WSTECZ | [POŁUDNIE] Rezydencja Cigfranów

Że też Jonna i George postanowili uzupełnić lodówkę właśnie teraz i to zdradziecko bez Leilani! Z drugiej strony, wypady z młodą do sklepu kończyły się braniem dwóch wózków, bo pierwszy był zapchany słodyczami. Cukrzyca? Problemy z sercem? A sio z tymi bajkami!
William się podniósł, co dla Lei było jasnym sygnałem, że przesadziła. O wiele bezpieczniej się czuła, gdy siedział i nie mógł jej nic zrobić. Hej, ona się tak nie bawi!
— Ałaj, puszczaj mnie zwyrolu! — pisnęła, gdy palce brata zacisnęły się na jej drobnym nadgarstku, o wiele mocniej niż powinny — WSZYSTKO POWIEM TACIE, ZOBACZYSZ!
W desperacji złapała framugę drzwi, jakby to miało zatrzymać zirytowanego Willa, ale ten pozostał nieugięty. Usiadła nawet na podłodze, więc jeśli mężczyzna się nie zatrzyma, będzie zmuszony ciągnąć prawie pięćdziesięciokilogramowy ciężar po podłodze, narażając go na obtarcia i innego typu urazy, które dziewczyna z przyjemnością pokaże swojej rodzicielce dokładając do tego lekko podkoloryzowaną historię o znęcającym się nad nią bracie. Niech ma za swoje.
— PÓJDĘ NA POLICJĘ I CIĘ ZAMKNĄ W WIĘZIENIU, A WIESZ JAK JEST W WIĘZIENIU? BĘDZIESZ REGULARNIE SIĘ SCHYLAŁ PO MYDŁO JAK DOWIEDZĄ SIĘ, ŻE JESTEŚ TAM ZA ZNĘCANIE SIĘ NAD MAŁĄ DZIEWCZYNKĄ!

Z początku nawet ciągnął ją po ziemi, nie zważając na jej krzyki i sprzeciwy. Była zbyt lekka, by mogła się oprzeć, a na dodatek niedawno się poobijał oraz wczoraj upiła, to wszystko sprawiło, że mógłby nawet ją sprzedać na czarnym rynku - i miałby wtedy spokój.
Jednak postanowił ją ukarać inaczej, a przede wszystkim upewnić się, że będzie już zachowywała się jak należy. Nie miał zamiaru znosić jej fochów, choć oczywiście była jego siostrą i w gruncie rzeczy się o nią troszczył.
Na razie był jednak zły. Nawet nie za to, że wyłączyła mu internet tylko dlatego, by zrobić mu na złość. Nawet nie dlatego, że rzucała w niego, lecz dlatego, że od kiedy tylko przyjechał zachowywała się żałośnie i musiał się za nią wstydzić.
Nie potrafiła zadać ciosu, ani przyznać się, że został on zablokowany i odejść z godnością. Potrafiła ukrywać się i zza czyichś pleców warczeć, lecz nic więcej. Niech więc teraz się broni, a nikt jej nie pomoże.
Postanowił ją podnieść, zrobił to umyślnie. Skoro groziła mu, że wsadzi go do więzienia chciał wystawić się na jej pazury i zęby. Chciał dać się nieco zranić, by odebrać jej tę nonsensowną nadzieję, że wygra z nim w ten sposób.
Nie mówił przy tym nic - wiedział, że tak zdenerwują ją jeszcze bardziej i zmusi ją by próbowała się wyrwać, bądź zranić go w jakiś sposób. Co jej bowiem pozostawało, skoro nie reagował na jej krzyki?

Potwór! Sadysta! Psychopata! Zboczeniec! Stary obleśny dziad oglądający hentai z udziałem lisich loli!
Te i inne, mniej warte przytoczenia określenia kołatały w głowie Leilani, gdy starszy brat zaciągał ją do piwnicy. Jasne, że swoim zachowaniem zasłużyła sobie na karę, ale fundowanie dziewczynie kolejnej traumy było skrajną przesadą ze strony Williama. Przecież doskonale wiedział, że nastolatka cierpi na klaustrofobię, a piwnica Cigrfanów, jak na złość, nie należała do największych; niski strop oraz ściany pozastanawianie półkami tylko potęgowały ten efekt.
Przerzucona przez ramię rzeczywiście zaczęła walczyć, drobne piąstki raz za razem uderzały w jego plecy, podobnie jak rozmachane nogi próbowały dosięgnąć brzucha. Próbowała nawet zatopić zęby w jego skórze, ale nie miała ku temu sposobności. W porównaniu z większym i silniejszym od siebie mężczyzną nie miała najmniejszych szans.
Zaczęła więc krzyczeć, ale nie był to zwykły krzyk zdesperowanej panny błagającej o pomoc; William mógł odnieść wrażenie, że sam Szatan przemówił przez usta jego siostry. Dźwięk, jaki się z niej wydobył był nieludzko wysokim piskiem, zdzierającym gardło i rozsadzającym płuca.
I bardzo irytujący, zważywszy na fakt, że wydzierała się tuż nad uchem Cigfrana. Wyglądało jednak na to, że jej krzyki dotarły na samą górę (albo i na sam dół), a jakaś wyższa siła postanowiła sprawić, że torebka Jonny znalazła się na komodzie w domu. Tak więc w momencie, gdy Leilani miała już całkiem stracić głos, do środka weszła rudowłosa kobieta.
— William! — wrzasnęła, przyglądając się rozgrywającej się przed nią scenie — Natychmiast postaw Leię na ziemi!
O ile zwykła dbać o dobry stosunek z synem męża, tak widząc, że ten znęca się nad jej córką (pomińmy kwestię tego, czy zasłużenie), budziła się w niej lwica gotowa rozszarpać na kawałki każdego, kto zbliży się do jej dziecka.
— Chciał mnie zamknąć w piwnicy! — jęknęła Leilani wtulając się w matkę. — Tylko dlatego, że zresetowałam router, a on grał. Ale ja nie wiedziałam, że on gra i w ogóle to miał spać.
— Cii, już dobrze. Chodz, ubierzesz się i pojedziesz z nami — odpowiedziała Jonna gładząc ją po włosach, jednocześnie wbijając w Williama mordercze spojrzenie — A do Ciebie brak mi słów. Dobrze wiesz, że panicznie boi się wszystkich piwnic i uspokoić mogą ją jedynie leki. Masz prawie trzydzieści lat, a zachowujesz się jak rozwydrzony gówniarz, więc albo zaczniesz się zachowywać jak dorosły i będziesz respektował zasady panujące w tym domu, albo porozmawiam z George'm, żebyś szukał sobie nowego mieszkania na mieście.

Zanim Leilani wyszła z domu, zdążyła pokazać bratu środkowy paluszek. 1:0 dla wkurwiającego bachora.

z/t x2