WSTECZ | Zaniedbana Przystań

[Przejmowanie terenu 7/15]

No, była już ich całkiem spora gromadka. Zupełnie jak parę miesięcy temu, chyba, w każdym razie, wtedy byli może mniej skupieni jak teraz. Sznapi wywrócił teatralnie oczami, no pewnie, minimalnie spuścił z tonu, to już od razu jest jak trup. Chociaż może to i lepiej, w końcu większe zaskoczenie wywoła u innych jak już coś odwali.
- Ta. Kompletny brak ludzi. Pewnie dilerka i przemyt tutaj kręci swój interes w najlepsze. - Wzruszył ramionami. Nie to, żeby coś o tym nie wiedział, przecież to nie tak, że nie sprawdza swoich dostawców. - Zawsze można się przyczaić. Wprowadzić myto. Takie tam. - Zrobił parę kroków, z rozmachem kopiąc pobliski kamień, który poturlał się po okolicy aż wpadł do wody. Plusk jaki wywołał mały kamyczek przypomniał mu o tej krzyczącej kuli niespożytkowanej energii. Hm, to nie jest przypadkiem ten knypek, co siedział z nosem w laptopie cały czas? Machnął w myślach ręką, tłumacząc sobie, że może się poczuł raźniej w grupie. Nie każdy musi jak oni wszyscy wyskakiwać z mordką na każdego i strosząc piórka jak na walkach kogutów.
- Jakbyś się umył, to pewnie by tak nie waliło. Jest tu pełno wody, może skorzystasz. - Parsknął. Jak mu nie pasowało, to mógł poleźć w cholerę w inne miejsce w tym mieście, przecież nie od dziś wiadomo, że generalnie ta część miasta śmierdziała, nie tylko rybami, ale też alkoholem, dragami, walącymi się po kątach puszkami, dziwnymi ludźmi i tymi, co groszem nie pachnieli.
Graffiti, graffiti... parę razy mu to słowo z głowie brzdęknęło, rozejrzał się, jakby czegoś szukał i jakby sobie uzmysłowił, że nie ma tutaj nawet co opluć, bo poza lichym parkingiem, wychodkiem i krzakami to nic tutaj nie było przytwierdzone do ziemi. Co cenniejsze było na wodzie, ale czy warto było zaryzykować ewentualną kąpiel...
- A by tutaj przyprowadził jakiś stary rzęch, żeby chociaż było na czym dupę posadzić. - Rzucił jakby w eter. Coś mu po głowie świtało. Ale może dzisiaj nie był jego dzień.

Kris parsknął przesuwając lizaka w drugi policzek. ”Twoje upodobania czasem mnie zadziwiają,” drwij z niej, ale przecież nie pierwszy i tym bardziej nie ostatni raz. Zastanowił się chwilę dłużej nad kwestią dozbrajania, momentalnie zmieniając ton na poważny. ”Ehh, chyba nie zamierzasz wpadać na tereny innych co? Rozejrzyj się. Mamy dziadka i dzieciaka na desce, z którym ewidentnie jest coś nie tak. O ile pamietam ty i broń nie bardzo się lubicie. Ja wyborowym strzelcem też nie jestem. Chyba póki co nie powinniśmy szukać wrogów na siłę. Co nie wyklucza drobnych zakupów. Tak na zaś,” no drużyną A to oni nie byli. Zwłaszcza w porównaniu ze składem innych gangów na terenie miasta. Do Wolves nie mieli co nawet startować patrząc, że większość z nich była psami lub wojskowymi. A Foxes… ich było za dużo. Przeciągnął się prostując ramiona nad głową, patrząc na dziewczynę z góry. ”Może najpierw ogarnijmy sobie jakąś porządną siedzibę, co? No chyba, że mamy coś takiego i nadal nic mi nie powiedziałaś,” i nawet by się nie zdziwił.
Na wspomnienie o pudle lizaków uśmiechnął się i potargał Miko włosy. Tak dla zasady. ”No i było tak od razu mówić,”
Kiedy ich nadworny skater wspomniał o puszkach z farbami, humor Krisa podskoczył. Nawet komentarz Krokodyla tego nie zmienił.
”No, no ładnie młody. Pokaż co tam masz oprócz tych jakże męskich kolorów. I ty, dziadek. Masz jakiś talent malarski?” Zerknął na Miko wskazując głową na otwarty plecak. ”Dawaj mała. Pora pokazać do kogo należy ten syf,” poprawił kurtkę kucając obok plecaka.

Okey, okey. Wystarczy, że zobaczysz coś dziwnego i dasz znać.
Opis ruchów nadal brzmiał dla niej niczym język niemiecki. Niby coś słyszysz, ale nie bardzo rozumiesz co dokładnie. Zestawienie świata doświadczonej osoby, a totalnego nooba, dość zabolało. Nawet jeśli do tej pory nie interesowała się takimi sprawami.
- Mój poziom umiejętności zdecydowanie nie istnieje. Ale brzmi jak dobra zabawa - podsumowała finalnie. Rozmyślania o nieistniejących umiejętnościach nie sprawiły, że zatopiła się całkiem w myślach. Dlatego też wyłapywała wypowiedzi innych. Słowa najstarszego z nich dały jej zaś do myślenia.
- Jeśli mają tutaj towar, zdałoby się jakoś zainteresować tym faktem - mruknęła. - Ciężko będzie bawić się w podatki, chociaż... - ruszenie doświadczonej osoby w tym temacie sporo pomogłoby. Jednakże najpierw trzeba było udowodnić innym, że możliwość odmowy nie istniała. I przy tym całkowicie zaznaczyć ich możliwości wobec reszty miasta.
Przysięgam, że jeszcze jeden komentarz, a zrobię komuś przymusową kąpiel - była to jedynie pusta obietnica. Fioletowłosa wiedziała, że komentarze się nie utną, a jej brak zachwytu z tego faktu wiele nie zmieni. Dlatego też jej usta wykrzywiły się w grymasie niezadowolenia, które zostało zakryte przez maseczkę.
- Nie do końca. Pamiętaj, że jeszcze jest Remiza. I coś w guście szpitala - powiedziała, pocierając głowę. - I wiem, nasza siłą bojowa jest zadziwiająca. Może padną ze śmiechu i ułatwią nam sprawę? - zasugerowała, nie kryjąc sarkazmu w głosie. - Nawet jeśli my nie zainteresujemy się innymi, ci zrobią to za nas. Nie chcę budzić się z ręką w nocniku, bo bardziej zorganizowana ekipa robi nam z dupy jesień średniowiecza. Jakkolwiek jesteśmy chodzącym chaosem, tak trzeba jednak przygotować się. Słyszysz plotki.
Z tego wszystkiego była kusząca perspektywa, by "poprosić" mieszkańców o wsparcie pieniężne. O ile prośba równała się przymusowej składce, ku ich nieistniejącemu zadowoleniu.
- Mówisz, jakbyś był w gangu od wczoraj - odcięła się. - się do tego nie zalicza? Ale przyznaję, że parę miejsc zdałoby się ogarnąć. Poleganie na jednym brzmi dennie.
Przeciągnęła się, wyciągając ręce do góry. Kości trzasnęły, dając po sobie znać owym dźwiękiem.
- Dziwne. Niemalże przysięgłabym, że widziałam dzieciaka podobnego do ciebie... Może wszyscy w tym wieku wyglądają tak samo - poczuła się, jakby była co najmniej o dziesięć lat starsza. - Nie przedstawisz się nam?
I wtedy nastąpił atak na jej włosy. W wyniku tego aktu gumka do włosów zsunęła się do połowy.
- Eeej, zostaw - zaprotestowała przeciwko niszczenia jej fryzury. Naburmuszyła się na krótki moment, by owej czynności próbować jakoś poukładać włosy. Przynajmniej mu się humor poprawił. Międzyczasie wyjęła telefon i zanotowała sobie ów obiecany zakup.
- Jak umiesz prowadzić pływające zabawki, to droga wolna - rzuciła w stronę dziadka, chowając telefon. - Mogę ci nawet pomóc w dotarciu tam. Tylko trochę będziesz mokry - zaoferowała swoją nieśmiałą pomoc.
Młody skater podłapał jej słowa, ale co lepsze - zaskoczył ją swoją akceptacją i zaangażowaniem.
- Ja nie mam - pomysł z tym wszystkim wpadł jej na świeżo, więc nie było mowy o jakimkolwiek przygotowaniu. - O, nice - nie spodziewała się, że rzeczywiście zobaczy spray. - To ja chętnie przygarnę - wyciągnęła ręce, by wziąć od chłopaka obie puszki. - Tylko... gdzie najlepiej...? Wychodek odpada - zaznaczyła od razu. Może parking? Tyle, czy na takiej powierzchni coś by się dało stworzyć... chyba, że... - Albo połączyć imprezę na statku z malowaniem - główna przeszkoda jaka istniała, to nędznej jakości pomost. - Chyba, że jest tu budynek... też...

  — Eww, myjesz się w wodzie w przystani? Nie masz żadnej w domu? — Pete chyba nie do końca zrozumiał sarkastyczną uwagę Schnappiego, wyraźnie krzywiąc się ze zdegustowaniem. Rany, naprawdę nie sądził, że istnieją jeszcze takie osoby, myślał, że ograniczało się to głównie do meneli. Chociaż w sumie w Szakalach byli chyba wszyscy. Może facet przed nim nie miał domu i serio musiał się myć w takich miejscach? Wygiął smutno usta, zaraz przykładając na chwilę dłoń do klatki piersiowej z cichym westchnięciem, oferując mu trzydzieści sekund milczenia wypełnionego współczuciem.
  — Uuu siedziba! Siedziba brzmi super! — klasnął w dłonie wyraźnie podekscytowany. Fajnie by było mieć swój kąt. Mógłby im machnąć jakieś cool graffiti w środku! Co prawda nie rysował nigdy wcześniej szakala, ale z odpowiednim wzorem na pewno dałby radę.
  — Hmmm — spojrzał na Krisa przyglądając mu się uważnie jak na profesjonalnego artystę przystało.
  — Do ciebie pasuje mi zielony, żółty i czarny — zadecydował, kiwając głową z powagą. Rzucił mu wszystkie trzy, nie czekając nawet na żadne opinie.
  — Ej w sumie to, kto tu rządzi? Ty? — zapytał, obracając się w kierunku Miko z wyraźnym zainteresowaniem wypisanym na twarzy — W sumie cool, nie spodziewałem się dziewczyny na takiej pozycji. Bez urazy, nie mam nic do dziewczyn, ale podobno Szakale to jakaś nieokiełznana banda i w ogóle. Ciężko musi się trzymać ich w ryzach, co nie.
  Przeciągnął wyraźnie ostatni wyraz, wydymając nieznacznie usta na wspomnienie o innym dzieciaku podobnym do niego. Dopiero wtedy coś przebiło się przez jego umysł, wszystko rozjaśniając.
  — Aaaa. Pewnie mówisz o Isaacu? Siedzi z nosem w kompie, nigdy się nie odzywa i macha rękami w tym dziwnym języku. Jak on się nazywał, ee... ligowym. Magowym? No coś tego typu, wiesz — zaczął wywijać palcami w powietrzu bez większego ładu i składu — tak czy siak dziś go nie ma. Dziś jestem ja.
  Wręczył dziewczynie wspomniane wcześniej spraye, dorzucając do fioletu i różu jeszcze biel, żeby mogła jakoś ładnie przełamać swoją wizję. Zaraz po tym wyszczerzył się, zgarnął dla siebie drugą czerń, czerwień i błękit. Zarzucił plecak na plecy i ruszył na desce przed siebie, szukając idealnego miejsca na jakieś arcydzieło.

- Gdyby rządzenie się dookoła robiłoby z kogoś automatycznie szefem, to byłabym już nim od dawna - stwierdziła, odchylając się do tyłu i zanosząc się lekkim śmiechem. - Jednakże... . Chociaż... Na pewno da się też wyszczególnić poszczególne osoby, które wybijają się poza inne.
Gdyby spojrzeć od innej strony, zastanawiała sie, czy nie można byłoby z tej całej gromady wytypować nawet parę osób, które by nadawały się do tego. Jednocześnie. Wizja jednej osoby królującej nad innymi wydawała się być jej zbyt odległa, patrząc na charakter gangu.
- Jak na razie staram się zgarniać ludzi do ogarniania miejsc i wysłuchiwaniu o tym, że wszędzie jest paskudnie - założyła ręce za głowę. - Jak słyszałeś od Naczelnej Marudy nr 1 - wskazała kciukiem na Kevlara. - Jakbym miała wpływ na to, jak zapuściła się ta część miasta.
Isaac? - opis w sumie pasował do tego, co widziała wcześniej. I do komunikacji jedynie przez elektronikę, którą doświadczyła innym razem. Westchnęła cicho, pocierając kark. Zdecydowanie to było bardziej skomplikowane niż mogła zakładać. I z tego też nie umiała odgadnąć łączących ich relacji.
- Hola, hola! A imię? - krzyknęła za odjeżdżającym chłopakiem. - Jak zwykle weź próbuj się czegoś dowiedzieć na własną rękę - przyjrzała się dobranym dla niej kolorom.
Chyba parking...
Przekierowała swoje kroki w stronę parkingu. Jej spojrzenie przeszło po najbliższym terenie, skupiając wzrok na ścianie przy parkingu. Pozwoliła sobie na nikły (chociaż ukryty) uśmiech, przechodząc do obranego przez siebie celu. Tam też postawiła obok stóp spreje z białą i różową zawartością. Trzymając w jednej fioletową, a w drugiej telefon, zawiesiła się z rozmysłem, co powinna pozostawić po sobie.
No przecież nie będę rysować kwiatków.
Przygryzła zębami język, przykładając końcówkę spreja do ściany. Nie była mistrzem malowania, ale mając jedną wizję, postanowiła spróbować ją zrealizować.

[Przejmowanie terenu 12/15]

Podrapał się po głowie, a drugą dłonią złapał za patyczek od lizaka wyciągając go tym samym z buzi.
"Plotki z definicji nie zawsze są prawdziwe, Miko," spojrzał na dziewczynę kątem oka i westchnął, przenosząc wzrok na niebo. "Ale tak, wiem co się dzieje w mieście. Jednak póki co nie wydaje mi się, by inni byli zainteresowani tymi zapuszczonymi terenami. Chociaż, tutaj niczego nie możemy być pewni," ponownie przeniósł na nią wzrok, zataczając lizakiem coś na kształt koła, które pewnie miało symbolizować miasto.
Zaśmiał się pod nosem kręcąc głową.
"Alzheimer, pamiętasz? Ma się już te lata," i jakby na potwierdzenie swoich słów wyprostował ramię z dobrze słyszalnym chrzęstem. Skoro on czuł się jakby jego koniec był blisko to co musiał odczuwać Dziadek...
Kucając nad plecakiem Kris ponownie włożył lizaka do ust, a gdy właściciel torby rzucił w jego strony trzy puszki z farbą, wyciągnął ręce by je złapać. Oczywiście, akurat wtedy jego prawa dłoń postanowiła się nie ruszać i dwie z trzech puszek wylądowały tuż obok jego stóp.
"Pieprzona ręka," przeklną pod nosem, rozmasowując uszkodzoną kończynę. Po chwili zebrał zaoferowane materiały z uznaniem. Młody dobrze wybrał. Tak się składało, że zielony był jego ulubionym kolorem.
Poderwał wzrok na wzmiankę o gościu siedzącym z nosem w komputerze. Teraz już pamiętał gdzie się widzieli. Nieszczęsny autobus. Ale przecież tamten koleś (czy ten sam wariat?) był niemową...
"Co tu się odkurwia?" wyszeptał w przestrzeń, a gdy Isaac-nie-Isaac odjechał w pizdu, sam wstał z kucek i postanowił udekorować budkę, w której kiedyś zapewne mieścił się mini bar z lodami.

- Zarazem w każdej plotce jest ziarno prawdy - odparła beznamiętnie. -  Ignorancja odwróci się przeciwko nam. Ale chyba masz rację... Nieatrakcyjność tych miejsc działa na naszą korzyść. Pytanie tylko - na jak długo? - czas nie był sojusznikiem. - Nie, żeby ktokolwiek dłużej chciał myśleć nad tym - założyła ręce za głowę, wzruszając ramionami. Nikt nie zajmował się strategią ani planami dalekosiężnymi. Byli tutaj dla "tu i teraz", bez przejmowania się co będzie potem. Byleby coś się działo. Fioletowowłosa nie była inna.
-  Gdybyś tak o tych lizakach zapominał - żachnęła w odpowiedzi, machając ręką na niego. I tak pozostawiła go samego sobie, by próbować obudzić w sobie duszę artystki.
Albo i nie.
Przekierowała swój wzrok z telefonu na prawie zakończone tworzone dzieło. Jej usta wykrzywiły się w grymasie samozadowolenia, gdy po odsunięciu się o metr od ściany, ujrzała to, co stworzyła do tej pory. Zaraz potem powróciła, poprawiając twór za pomocą spraju innego koloru.
Tak oto na ścianie powstało biało-fioletowe artystyczne ukazanie się wraz z niewielkimi dodatkami różu. Napis odnoszący się do tego, że Szakale tutaj pojawiły się, był jedną z części całości dzieła. Do tego małouprzejma informacja, że pozostawienie rzeczy tutaj równa się z oddaniem ich na rzecz gangu. Wątpiła, by to było potraktowane dość poważnie, ale uznała, że to nie będzie problem jej. Zlekceważenie równało się poniesieniu ceny.
Przydałby się czerwony jednak. Chociaż ta kombinacja dość mocno rzuca się w oczy na tle terenu...
Postukała palcem po policzek w myśl dopełnienia dzieła.

Stanął pod jedną ze ścian podniszczonego budynku, jednocześnie wstrząsając puszkę z czarnym sprayem. Miał już pewną koncepcje w głowie i mimo, że ograniczały go kolory był dobrej myśli.
Za pomocą czarnych lini nakreślił wstępny szkic i gdy to było gotowe odsunął się nieco od budynku by przyjrzeć się swojemu dziełu. Pokiwał głową usatysfakcjonowany i poprawił jeszcze pare kresek, by następnie zabrać się za kolorowanie. To z kolei zajęło mu już nieco więcej czasu. W międzyczasie próbował odszukać wzrokiem pozostałych, ale jak jeszcze Miko jako tako rzucała się w oczy tak koleś na desce gdzieś mu przepadł. Kris wzruszył ramionami i zabrał się z powrotem za swoje dzieło. Chciał skończyć jak najszybciej by czym prędzej ulotnić się z tego śmierdzącego miejsca.

  — A nie na tym polega? — wyszczerzył się w odpowiedzi na słowa Miko, zaraz przekręcając nieznacznie głowę w bok. Przedstawiona przez nią sytuacja prezentowała się dość słabo. Nic dziwnego, że w przystani byli tylko oni, skoro ewidentnie brakowało kogoś, kto zebrałby ich do kupy.
  — Więc naszym planem jest odnowienie tych miejsc i sprawienie, by były przyjemniejsze dla oka czy przyzwyczajenie się do syfu i zabawa na całego? — zapytał, cmokając kilkakrotnie, rozglądając się przy tym dookoła. Pete nigdy nie był fanem sprzątania, a tutaj nawet cała ekipa sprzątająca mogłaby nie dać rady. Jednocześnie spędzanie czasu w miejscu, gdzie tak strasznie waliło rybami i przegnitymi deskami, jakoś średnio do niego trafiało.
  Roześmiał się wesoło, gdy dziewczyna krzyknęła za nim o imię i zrobił najprostszego w świecie Olliego przed zwróceniem się w jej stronę i pstryknął palcami, kierując w jej stronę dwa palco-pistolety.
  — Peter, ale znajomi mówią na mnie Pete! — nie żeby miał w sumie zbyt wielu znajomych jako nowa osobowość. Głównie kilku chłopaków poznanych w skateparku, ale hej, nadal się liczyli, co nie?
  Wyciągnął swoje spraye, zatrzymując się przy jednym z opuszczonych budynków ochroniarskich, zaraz zabierając się do roboty. Chłopakowi chyba kompletnie wypadło z głowy, że powinien narysować jakiegoś psowatego. Zamiast tego spod jego rąk wyszła gigantyczna kałamarnica mówiąca "YO!". W przebłysku wcześniej zagubionego planu, dopisał na dole Jackals i ponownie podjechał do reszty, oceniając ich prace.
  — Waaa, nieźle wam idzie! Macie w tym wprawę, co? — zatrzymał się, poprawiając krótko plecak. Pewnie i tak zaraz będą się zwijać.

- Myślisz, że chcieliby, by kobieta nimi rządziła? - spytała w odwecie, śmiejąc się. - Chociaż to mogłoby być całkiem zabawne.
Ile osób musiałaby "przekonać" do tego? Była pewna, że sporo. Spojrzała na swoje dłonie, zastanawiając się nad własnymi fizycznymi możliwościami. Brakowało jej wiele do mężczyzn, ale nie sądziła, że była na całkowicie przegranej pozycji. Może do niej uśmiechnęłaby się bogini szczęścia?
- Nie i nie - odparła. -  Kluczem w tym wszystkim jest znalezienie osób, które zrobią to za nas - posłała mu oczko. - Inaczej nie ma w tym żadnej zabawy - przejmowanie terenów mogło zasilić ich szeregi w postaci minionów, których można byłoby wykorzystać do takich paskudnych robót. Zaufanie uciekało daleką drogą, ale zastosowanie siły argumentacji...
Odsunęła na razie owe myśli od siebie. Na planowanie jeszcze przyszedłby czas.
Przynajmniej poznała jego imię. Przynajmniej tyle, bo nadal nie wiedziała o co chodziło z kwestią podobieństwa co do milczącego chłopaka. Westchnęła cicho, uznając zaraz potem, że jak przyjdzie czas, to serio się dowie. Postukała palcem o ramię. Ogarniało ją wewnętrzne przekonanie, że przegapiała istotny element, ale brak pomysłów nie pozwalał jej na nakierowanie myśli w odpowiednim kierunku.
Także przeszedł czas na malowanie. Swoje dzieło uwieczniła koniec końców za pomocą aparatu w telefonie.
- Powiedzmy. Chociaż to mój pierwszy raz? Przynajmniej nie przypominam sobie - wzruszyła ramionami, gdy do jej uszów dobiegły słowa Pete. - Zmywajmy się. Nic tu po nas. Tylko zobaczę, jak wyszło u was - beztrosko poszła zapoznać się dokładniej z dziełami, które również uwieczniła w pamięci swojej komórki.
Może przyda się na przyszłość?

z/t Jackals