WSTECZ | [ POŁUDNIE ] Posiadłość Państwa Ouellet

First topic message reminder :

Parter:
Salon
Kuchnia
Biblioteka
Jadalnia
Toaleta dla gości
I piętro
Pokój Esther – to w nim najczęściej pojawia się kot Esther
Pokój Państwa Oullet
Pokój gościnny
3 łazienki (wejście od danego pokoju)
II piętro
Siłownia
Pracownia Damiena
Biuro domowe Inès
Siłownia +łazienka
Opisy będą kiedyś, naprawdę.

To był chyba główny problem jaki Nathan miał z Instagramem i innymi social mediami - ta cała sztuczność. Każdy tak bardzo chciał się pokazać od jak najlepszej strony, że jego wykreowana internetowa wersja nijak się miała do tego, kim był w rzeczywistości. Już nawet nie trzeba było zatrudniać grafika do profesjonalnej obróbki zdjęć, bo od lat robiło się to za pomocą suwaczków. Tutaj powiększymy cycki, tam zmniejszymy nosek, tu jeszcze dodamy kaloryfer i proszę, można się pochwalić zdjęciem z siłki, na której się nawet od roku nie było. Oczywiście, istniały te pojedyncze osoby, które nie naginały rzeczywistości, ale trudno było je wyłowić w całym morzu kłamstw.
Podczas masażu, bez słowa wpatrywał się w wykonywane przez dziewczynę ruchy albo w jej twarz. Było coś hipnotyzującego w tym, jak bardzo pochłaniała ją ta czynność.
Wygląda, jakby naprawdę miała do tego powołanie. Oby tylko się ie wypaliła.
Uśmiechnął się sam do siebie, ale natychmiast lekko się skrzywił, bo Esther akurat trafiła w jakiś bolesny punkt na jego ręce.
Mężczyzna niby uczył się w szkole anatomii, ale obecnie nie potrafiłby z pamięci podać szczegółowej budowy swojego ciała, a tym bardziej opisać, co właściwie zrobiła Pani Fizjoterapeutka. Dla niego równie dobrze mogłoby to być odprawianie jakichś czarów, ale po skończonym zabiegu musiał jej przyznać rację, że trochę mu to faktycznie pomogło.
Raz jeszcze rozprostował ręce i poruszył kilka razy palcami.
- Tak, jest zdecydowanie lepiej. Dziękuję. - Uśmiechnął się do Esther i skinął głową.
- O, dawno tego nie oglądałem. Chętnie odświeżę sobie ten film. Od siebie mogę zaproponować "Monty Pythona i Święty Graal", jeśli pasuje ci ich humor. Do tego filmu również lubię czasami powracać. - Zaśmiał się na wspomnienie kilku scen z tego dzieła. Niektórzy znajomi patrzyli na niego jak na wariata, kiedy puszczał im ten film po raz pierwszy i kompletnie nie rozumieli, jak on może się tym w ogóle zachwycać.

Zaśmiał się na kolejne wypomnienie mu jego narodowości, a później wzruszył ramionami. Co mógł poradzić, że brytyjski humor zwyczajnie do niego przemawiał? Jeśli się uprzeć, to nawet jego strój pośrednio nawiązywał do starej brytyjskiej elegancji, jedynie ubarwionej punkowymi akcentami. Nawet kultura wypowiedzi (oraz przekleństwa) była na modłę brytyjską, chociaż Nathanowi zdarzało się czasem znacząco wychodzić poza te ramy. Zwłaszcza, gdy się denerwował. Cud, że od czasu przyjścia do Esther ani razu nie wspomniał jeszcze o pogodzie!
Trochę zdziwiło go, dlaczego miałby uciekać z jej pokoju, ale wolał tego nie komentować, przed ostatecznym zobaczeniem go. W końcu zawsze mogło się okazać, że dziewczyna w sekrecie jest seryjnym mordercą, a on właśnie pcha się do jej pokoju tortur. Udowodniła już, że znała się na anatomii, a to pasowało przecież zarówno do fizjoterapeutów jak i wyrafinowanych morderców.
Udał się za dziewczyną na piętro, nieco niepewnie wchodząc do wskazanego przez nią pomieszczenia. Zaraz jednak uświadomił sobie, że nie było się czego obawiać, a na jego twarzy zagościł szeroki uśmiech. Plakaty z superbohaterami i sprzęt do gier od razu zwróciły uwagę bruneta, jednak nie zdążył za bardzo odpłynąć w ich stronę myślami, bo wzmianka o nośniku przypomniała mu, dlaczego się tu znaleźli.
- Nie rozumiem, dlaczego miałbym się przestraszyć twojego pokoju. Nie ma tu ani bałaganu, ani niczego niepokojącego - rzucił, podając dziewczynie pendrive, a później zajmując miejsce siedzące na kanapie, czekając aż Esther odda mu pamięć i włączy film.
Podczas seansu starał się zbyt wiele nie komentować, bo niektórym przeszkadzało jego gadulstwo w czasie oglądania, ale wciągnięty w fabułę filmu, nie potrafił kontrolować swojej mimiki i okazjonalnego zmieniania pozycji. Widać było, że ma tendencję mocno się wczuwać w oglądane produkcje. Pewnie dlatego nie lubił poważnych i przesadnie smutnych filmów. Wolał, gdy te były rozrywką i nie wymagały od widza przygnębiających przemyśleń. Wystarczyło, że jego własne były czasem aż nazbyt depresyjne.

Faktycznie, w pokoju Esther nie trudno było dostrzec motyw przewodni, ale dla Nathana miłość do kaktusów nie była aż taka dziwna. Gorzej, gdyby cały pokój dziewczyny był w pudrowym różu i serduszkach - to byłoby dla niego trochę przerażające. Kaktusy wydawały się niegroźne. Ba, nawet pamiętał, że jakiś czas temu była duża moda na rzeczy przyozdobione ich wzorem.
Gdy film dobiegł końca, Addams jeszcze przez dłuższą chwilę wpatrywał się w milczeniu w napisy końcowe. Dopiero po prawie minucie udało mu się ocknąć i sam odruchowo zerknął na zegar. Esther mogła czuć się uratowana, bo Brytyjczyk miał jeszcze resztki poczucia czasu i zdawał sobie sprawę z tego, ile tu już siedział.
- Wygląda na to, że będę musiał się już zbierać - oświadczył marszcząc brwi, a później niespiesznie podniósł się z sofy. Dopiero teraz poczuł, jak zesztywniały mu nogi, od oglądania końcówki dzieła w kompletnym bezruchu.
- Jeszcze raz bardzo ci dziękuję... za wszystko tak właściwie. Za pomoc z nauką i miłe towarzystwo. - Uśmiechnął się do dziewczyny, po czym sprawdził czy ma przy sobie wszystko, z czym tutaj przyszedł, a później zaczął kierować się w stronę wyjścia.
Domyślał się, że studentka może chcieć go odprowadzić, więc zaczekał oczywiście aż ta do niego dołączy. Później pożegnał się raz jeszcze, gdy byli już przy drzwiach i obiecał, że jeszcze się odezwie. Czy to w sprawie nauki, czy jakiejś innej.

z/t