WSTECZ | I am the latest colors, I sing the newest songs

Hanako wygląda jak prawdziwa silna i niezależna kobieta… której siła i niezależność kończą się w chwili, gdy pomimo założenia butów na koturnach nadal nie dosięga do półek w sklepie, a na ulicy pytają, czy nie zgubiła rodziców. Drobna budowa ciała połączona z dziecinnie okrągłą twarzą są powodem, dla którego ludzie dają jej góra dwanaście lat. A przecież jest już taką dużą panną!
Dziewczyna ma zaledwie metr czterdzieści trzy wzrostu ważąc przy tym trzydzieści osiem kilogramów. Jej blada skóra pozostaje bez żadnej skazy; żadnych blizn, znamion, czy nawet śladów po kolczykach (których zresztą Hana nie nosi); a pod nią mocno odznaczają się obojczyki oraz biodra nastolatki — nie jest to jednak efekt wychudzenia, bowiem Russell je za dwóch, a nieraz i za trzech. Deska? Nie no, nie przesadzajmy, po prostu pod luźnymi ubraniami (często „pożyczonymi” od brata) ciężko dostrzec jej miseczkę A.
Jak zostało wspomniane wcześniej, twarz Hanako wciąż pozostaje dziecinnie okrągła, co w połączeniu z jej azjatyckimi rysami tylko dodaje uroku — jej oczy otoczone są gęstymi czarnymi rzęsami, ciemnobrązowe tęczówki niemalże zlewają się ze źrenicami. Jej drobny nosek kontrastuje z pełnymi ustami, policzki młodej Russell zdają się być wiecznie zaróżowione (w końcu tak łatwo się zawstydza), a równiutkie białe ząbki często eksponowane są w szerokim uśmiechu. Czekoladowe włosy dziewczyny naturalnie układają się w fale i aktualnie sięgają jej do łopatek, ale Hana wkrótce zamierza się ich pozbyć. Nie przepada za makijażem, toteż unika go jak ognia, stawiając na naturalność. Jeszcze by brakowało, by starsze babcie oburzały się na ulicach widząc pomalowaną uczennicę podstawówki. Wokół siebie zawsze rozsiewa słodki zapach truskawek i białej czekolady.

Czasami niski wzrost bywa błogosławieństwem, zwłaszcza jeśli jest się taką nieśmiałą kluseczką jak Hanako. Można zniknąć w tłumie i nie zwracać na siebie uwagi… no, chyba że ma się przypiętą łatkę maskotki i mimowolnie bywa się w centrum uwagi, czego dziewczyna szczerze nie znosi. Chyba, że chodzi o atencję starszego brata, dla którego dałaby się pokroić, nawet jeśli się do tego nie przyzna, bo przecież mówienie o swoich uczuciach nie przychodzi jej łatwo; jeśli już zbierze się na odwagę (z którą również u niej krucho!) by coś wyznać, zaczyna się rumienić i jąkać, ostatecznie ze spuszczoną głową wydaje z siebie cichutkie „etto etto”.
UWAGA! Dobry humor Hany jest bardzo zaraźliwy, a dłuższe przebywanie w jej towarzystwie może skutkować zachorowaniem na optymistyczne podejście do życia. Jeśli jesteś młodszą (i niestety dla ciebie) żyjącą wersją Schopenhauera, to lepiej trzymaj się od niej z daleka, inaczej porobią ci się zmarszczki od śmiania się razem z nią. To jedna z najbardziej wholesome osób, jakie kiedykolwiek stąpały po ziemi; jest pełna życzliwości nawet wobec osób, które są dla niej niefajnymi bubami (patrz: Katsu), nie można jej również zarzucić braku cierpliwości i empatii — tych zdaje się mieć w sobie nieskończone pokłady. Osobie w potrzebie nigdy nie odmówi pomocy i nigdy też nie oczekuje niczego w zamian. Często angażuje się w charytatywne akcje, dokarmia bezdomne psy, a raz w tygodniu odwiedza dziecięce szpitale, gdzie czyta bajki najmłodszym.
Jest uczciwa; pomimo trudnej sytuacji finansowej Russellów nigdy nie wyciągnęłaby ręki po cudzą własność, a do sukcesu zawsze stara się dojść ciężką pracą. W innym wypadku wyrzuty sumienia nie dałyby jej żyć.
Żeby nie było za słodko, Hanako ma również swoje wady. Największą z nich jest płaczliwość, którą wyraża większość emocji, przez co nigdy nie wiadomo o co jej chodzi. Brat wyprowadził ją z równowagi? Po co na niego krzyczeć, lepiej się rozbeczeć. Coś ją boli? No ale czemu miałaby o tym powiedzieć szkolnej pielęgniarce, od razu ryk. Ktoś powiedział jej komplement? O boże, to jest takie miłe, że aż się rozpłacze. Nie mówiąc już o oglądaniu wzruszających rzeczy, albo sytuacjach dla niej stresujących — wówczas łzy leją się strumieniami. Co ciekawe, Hana przestaje płakać równie szybko, jak zacznie. Rozchwiana emocjonalnie? Być może; w końcu jak długo można utrzymywać maskę uśmiechu mając w domu ojca alkoholika i martwiąc się o starszego brata? Bywa, że jej optymistyczna skorupa pęka, a owe pęknięcia objawiają się w postaci kropel spływających po jej policzkach.
Poza tym Hanako może skupić się tylko gdy wokół niej panuje bałagan, co, ku rozpaczy Katsu, nazywa „artystycznym nieładem”. Jest przy tym strasznie roztrzepana; chcąc zrobić jajecznicę potrafi wrzucić na patelnię skorupkę, a resztkę jajka do kosza i dopiero chwilę jej zajmuje ogarnięcie, że coś jest nie tak. Często też zapomina o ważnych sprawach, przez co prawie wszystkie jej rzeczy obklejone są samoprzylepnymi karteczkami.

♥ Jeśli jej brat jest dziwny, to co można powiedzieć o niej…?
♥ Cierpi na nieuleczalne mangozjebostwo, ale w szkole udaje, że nie ma nic wspólnego z chińskimi bajkami i w ogóle, jest poważną prawie dorosłą panną!
♥ Najchętniej domowymi obowiązkami obciążałaby Katsu.
♥ Bardziej od starszego brata kocha tylko robienie mu wstydu przed znajomymi.
♥ Nieśmiertelnik Katsu wcale mu nie zginął, to Hana go zachomikowała w szufladzie swojego biurka i o tym zapomniała. Ona często zapomina o takich rzeczach.
♥ Jej imię oznacza „dziecko kwiatów”, sama zdrobniała forma — „kwiat”.
♥ W związku z tym, że zawsze przedstawia się obcym jako „Hana”, spora część Kanadyjczyków myśli, że jej imię zapisuje się jako „Hannah”, albo w ogóle słyszą jakieś „Ana”, co prowadzi do wielu zabawnych nieporozumień.
♥ Nienawidzi idealnego porządku, najlepiej jej się pracuje w bałaganie i niechętnie (gdy już Katsu zaczyna na nią krzyczeć) zabiera się za sprzątanie. Żeby było jasne — walającym się po podłodze resztkom pizzy i kubkom miesiąc czekających na umycie mówi stanowcze nie. Ale nieposkładane ubrania upchane w szafie i milion papierów na biurku jest spoko.
♥ Ma dwa szczurki; jednego czarnego i drugiego białego, które nazwała, jakże oryginalnie, Shiro i Kuro. Tylko że na odwrót, bo uznała, że to będzie śmieszne.
♥ Dopiero co odkrywa swoją seksualność i nie jest w stanie jasno określić swoich preferencji, ale wychodzi na to, że bardziej pociągają ją dziewczęta.
♥ K-pop? Yes, please! Swoją drogą, bezustannie namawia Katsu, by zgarnął kilku Azjatów z Riverdale i założyli własny boysband. Będzie ich pierwszą i najwierniejszą fanką!
♥ Jeżeli starszy brat myśli, że naćpany zgubił towar, to najprawdopodobniej Hanako spuściła go w toalecie gdy ten nie ogarniał rzeczywistości.
♥ Poszła rok wcześniej do szkoły, bo nudziło jej się w domu bez Katsu; płakała, krzyczała i tupała nóżką, że chce do niego. I tak męczyła go do końca podstawówki, by bawił się z nią na placu zabaw przy szkole.
♥ Jej mama zmarła na raka gdy Hana miała zaledwie sześć lat, zostawiając ją i Katsu samych z ojcem alkoholikiem, który nie należy do najspokojniejszych osób.
♥ Stara się o stypendium w Riverdale High, by razem z bratem wyrwać się z domu. Dopóki jednak jej mały plan się nie powiedzie, nie zamierza mu o niczym wspominać.
♥ Zdecydowanie nadużywa emoji.