WSTECZ | Pokój nauczycielski

Mimo że bracia pojawili się na miejscu obaj, to Mercury zapukał do drzwi. Przywitał się krótko z nauczycielem, który momentalnie je otworzył, przedstawiając powód swojego przybycia. Jakby nie patrzeć, siedzieli nad tym projektem dość długo i szkoda by było zwlekać z jego oddaniem. Jeszcze nie daj boże go zgubi, dopiero by było. Upewnił się dwukrotnie, że ich praca została podpisana wszystkimi imionami, złożył swój podpis potwierdzający oddanie projektu, podziękował i wrócił do Saturna, by zaraz opuścić budynek szkoły. Koniec pracy na dziś.

Ostatni rok w szkole wymagał dopełnienia wszelkich formalności. Grimshaw zapukał do pokoju nauczycielskiego, a przywitawszy się z nauczycielem, wyłożył starannie przygotowaną teczkę na biurko. Taka forma przekazu pracy w ręce szkoły prezentowała się nienagannie, nawet jeśli prezentacja nie wymagała rozwodzenia się na kilkanaście stron. Nie zapomniał też o umieszczeniu zarówno swojego nazwiska, jak i Winchestera, z którym już jakiś czas temu miał okazję przygotować zadanie, nawet jeśli nie był to najbardziej porywający dzień w ich życiu.
― To wszystko?
― Jeszcze tylko podpis i jest pan wolny, panie Grimshaw. ― Mężczyzna wyciągnął listę i podał mu długopis. Ciemnowłosy odnotował, że oddał pracę w terminie, zanim wychodząc, przemknął pozbawionym wyrazu spojrzeniem po pomieszczeniu, które prawdopodobnie oglądał ostatni raz.

Ociągał się nieco z zapukaniem do wielkich, budzących grozę drzwi, za którymi, cholera wie, co się działo. Chester jako huncwot i nicpoń częściej oglądał od środka dyrektorski pokój niż siedzibę kadry nauczycielskiej, w której nigdy nie miał okazji zwinąć długopisu ani podłożyć pineski na fotel. Z zeznań znajomych nie dostawał o wnętrzu żadnych konkretnych informacji, że zwykłe miejsce i tyle. Aczkolwiek Heachthinghearn chciał przebadać jamę potwora na miarę siebie. Co to nowinka, że jest tam normalnie? Może mieli tęczowe zasłony na oknach? Albo tarczę do rzutek ze zdjęciami uczniów? A może tańczyli limbo z płonącym kijem od szczotki woźnej owiniętego w testy podopiecznych? A może około godziny czternastej urządzali sobie siestę pod hibiskusem? A co podczas imprez szkolnych? Może jedni co bardziej wstrzemięźliwi patrolowali salę bankietową, aulę czy korytarze, a ci mniej zaszywali się w norze i zamawiali tancerki go go?
Zajarany tymi cwałującymi wyobrażeniami, nacisnął klamkę owych wrót, pchając je ręką, aby utorować sobie wjazd.
Wjechał, przywitawszy się, opowiedział o celu swojego przybycia i nie, nie było to naplucie nikomu do kawy, rozejrzał się po pomieszczeniu, które wyglądało... tak, jak mu je opisywali. Zwyczajnie. Skandal. Żadnych striptizerek w lateksowych łaszkach inscenizujących napad komandosów, rosyjskich ruletek i dymu z cygaretek, portalu do Krainy Sztywniaków, na którego straży stałby psor Skywalker ─ łącznik między wymiarem Jaszczurów i uczniaków. Nic. Nawet głupiej fontanny z czekoladą nie było.
Obruszony i zgorszony tym obrazem brunet złożył jedynie podpis, wpisując do obu projektów swoich współpracowników w zbrodni, po czym omiótł spojrzeniem ferajnę zwaną przez niektórych nauczycielami, a z jego ust wydobyło się ciche, ledwo słyszalne westchnienie.
─ Zawiodłem się.
I opuścił Dom Uczony.

Przyszedł. Złożył projekt. Wyszedł.