłoń.
- Dzień dobry. Ja jestem James Cadogan, dyrektor placówki - wysłuchał spokojnie tego, co miał do powiedzenia policjant i kiwnął głową. Nic, czego nie wiedział.
- Oczywiście. Szkoła będzie współpracować w każdym aspekcie, jeśli tylko będzie potrzebna jakaś pomoc z naszej strony. Jestem również przekonany, że nasi uczniowie także będą współpracować, aby nie pogarszać swojej sytuacji - ostatnie zdanie szczególnie podkreślił, spoglądając na trójkę winowajców. - Oddamy do dyspozycji monitoring, jestem również pewny, że każdy pracownik będzie gotów złożyć zeznania, jeśli zajdzie taka potrzeba. W razie czegokolwiek proszę kontaktować się z moją sekretarką, numer można znaleźć na stronie internetowej, wizytówki są na biurku. Powiadomimy również rodziców.
To tyle z jego strony. Wrócił na swój fotel i czekał aż policjanci zabiorą ze sobą uczniów.

Re: [LICEUM] Pokój Dyrektora Wto Gru 25, 2018 11:41 pm

Poczuła się, jakby Cadogan uderzył ją w twarz, chociaż dyrektor wciąż zajmował swoje miejsce na fotelu. Najważniejsza była JEGO szkoła i to, jaką opinię miała. To przyprawiło ją o dreszcze, pomieszane z nieprzyjemnym uczuciem deja-vu. James w tamtym momencie tak bardzo przypominał jej ojczyma tyrana, że aż odruchowo zaczęła się kulić, jakby obawiała się, że mężczyzna zaraz ją uderzy.
Zaraz potem jej ciałem wstrząsnął szloch.
— Przepraszam. — wykrztusiła z siebie wreszcie wbijając wzrok w podłogę — Przepraszam, panie dyrektorze. Za to, że jako... była już stypendialna zawiodłam i przysporzyłam panu mnóstwo kłopotów i przeze mnie dobre imię szkoły może ucierpieć. Nawet nie wie pan jak mi przykro i żałuję tego, co zrobiłam i...i mam nadzieję, ze wszystko rozejdzie się po kościach... to znaczy, w pańskim przypadku, bo... Bo ja z całą pewnością zasługuję na karę.
Zawieszenie w prawach ucznia, utrata stypendium i zwalony rok, do tego problemy z policją. Cena za to, by przez jeden wieczór nie myśleć o śmierci siostry, trudnej sytuacji w domu, byciem więźniem chorych ambicji pana Cigfrana i natłok emocji, gdy dowiedziała się, że wcale nie jest jego biologicznym dzieckiem, a matka przez szesnaście lat ją okłamywała.
Zanim policja przybyła na miejsce, Leilani zdążyła się już nieco uspokoić. Cóż, zatargi z prawem chyba miała w genach. W końcu była córką mordercy i alkoholiczki.
— Czy... czy te badania są konieczne? — zapytała przerażona. Nie no, przyszłość tej dziewczyny właśnie wisiała na włosku, a ona myślała tylko o tym, czy będą jej pobierać krew, bo BARDZO nie lubiła jej widoku — Braliśmy amfetaminę... I piliśmy alkohol.

Re: [LICEUM] Pokój Dyrektora Czw Gru 27, 2018 7:34 pm

Z wyczerpania już zaniemógł i zsunął się głucho na kolana. Tak bardzo czuł się jak na jakiejś rozprawie albo co najgorsze na osądzaniu przez jakiś gang. To było okropne. A kiedy usłyszał, że są zawieszeni w prawach ucznia i nie zaliczą tego roku to... czuł jak ktoś przyłożył mu pistolet do skroni i w każdym momencie może pociągnąć za spust i go zastrzelić. W obecnej sytuacji taka opcja była jak najbardziej dobra. Kulka w łeb i po sprawie. Nie będzie przyprawiał swoim rodzicom problemów. I tak już usłyszał raz od ojca, że jak nie zaliczy roku w Kanadzie to ściągnie go do Chin i zmusi go do uczenia się w domu. Heh, to chyba był już ten czas. Czas pożegnania się z Kanadą i przywitania się z Chinami. Przynajmniej będzie mógł się do kogoś pójść i się wyżalić, a nie tak, że jak jest w dołku to spędza cały wieczór w pokoju na leżeniu w łóżku. To chyba będzie jedyny plus z tego powrotu.
Pochylony w przodu i pochyloną do klatki piersiowej głową siedział na dywaniku i nic nie mówił. Kiedy słyszał głos dyrektora i przerwy pomiędzy tymi wypowiedziami i uświadomienia całej rójki o konsekwencjach swojego wybryku, chciało się Kaku krzyczeć. Po prostu krzyczeć. Ale tą chęć dusił w sobie, aby nie wyjść na jakiegoś upośledzonego psychicznie.
Weź Lei, to już nic nie da twoje przepraszanie i tak dalej. Już pogrzebaliśmy swoją przyszłość... Skomentował w myślach, po usłyszeniu dziewczyny. Czyżby amfetamina jeszcze go trzymała i w myślach już nie jest taki miły jak jest naprawdę. Gdyby potrafił się odszczekać to dziękowałby bogu, że tak potrafi, ale to tylko złudne marzenie.
Cicho przeklną, kiedy usłyszał o przewiezieniu go i dwójki pozostałych na komendę główną policji. No to wszystko pozamiatane. Mógł już szykować walizki do wyjazdu.

Re: [LICEUM] Pokój Dyrektora Pią Gru 28, 2018 10:10 am

Akty desperacji i paniki zupełnie do niego nie pasowały. Przyglądając się w milczeniu próbą wykaraskania się z opałów, przewidywał, że jej bagno jest głębsze od ich. Osobiście nie miał najmniejszego zamiaru zdradzać żadnych tajemnic ale na nagraniu pewnie łatwo zauważyć kto wyciągał towar i tak ładnie przygotował do spożycia. Pod tym względem Lei miała naprawdę przejebane i nikogo nie będzie obchodziła jej sytuacja życiowa. Gorzej jeśli trafi na jakąś upierdliwą, administracyjną gnidę, która będzie próbowała zrzucić na nią całą winę. Jeśli Vic miałby korzenie w jakimś bogatym rodzie to pewnie jego adwokat już byłby w drodze. A tak? Pozostało mu cierpliwie czekać na rozwój wydarzeń z rękoma splecionymi na szerokiej klacie.
Wiadomość o zawieszeniu w prawach ucznia była tak oczywista jak świt kolejnego dnia ale to, że mieli powtarzać rok? To nikt ich nie wyrzuci na zbity pysk? Dla niego rok w tą czy tamtą był obojętny. Oczywiście patrząc na Kaku można odnieść wrażenie, że zaliczył wewnętrzną porażkę i śmierć ale nie każdy miał starych nad głową. Ros był chyba w najlepszej sytuacji pod tym względem. To też stał jak posąg przyglądając się całej szopce. To trochę jak z dzikim zwierzęciem w sidłach. Im bardziej się szarpie tym bardziej się rani. Spokój był wyjściem z sytuacji.
Kiedy Lei wyznała jak na świętej spowiedzi jakie bonusy zawiera jej krew, Vic tylko przewrócił oczami i potarł szczyt nosa dwoma palcami. Ktoś kiedyś powiedział, że milczenie jest złotem ale najwyraźniej ona tego nie słyszała. Zamiast paplać jak katarynka mogła siedzieć cicho. I tak nie zyskała w oczach dyrektora więc po co to wszystko?
Mamy prawo odmówić testów?
Pomimo powszechnie panującej mody na studiowanie prawa, Ros nie był do końca zaznajomiony z przepisami a obowiązkiem policji jest udzielenie wszelkich informacji.

Re: [LICEUM] Pokój Dyrektora Pon Gru 31, 2018 12:22 am

Na tym etapie Ryana nieszczególnie interesowały pogawędki uczniów z dyrektorem, dlatego bez wątpienia był wdzięczny, że przynajmniej nikt nie utrudniał mu całej roboty.
— Doskonale. W takim razie jeśli to nie problem, chętnie przesłuchamy nauczyciela, który przyłapał uczniów na gorącym uczynku. Ponadto proszę do jutra przygotować wszelkie taśmy z nagraniami. Ktoś od nas stawi się po nie z rana — doskonale wiedział, że jego słowa bez wątpienia oznaczały dodatkową pracę po godzinach dla co najmniej kilku osób. Im szybciej to jednak załatwią, tym lepiej.
— Jeśli macie przy sobie jeszcze jakiekolwiek nielegalne substancje, będę wdzięczny jeśli oddacie je po dobroci. Jeśli będziecie stawiać opór, Bruce chętnie sprawdzi waszą prawdomówność — poklepał owczarka niemieckiego po boku, patrząc po całej grupie. Nie wyglądali jak rasowi gangsterzy i chyba zdawali sobie sprawę z czego się wpakowali. A przynajmniej taką miał nadzieję. Nie było niczego gorszego od kombinujących gówniarzy, którzy nie wiedzą kiedy powinni przestać.
— Badania posłużą nam za pozyskanie ostatecznych dowodów, skarbie. Niestety z doświadczenia wiemy, że niektórzy są chętni do współpracy w chwili kryzysu, a po 72 godzinach magicznie zmieniają zdanie, że przecież są czyści jak łza. Zostalibyśmy wtedy bez żadnego materiału dowodowego i władowali się w niemałe kłopoty — Victoria Brown posłała dziewczynie uprzejmy uśmiech, w jej oczach czaiła się jednak stanowczość, gdy pokrótce tłumaczyła im powody takiego, a nie innego postępowania.
Ryan zwrócił się w kierunku Victora.
— Nie macie. Prawo do odmówienia testów macie tylko i wyłącznie, gdy zgłaszacie się na nie dobrowolnie i rozmyślicie się w połowie. W przypadku wysunięcia oskarżeń, nie macie prawa do podjęcia podobnej decyzji. To jedna z sytuacji, w których jeśli okażecie się czyści możecie pozwać drugą osobę za zniesławienie, jeśli nie... — nie kończył, w końcu nie musiał. Zresztą w tym przypadku sprawa była raczej jasna.
— Jeśli nie macie więcej pytań poproszę was o udanie się ze mną i moją partnerką.
Oraz Brucem, który nieustannie wpatrywał się czujnie w całą trójkę.

Re: [LICEUM] Pokój Dyrektora Wto Sty 01, 2019 3:21 pm

Z jakiegoś powodu czuła się wrobiona, nawet jeśli to ona była tą, która przyniosła fetę i zaproponowała ją reszcie. Gdyby Victor nie zaprosił jej na bal, to by do tego nie doszło. Tak, najwygodniej jest zwalać winę za swoje błędy na kogoś innego. Co z tego, że sama nie zgrzeszyła inteligencją zabierając narkotyki do szkoły.
— Nie mam niczego. — już nie, dodała w myślach ocierając samotną łzę, która popłynęła po jej policzku. Nie chciała wiedzieć jak w tamtej chwili wyglądała z rozmazanym tuszem do rzęs.
Ledwo powstrzymała się od parsknięcia śmiechem, gdy policjantka zwróciła się do niej per skarbie. Dla swoich rodziców w tamtym momencie zdecydowanie nie była skarbem. Ciekawe, czy Jonna zjawi się na komisariacie pijana? Jeśli tak, to Lei zamknie się w celi płacząc, że woli zostać tam do końca życia, niż wracać do domu z matką alkoholiczką.
— Rozumiem. — skinęła głową kompletnie ignorując Rosa. I tak mieli jasne dowody na to, że cała trójka ćpała w łazience, więc nie ma sensu wszystkiego utrudniać. Może jak pójdzie na współpracę, to dostanie całkiem przytulną celę bez grzyba w kącie i mordercy jako współlokatora?
— Zamierzacie nas skuć? — zapytała na koniec. Przecież byli bardzo niebezpieczną trójką gówniarzy, która chciała się zabawić i przesadziła. Takich tylko do więzienia dla najgrozniejszych kanadyjskich przestępców.

Re: [LICEUM] Pokój Dyrektora Wto Sty 01, 2019 6:00 pm

Poprzez wspomnienie groźby swojego ojca, zagłębił się w myślach, zastanawiając się jak to będzie. Porównał sobie progi nauczania w obydwóch szkołach - w Kanadzie i Chinach. W Riverdale można było sobie pozwolić na małe zwolnienie z tempa i rozkoszować się młodzieńczym życiem. Nawet wydawało mu się że można zatrzymać się i pomyśleć o sobie i swojej przyszłości. To mu pasowało. Bardzo. A natomiast w Chinach wszystko pod pewnym rygorem, dyscypliną oraz zapędem. Na pewno musiał by przestawić się z sielankowego życia na życie w miejskiej dżungli, gdzie każdy dba o swoje interesy i chce być najlepszy w wybranym przez siebie fachu oraz wybranego przez rodziców, jeśli młody człowiek nie jest zdecydowany. Gdy tak o tym dłużej myślał, miał złe przeczucia, że prędzej czy później popadnie na depresję i będzie musiał żyć na psychotropach. Taka przyszłość mu się nie podobała, ale co zrobić jeśli ojciec jest surowy i nawet nie chce wysłuchać swojego syna. Tylko przeklinać los i płakać w kącie albo podbudować swoją psychikę i się sprzeciwić. Tak, widział swoje koła ratunkowe, które mogą okazać się ostatnimi. Jakie mogą mu przyjść z pomocą.
Słyszał jakieś strzępki rozmów policjantów. Coś o nagraniach z kamer, przeprowadzenie testów oraz pójście z nimi dobrowolnie. A za tym wiązało się przetransportowanie ich na komisariat. Cicho przeklną. Był naprawdę w fatalnej sytuacji orz nie był w stu procentach pewien czy może odwołać się do jakiegoś adwokata. Ale najprawdopodobniej nie ma takiej możliwości. Jego ojciec powiedziałby; "teraz weź swoją odpowiedzialność za to co zrobiłeś, już nie jesteś małym dzieckiem" i wtedy Kaku by prychnął.
Kątem oka zerknął na Lei. Znowu zadała jakieś pytanie, które w jego mniemaniu było głupie.
- Jeśli pójdziemy z nimi dobrowolnie to nas nie skują, ale jak będziemy stawiać opór to raczej tak- odparł poważnym głosem. Już tak mniej zwracając uwagi czy ktoś go rozumie czy nie. Oprócz profesora Watkinsa, który wziął parę lekcji od swojej żony.

Re: [LICEUM] Pokój Dyrektora Pią Sty 04, 2019 10:55 pm

Osobiście z tym przesłuchaniem nauczyciela to bym się pospieszył. Gościu może umrzeć śmiercią naturalną w każdej chwili, jest tak wiekowy. Przemknęło przez umysł Vica na co uniósł delikatnie kącik ust. Wciskając dłonie w kieszenie spodni zwrócił większą uwagę na Panią z policji. Co właściwie mogło skłonić kobietę do tak niewdzięcznej roboty. Bo raczej nie pieniądze. Te były psie, heh. Z powołaniem do utrudniania życia innym trzeba się urodzić. Nielegalne substancje, narkotyki, dragi i cała reszta wymyślnych nazw. Nie mieli przy sobie już więcej. Znaczy Ros nie miał bo cholera wie Lei. W tej swojej małej torebusi mogła kitrać tego całkiem sporo. Skoro twierdzi, że pozbyła się reszty to pewnie nie kłamie. Futrzak szybko by wyniuchał towar. Pewnie uczą szczeniaki ćpać a później szukają narkotyków bo same są na głodzie. To pewnie tak właśnie działa.
Tak Lei, i założyć kaganiec na twarz jak w filmie Milczenie Owiec
Nie miał już siły do durności tej laski. Co ona z choinki się urwała? Albo za dużo filmów widziała w życiu. Do barona narkotykowego jeszcze jej daleko więc może zapomnieć o bransoletkach na nadgarstkach i tłumach ludzi pragnących dla niej śmierci. Co najwyżej dostanie kuratora i nadzór.
Chodźmy nim pozostali zaczną wszystko nagrywać. I tak już poszła pewnie fama, że tu siedzimy z psa... z policją.
Pokręcił głową przecierając znowu oczu. Nic go tak nie wkurwiało jak to światło i ilość zdarzeń wokół. Im szybciej to załatwią, tym szybciej wrócą do domu. Tak sobie to tłumaczył.

Re: [LICEUM] Pokój Dyrektora Sob Sty 05, 2019 6:58 pm

Ryan powędrował wzrokiem od Leilani do Victora, zaraz wracając nim jednak do samej dziewczyny.
— Nie zamierzamy nikogo skuć, dopóki nie będziecie stawiać oporu i pójdziecie po dobroci.
Zaraz po tym obrócił się w kieunku chłopaka, który zaczął mówić w niezrozumiałym dla niego języku. Uczeń prestiżowej kanadyjskiej szkoły nie potrafiący angielskiego? Akurat.
— Proszę przekazać swojemu koledze, że zgodnie z Artykułem 139, podpunktem 2 - każdy, kto świadomie próbuje w jakikolwiek sposób utrudnić lub utrudnić bieg postępowania jest winny przestępstwa podlegającego oskarżeniu i podlega karze pozbawienia wolności na okres nieprzekraczający dziesięciu lat. Ponadto biorąc pod uwagę fakt, że odmawia komunikacji z użyciem jednego, z języków urzędowych Kanady, angielskiego lub francuskiego, możemy wywnioskować że ma coś do ukrycia i przebywa w naszym kraju nielegalnie. W takim wypadku podczas popełnienia wykroczenia, które zostało tu stwierdzone, możemy bez nakazu zarządać okazania wszelkich dokumentów identyfikacyjnych i dokumentacji potwierdzającej, że przebywa w Kanadzie legalnie. Jeśli cokolwiek przykuje naszą uwagę w nie taki sposób jak powinno, całe zajście zostanie mu wpisane w kartotekę, a on sam zostanie deportowany do kraju, z którego pochodzi.
Policjanci zdecydowanie nie lubili, gdy utrudniało im się zadanie. Nic dziwnego, że oboje posłali chłopakowi chłodne spojrzenie.
— Jeśli nie macie więcej pytań, udacie się z nami do samochodu, którym przewieziemy was na posterunek. Dziękujemy za współpracę, dyrektorze Cadogan. Będziemy pana informować na bieżąco o przebiegu całego postępowania.
Po tych słowach skierowali się do wyjścia prowadząc ze sobą trójkę uczniów. Bez kajdanek.

zt.

Re: [LICEUM] Pokój Dyrektora Sro Sty 22, 2020 9:19 pm

HARPER JOHNSON
VICE-DYREKTOR RIVERDALE

Harper Johnson od dłuższego czasu krzątała się po gabinecie, układając wszystkie dokumenty. Od kiedy James Cadogan postanowił wziąć swój pierwszy urlop od dłuższego czasu, obiecała sobie że dopilnuje by wszystko chodziło jak w zegarku. W końcu nie mogła pozwolić by się na niej zawiódł. Zatknęła długi, siwy kosmyk za ucho, wyglądając na dziedziniec przez wielkie okno tuż za biurkiem. Jak do tej pory nie było żadnych problemów. Zawiesiła wzrok na pojedynczych uczniach przechadzających się po dziedzińcu, zaraz przesuwając swoją uwagę na wielki zegar stojący w kącie. Za piętnaście czwarta. Punkt o szesnastej była umówiona z panienką Cigfran. Cigfran, która swego czasu dorobiła się mało przychylnej opinii w obrębie szkoły Riverdale. Harper Johnson była osobą twardo stąpającą po ziemi, która nieszczególnie wierzyła w cudowne przemiany innych, dlatego nieco krzywo patrzyła na decyzję o daniu krnąbrnym uczniom drugiej szansy. A jednak tym razem została postawiona w sytuacji, która bez wątpienia pozytywnie ją zaskoczyła. I była gotowa przyznać się do własnego błędu. Być może właśnie ta sytuacja miała ich wszystkich nauczyć, że wszyscy potrafili się zmienić, jeśli tylko wystarczająco mocno tego pragnęli.
Usiadła za biurkiem na wygodnym, wysokim krześle, wyciągając rękę po prosty, biały kubek wypełniony gorącą herbatą. Upiła z niej kilka łyków, nim odstawiła ją na bok, chwytając piękne granatowe pióro. Nie chcąc marnować cennego czasu, na nowo zabrała się do wypisywania dokumentów