WSTECZ | Odbiór Świadectw [Obsidian]

Nie musiała długo czekać na swoją kolej, jednocześnie będąc w klasie A i stojąc właściwie w okolicach początku alfabetycznej listy uczniów. Bentley, Bentley, Bentley. Słysząc swoje nazwisko ruszyła z miejsca i pewnym krokiem dotarła do wychowawcy, chwytając za wyciągnięte w jej kierunku stypendium i uśmiechając się do niego ciepło.
- Dziękuję - rzuciła krótko, uścisnąwszy delikatnie dłoń Skywalkera. - I do przyszłego roku - dodała jeszcze, zaraz schodząc z drogi reszcie rówieśników, i zaczęła szykować się powolutku do wyjścia.

Chwilę trwało, zanim przyszła jego kolej na odebranie świadectwa, niemniej jednak, gdy z ust nauczyciela padło odpowiednie nazwisko, podszedł do niego i wymienił krótki uścisk dłoni. Skinął głową w niemym podziękowaniu, a jego zachowanie znacząco różniło się od zachowania reszty uczniów, którzy z radością odbierali to, co do nich należało. Nie tryskał entuzjazmem na wieść o kończącym się roku szkolnym i wakacjach. Właściwie ciężko było przewidzieć, co myślał, gdy z niewzruszonym wyrazem twarzy odbierał dyplom ukończenia trzeciej klasy.
Odsunął się od Selima i ustawił gdzieś obok, opierając bokiem o jeden z filarów. Najwidoczniej z czystego przyzwyczajenia czekał aż przyjdzie kolej Winchestera.

Czekając na swoją kolej pozwolił sobie omieść spojrzeniem ludzi z klasy. Czy będzie mu ich brakowało przez te dwa miesiące? No niespecjalnie. Co najwyżej przekomarzanek z niektórymi. W odpowiednim momencie podniósł się z miejsca, wyważonym krokiem ruszając po świadectwo. Cała procedura była dla niego zbyt nudna, toteż gratulacje nauczyciela spotkały się jedynie z mrukliwym "dziękuję" któremu towarzyszył wymuszony uśmiech. Nie poświęcił też ani chwili na obejrzenie świadectwa, tak, jak robiła to większość uczniów. To tylko oceny końcowe, widzieli je już i nie było potrzeby dalszego komentowania ich. Wrócił na swoje miejsce, przymykając jedno z oczu, które zostało skryte za kosmykami grzywki.

Podążał po prostu za Ryanem, zerkając od czasu do czasu na boki, by odpowiedzieć na jakieś pojedyncze zaczepki w stronę znajomych i rzucić krótkim uśmiechem. Gratulacje, poklepywanie po ramieniu, typowe zachowania dla znajomych z klasy. Mimo to, gdy podszedł do nauczyciela sam nie był pewien czy faktycznie cieszy się z powodu kończącego się roku szkolnego, czy może wręcz przeciwnie. Wysłuchał gratulacji, dziękując krótko z wyraźnym zamyśleniem, nim w końcu nieznacznie skłonił głowę w geście szacunku.
- Riley, pamiętaj żeby poczekać potem po zdjęciu razem z Bastienem. Stypendium. - krótki komunikat z ust nauczyciela wywołał u niego kolejny automatyczny odruch pokiwania głową, nim w końcu skierował swoje kroki w stronę Ryana. Nie odezwał się ani słowem, zamiast tego po prostu skinął głową w stronę podestu.
"Idziemy?"
W końcu nadal czekało na nich zdjęcie. Miał nadzieję, że i Chester przypedałuje tu swoje cztery litery.

I przypedałował tu ze swoim dupskiem, adekwatnie do swojego pociągu seksualnego; był nieco spóźniony, gdyż wśród tłumu ciężko było mu przejechać jakkolwiek, aby dostać się na wyznaczone miejsce. Gdy go wywołał Międzygwiezdny Profesorek, podjechał do niego z tak wielkim uśmiechem, że samemu chciało mu się wystawić jakąś receptę na aparat dentystyczny.
─ Dziękuuuję! ─ przeciągnął samogłoski, odbierając swój papier z poprawionymi ocenami, jednocześnie ściskając rękę swojego wychowawcy.
A potem złożył świadectwo u siebie na kolanach, zerkając sobie przez ramię, po czym dogonił Ryana z Riley’im, niemalże tracąc swoje wyniki na zakręcie, lecz na szczęście zaraz klepnął Winchestera w przedramię, śmiejąc się radośnie:
─ Kujon!

Przyszła tu, nic dodać, nic ująć w galowym stroju i miała nadzieję, że to wystarczy. I tak rozdanie świadectw nie miało trwać długo.
Kiedy została wyczytana, podeszła i odebrała swoje świadectwo, kłaniając się i dziękując.
Gdy szła z powrotem, nikt jej nie towarzyszył. To w sumie nie było niczym niezwykłym. Była typem indywidualistki i lepiej czuła się sama ze sobą niż z innymi.

Co ciekawe nie pojawiłem się nawet na zakończeniu... A przynajmniej w głównej sali gdzie rozgrywała się cała uroczystość. Widocznie coś mnie zatrzymało. Tak czy siak pojawiłem się chociaż w klasie na spotkaniu z wychowawcą prawdopodobnie tylko i wyłącznie po to by odebrać swe świadectwo. Nie byłem nawet świadom otrzymanego wyróżnienia, to raczej trudne do osiągnięcia przy tak wielu opuszczonych godzinach, racja? Bo z nauką radziłem sobie dobrze. Nawet bardzo. Problemem w moim przypadku zawsze była frekwencja. Wchodząc do sali przemknąłem szybkim spojrzeniem po tłumie uczniów szukając wśród nich rudowłosej. Nie było jej tu jednak, więc instynktownie sięgnąłem po telefon wysyłając doń krótką wiadomość tekstową z zapytaniem "Gdzie jesteś?". Wtedy też w sali rozbrzmiało me nazwisko. Uniosłem wzrok znad ekranu nieco rozkojarzone spojrzenie koncentrując na wychowawcy, dopiero po chwili ruszyłem się z miejsca podchodząc do Skywalkera w celu odebrania papierka. Uścisnąłem w podziękowaniu lekko jego dłoń.
Napięcie wreszcie ze mnie zeszło... poczułem się lżejszy o kilka kilogramów. Kolejny rok za mną. Uśmiechnąłem się nawet słabo pod nosem przemykając spojrzeniem po końcowych ocenach wypisanych na drugiej stronie świadectwa by zaraz kiwnąć lekko głową do Skywalkera i wycofać się o kilka kroków. Podparłem się półdupkiem o jedną z ławek.

Nie musiał długo czekać, ponieważ klasa A jako pierwsza dostawała swe świadectwa, oraz nazwisko na trzecią literę alfabetu dawało mu pierwszeństwo przed resztą. Będzie mógł się dzięki temu zmyć w zawrotnym tempie, w porównaniu do tego w jakim tutaj zmierzał.
Widząc jak wychowawca kieruje w jego stronę papier, oraz drugą rękę- nie wahał się ani chwili. Wysunął obie ręce jednocześnie ściskając świadectwo i kończynę belfra.
- Dziękuję - Odparł tylko skromnie, chociaż kto wie czy było to podziękowanie za cały rok nauki, opieki i współpracy czy po prostu zdawkowa odpowiedź. Sam nie wiedział co teraz czuł.
Odwrócił się i odszedł czym prędzej, robiąc miejsce następnym uczniom.

Pomimo tego, że był w klasie A, trochę musiał poczekać kiedy przyszła jego kolej. Zupełnie niewzruszony, podszedł do nauczyciela, odbierając swoje świadectwo, dał mu również skromny upominek za ten cały rok. Podlizywał się? Skąd znowu - to tylko czysta kultura. Po odebraniu świadectwa, podziękował serdecznie i życzył miłych wakacji, po czym niezauważalnie opuścił salę. Nawet na tą chwilę nie pokusił się, aby na jego usta wkradł się uśmiech.

Z lekkim opóźnieniem pojawiłam się w sali na odebranie świadectw. Ubrałam się na tyle elegancko, na ile było mnie stać - klasyczna, czarna spódniczka, nie przesadnie krótka, bo nie znosiłam odsłaniać swojego ciała. Na górę założyłam schludną, białą koszulę, która była chyba jedynym wyjściowym ubraniem w mojej szafie. Rude włosy upięłam zaś w finezyjny kok, aby nie opadały mi na twarz.
Podobnie jak brat, nawet nie pojawiłam się na oficjalnym zakończeniu roku. Po co to komu? Co roku w każdej szkole gadali to samo, podziękowania nauczycielom, udanych, ostrożnych wakacji, zbierzcie siły na następny rok, żeby pilnie się uczyć... nic interesującego. A jeżeli weszły jakieś nowości - dowiem się o nich, prędzej czy później. O ile to mogłam sobie odpuścić, tak po świadectwo wypadało już przyjść.
Przeprosiłam cicho za spóźnienie, podziękowałam krótko i kulturalnie za świadectwo, wycofałam się zręcznie w stronę Bastiena.
- Tak tak, też będę za Wami wszystkimi tęsknić, do zobaczenia za rok koledzy - szepnęłam w jego stronę z rozbawionym uśmiechem na twarzy. Taki tam nieszkodliwy sarkazm.

Podeszła do wychowawcy jako jedna z pierwszych, wręczyła zarówno jemu, jak i pozostałej części osób będących tutaj, kwiaty, dziękując za wspólny rok oraz za dyplom ukończenia roku. Nie musiała go sprawdzać. Znała swoje wyniki doskonale, a jeśli w metryce pojawił się jakiś błąd, to miała całe wakacje, by zwrócić się z tym do sekretariatu. Nie było sensu blokować w tej chwili kolejki osób, które pewnie nie mogły doczekać się otrzymania swojej przepustki do dwumiesięcznej wolności. Nie zamierzała im w tym przeszkadzać, dlatego też odsunęła się na bok. Mogła dzięki temu w spokoju oczekiwać na koncert współlokatora Freja. A przy tym nie rzucać się w oczy, co było raczej tym głównym czynnikiem, którym się kierowała. Zajęła sobie jedno z wolnych krzeseł, zaglądając do torby, z której wyjęła butelkę wody.

Ostatni checkpoint przed wakacjami tuż przed nią, więc towarzyszył jej wyjątkowo dobry humor, kiedy weszła do sali z resztą klasowej zgrai. Tak bardzo jak nie lubiła takich uroczystości, tak samo mocno cieszyła się, że to już końcówka, zaraz będzie wolna jak ptak i będzie mogła iść opić wszystkie swoje dwóje. Póki co jednak musiała dłuższą chwilę poczekać na swoją kolej. Nie dość, że ta gorsza i niedobra klasa B miała być później, to jeszcze jej nazwisko było za połową listy, więc przez dłuższą chwilę musiała tak stać jak debil pod ścianą i patrzeć, jak wszystkie lizuski z klasy A pięknie uśmiechają się przy odbieraniu swoich wzorowych świadectw. Ach, i jeszcze te piękne kwiaty i czekolady, żeby zrekompensować panu Skywalkerowi długie miesiące męczarni. Kiedy wreszcie nadeszła jej kolej, nie siliła się na takie gesty. Zero podarunków, tylko uściśnięcie dłoni wychowawcy, krótkie podziękowanie i zdawkowy uśmiech w jego stronę. Kwiaty to może komu innemu kupić, o. Kiedy wreszcie dostała upragniony bilet do wolności, niemalże od razu skierowała swoje kroki w stronę drzwi, nie widząc sensu stania i czekania na zbawienie, błogosławieństwo czy cokolwiek innego. Rzuciła tylko cichym "miłych wakacji, lamusy" przez ramię, a później oddaliła się czym prędzej z tego przeklętego miejsca.

Kamira nie była pewna czy miała ochotę się jeszcze pokazywać nauczycielowi na oczy. Ostatnio strasznie pozwoliła sobie na zaniedbanie różnych spraw i teraz się to odbijało na niej. Zajrzała do klasy i widząc wciąż czekającego nauczyciela podeszła z opuszczoną głową, chociaż dosyć szybkim krokiem. Ostatecznie to tylko świadectwo, przecież nie będzie jej mordował. (tym bardziej że kupiła go na telegramie <3) Mimo to najpierw przeprosiła za spóźnienie. Odebrała z rąk nauczyciela świadectwo, uśmiechnęła się lekko i podziękowała krótko. Odchodząc zaczęło oglądać swoje świadectwo i westchnęła, chowajac je do torby. Nie, żeby dobre oceny jej były bardzo potrzebne, w końcu kogo to obchodzi? Stojąc w drzwiach, odwróciła się jeszcze i ponownie pożegnała nauczyciela, po czym opuściła klasę, a potem budynek szkolny. Może pójdzie na spacer do parku?