WSTECZ | [ROSJA, MOSKWA] Рублёвка

First topic message reminder :

Przez całą drogę starał się nie szarpać autem ani nie wjeżdżać na dziury. Z małym poślizgiem czasowym dotarł pod piętrową posiadłość i zatrzymali się przed wjazdem do garażu. Garik od razu uruchomił go pilotem i kiedy drzwi całkowicie się podniosły, wjechał do środka. Światło zapaliło się automatycznie rozświetlając wnętrze. Zupełnie nie przypominało składziku przepełnionego narzędziami i rupieciami. Oprócz drugiego kosztownego samochodu i harleya znalazły się także zawieszone na ścianach grafiki mniej znanych artystów kanapa i barek.
Psy zaczęły popiskiwać, chcąc już wyjść. Wyciągnął kluczyki i rozpiął pasy. Wysiadł, nadal nie budząc Artema i puścił psy, by pobiegały po ogródku. Podszedł do drzwi pasażera i otworzył je. Oparł się o ramę i pochylił.
- Wstaaawaj… - dźgnął go lekko w policzek – Jesteśmy.

- Nie obrażam się. – uśmiechnął się do niego równocześnie odkręcając nową butelkę – Troszeczkę tylko się droczę… Gorąco tu, no nie? – rozpiął do końca koszulę i nalał sobie stolichnayi – Ale to dobrze, przyda się w zimę trochę oszukiwać i porozgrzewać się nie tylko od alkoholu… - wypił na raz i podszedł do niego ze swoim kieliszkiem i butelką.
- Czy mogę coś dla ciebie zrobić? – cholernie ciekawiło go jakie Artem może mieć zachcianki i czy w ogóle podejmie się, by o cokolwiek poprosić, zażądać...

Rozbawiony pokręcił głową i po chwili mu przytaknął.
- Czyżby to była tylko wymówka, byś mógł się bezwstydnie rozebrać? - zaśmiał się krótko i oparł wygodniej o kanapę.
- Hmm... Mówiłeś wcześniej o tym tańcu... Nie obraziłbym się gdybyś pokazał co umiesz. No chyba, że stare kości ci już na to nie pozwalają. Wolę cię raczej w jednym kawałku... - uśmiechnął się wyzywająco i czekał na jakąś reakcję ze strony Garika.

- Przecież się tylko rozpiąłem!... Jeszcze się nie rozbieram.
Taniec… Popatrzył z żalem na butelkę. Więc jednak nie wypije tego tak szybko. Szkoda.
- Nie mam starych kości. Mogę zrobić wszystko co chcę. Chodź. – powoli ruszył w stronę korytarza. Wśród tych dwudziestu ośmiu pokoi gdzieś powinien być ten hazardowo-zabawowy… Vastockij nieźle się urządził. Materialista jeden. Heh. Zgrabnym krokiem szedł pierwszy i wyłapywał wzrokiem wszystkie drzwi. Nie pamiętał dokładnie, które to pomieszczenie więc do kilku zajrzał. W drodze pił z butelki i ściągnął z siebie koszulę. Kiedy Artem zrównał z nim kroku, zadowolony stwierdził, że w końcu są tego samego wzrostu.

- Jeszcze? - uniósł brew i wstał z kanapy z wielkim bólem. Dopił do końca drinka, a pustą szklankę zabrał ze sobą. Poklepał jeszcze jednego psa po łebku i przeciągnął się. Ruszył za nim i w drodze podciągnął nieco rękawy swetra. W pewnym momencie odwrócił się i przyparł go do ściany. Wsunął kolano między jego nogi, pochylił się i delikatnie zaczepił wargami o płatek jego ucha.
- Później liczę na jakieś przyjemności. - oświadczył mrukliwie i jak gdyby nigdy nic, odsunął się od niego i ruszył dalej.

- Char!...- jęknął zaskoczony i wbił się w ścianę. Poczuł okropną gorycz, myląc Artema z byłym. Przełknął ślinę w zaciskającym się gardle i przymknął oczy. Starał się jak najszybciej pozbyć się myśli o nim.
Nie zdołał wymyślić odpowiedzi, za to przechylił butelkę i wziął kilka głębszych łyków.
Kiedy dotarli do pokoju, odłożył szkła na stoliczek i odrzucił koszulę na kanapę. Poszedł do odtwarzaczy i włączył je. Leciało to co zostawił ostatnio były właściciel.
- Panie i Panowie! – zaczął głośno, by przekrzyczeć muzykę. Wskoczył na podest i ukłonił się przed oglądającym – Prosimy o uwagę! Przed wami premiera występu na pół improwizowanego! - Przetarł dłonie o spodnie, podskoczył i złapał się jedną ręką rury. Od razu napiął wszystkie mięśnie, by się utrzymać. Alkohol powoli, powoli go rozluźniał. Dobrze…
Wspiął się wyżej i leniwie zakręcił. Wysłał Artemowi całusa i podciągnął się dwa razy, chcąc przekonać się czy rzeczywiście da radę wykonać zaplanowane figury. Sapnął krótko i skarcił się w myślach. Ile to on nie tańczył? Rok? Puścił i chwycił się jedną ręką. Dobra… Szybko jakby bez użycia siły obrócił się głową do ziemi. Przytrzymał się drugą i w dość dużym rozkroku zaczął bardzo powoli opuszczać nogi. Tuż nad ziemią podniósł je i wykonał kolejną figurę.
Nie pozwolił sobie przerwać, odpocząć, na moment przystanąć co po niedługim czasie skutkowało zduszonymi stęknięciami. Wyglądał jakby latał, a każdy ruch był wykonany naturalnie, z łatwością.

Spojrzał na niego smutno, uniósł kącik ust i wzruszył ramionami. Przecież nie będzie go karcił. Szybko jednak wygonił z głowy wszelkie, niezbyt pożądane myśli i podążał dalej za mężczyzną.
Rozsiadł się wygodnie na kanapie i zaśmiał się cicho na jego wstęp. Przegryzł delikatnie swoją wargę oglądając przedstawienie. Nie spodziewał się tego po Gariku. Wszystkie jego ruchy były tak wyćwiczone i zgrabne...
Z podziwem i zachwytem przyglądał się towarzyszowi. W końcu wstał z kanapy i podszedł do podestu. Jeśli tylko mógł, złapał jedną ręką za rurę i obszedł ją dookoła, zatrzymując się przy mężczyźnie. Złapał jego pasek spodni i przyciągnął go bliżej siebie.
- Całkiem ładnie sobie radzisz.

Kiedy Artem wszedł na podest, zatrzymał się. Przytrzymał się jedną ręką i oplótł rurę nogami. Czekał na niego i kiedy został pociągnięty, puścił i stanął blisko.
- No widzisz? Jednak taki stary nie jestem. Ruszać się jeszcze umiem. – objął go i mocno złapał za jego sweter. Szybko go z niego ściągnął i odrzucił na podłogę. – Lepiej. – uśmiechnął się i przesunął dłonią po jego talii.
- Masz ochotę coś zapalić? – puścił i poszedł w stronę baru. – Nalej mi poproszę! – zawołał wyciągając jakieś dziwne pudełko.

- Mhm... Przekonamy się jeszcze. - mruknął i pomógł mu ściągnąć z siebie sweter. Uśmiechnął się unosząc brew. Gdy mężczyzna odszedł, oparł się bokiem o rurę i założył ręce na piersi obserwując go w ten sposób.
- Mam. I to ogromną chęć. - odpowiedział i oddalił się od podestu. Tak jak tego chciał, nalał mu alkoholu i przy okazji napełnił również swój kieliszek. Wziął go do ręki i usiadł na kanapie czekając na Garika.

Przekonany, że znajdują się tam cygara, otworzył je i zamarł. Natychmiast je schował i zaczął szukać innych.
- Nalałeś? – zawołał jakby nigdy nic. Wyciągnął paczkę ruskich papierosów i metalową, rzeźbioną zapalniczkę. Podszedł do Artema i pierw go poczęstował i zapalił mu. Sięgnął po swój kieliszek, uśmiechnął się do towarzysza i szybko go wypił. Szybko zapalił sobie fajkę i przepił pierwszego bucha kilkoma pociągnięciami z butelki.
Ile jeszcze tajemnic ma ten dom?...
Usiadł obok Artema i od razu nalał mu do pełna.
- Mam do ciebie trochę pytań… Mogę? – zapytał kładąc dłoń na jego udzie i ściskając je.

- Taaak! - odpowiedział równie głośno. Z szerokim uśmiechem odebrał od niego papierosa i po chwili zaciągnął się mocno. Powoli wypuścił powietrze i westchnął cicho. Upił nieco alkoholu i oparł się jedną ręką o oparcie kanapy i przechylił się w stronę Garika.
- Śmiało. - uniósł kąciki ust i ponownie zaciągnął się fajką. Odchylił głowę do tyłu, by dym nie leciał na towarzysza i skierował na niego wzrok czekając na jakieś pytanie.

Wyciągnął papierosa z ust i wydmuchał dym za siebie.
- Powiedz mi w takim razie… Co dokładnie o mnie wiesz? – nie ściągał ręki, przyglądał mu się bacznie.

Westchnął cicho i zamyślił się chwilę.
- W sumie chyba niewiele więcej niż zdążyłeś mi już sam powiedzieć. - odgarnął włosy z czoła i zaciągnął się papierosem. - Z resztą i tak chyba głównie znam jakieś szczegóły twojego, ostatniego związku. - podrapał się po karku i upił nieco alkoholu. - Jakieś totalnie podstawowe informacje o tobie... Sam nie wiem! - jęknął żałośnie. - Ja poproszę o jakieś pytania z mniejszym poziomem trudności!

Uśmiechnął się i spuścił głowę. Dobrze, dooobrze, że nie wie o nim za dużo.
- Łatwiejsze mówisz?... W takim razie… Jak dużo chciałbyś o mnie usłyszeć? – zaciągnął się.

Dopił do końca alkohol, który miał w kieliszku i odłożył go na stolik.
- To zależy ile chciałbyś mi powiedzieć... - odparł, obrócił się i położył tak, by jego głowa opierała się na udach Garika. Uśmiechnął się zaczepnie i zaciągnął papierosem.

- Myślę, że… Dobrze byłoby uświadomić cię w tym co według mnie jest najważniejsze. Chcę byś miał świadomość z kim się zadajesz… - westchnął ciężko i zaczął bawić się jego włosami. – Mam nadzieję, że cię do siebie nie zrażę. – wyciągnął papierosa z ust i sięgnął po butelkę. – Później będzie twoja kolej. Dobra?