WSTECZ | Telefon

First topic message reminder :

Kod:

<div class="mess1">TUTAJ WSTAWIACIE TEKST WIADOMOŚCI</div>

— Shane — zaczął zdanie i chwilowo je porzucił, zbierając się w sobie — nie jesteś w stanie z pełnym przekonaniem stwierdzić, że jestem w stanie to zmienić, prawda? Że nagle zacznę ci się podobać, że nagle będziesz chciał, żebym cię pocałował.
Jego głos nieznacznie się podłamał, gdy zamilkł, zbierając się w sobie.
— To, że ci to nie przeszkadza, nigdy nie będzie wystarczające. Czym to się różni od bycia ze mną z litości? Koniec końców...
Jego głos stracił nieco na wyraźności, gdy przytknął rękę do twarzy.
— Koniec końców to ja się w tobie zakochałem i gdy ciebie to nie rusza, ja przeżywam wszystko, co robisz. I nie wiem, czy będę w stanie usłyszeć, że to nie... nie działa.

— ... — zmienił pozycję i oparł się plecami o ścianę z towarzyszącym temu cichym szelestem ubrań — przepraszam. Przepraszam, znowu przeze mnie... właśnie zmarnowałem półtora miesiąca, prawda?
Nawet jeśli jego głos przestał brzmieć na tak mocno udręczony, nadal daleko mu było do wesołości, gdy nagle wyraźnie spanikował, znowu się prostując.
— Z-znaczy to też nie tak, że kłamałem, naprawdę miałem egzaminy. I nie miałem za dużo czasu wolnego. Ale teraz już je skończyłem, więc... — wziął krótki wdech, wyrzucając z siebie kolejne słowa z prędkością świata — więcjeślinaprawdęnadalchceszzemnąiśćnarandkętojateżchcę. Poza tym to właśnie jeden z powodów Shane. Zawsze się na mnie wkurzasz, jak robię z siebie idiotę. Ale i tak... i tak do mnie dzwonisz. I mi tego nie wypominasz. Chociaż tym razem masz do tego pełne prawo. Ale lubię cię z wielu innych powodów. Może powiem ci o nich następnym razem. Ale będziesz musiał dać mi coś w zamian, mówienie takich rzeczy jest wybitnie żenujące.
W końcu cicho się zaśmiał, wypuszczając cicho powietrze z ust.
— Dziękuję. Że zadzwoniłeś. I... następnym razem postaram się po prostu dopytać, zamiast wkładać sobie do głowy różne rzeczy. Jak widać, jestem w tym wyjątkowo beznadziejny. Um, swoją drogą mówiłeś, że dziś się z kimś widzisz, więc... na pewno możesz ze mną rozmawiać? Nie będę potem dostawał listów z pogróżkami? Na wszelki wypadek przekaż im, żeby nie przeklinali. Moja siostra umie już sprawnie czytać.

— Mhm — nagły wrzask zza drzwi, został tylko częściowo zduszony dłonią — CODY, DO JASNEJ CHOLERY, NIECH TYLKO SKOŃCZĘ, NOGI CI Z DUPY POWYRYWAM!
I w ten oto sposób Shane został świadkiem momentu, gdy Jace pierwszy raz przeklął przy kimś spoza rodziny. No, w sumie drugi.
— Erm, przepraszam. Działa mi na nerwy od rana. Jasne, bawcie się dobrze. Ja wracam do moich, zanim rozniosą pół domu... do zobaczenia.