▲▼
Your love is not a sin
Even if it’s hard
(1987 ─ 2001)
Even if it’s hard
(1987 ─ 2001)
Conrad urodził się 15-ego grudnia 1987 roku w Devonport na australijskiej Tasmanii w średniozamożnej, dysfunkcyjnej rodzinie Craiga i Audrey Savage’ów. Devonport to była niewielka, portowa miejscowość, która otrzymała prawa miejskie w 1981 roku i zamieszkiwała je liczba ledwo dziesięciu tysięcy mieszkańców, zaś domostwo Savage’ów usytuowane było na jeszcze odludniejszym terenie, East Devonport. W tamtych czasach wschodnia część miasta porośnięta była przez pola kukurydzy i lasy, które, zdarzało się, że przecinała pojedyncza droga gruntowa. W tym miejscu, gdzie psy dupami szczekają, czteroletni Conrad strzelał z procy do kur i przypalał mrówki lupą.
Druzgocąco odbiła się na jego rodzinie susza, która nawiedziła tamte rejony w maju 1991 roku. Sam Conrad praktycznie nic pamięta z tego wielkiego pożaru, który strawił jego dom i liczone już w dziesiątkach hektary pól. Gdyby w teraźniejszości zapytać mężczyznę o tamte wydarzenia, jedyne, co jest w stanie przytoczyć, to odgłosy strzelającego drewna i gorąc buchający zewsząd. Obrócony w popiół dobytek zmusił państwo Savage’ów do przenosin i ciężkiej pracy, aby utrzymać czteroosobowe domostwo, co na tym zrujnowanym terenie nie było możliwe. Wtedy rękę w ich stronę wyciągnął Harvey Mayer, brat Audrey, który zaoferował pomoc finansową w postaci dobrze płatnej posady dla Craiga w Brisbane we własnej agencji reklamowej.
Savage’owie zamieszkali w mieszkaniu w nieco uboższej dzielnicy Brisbane. Lokalny kataklizm z okresu letniego wymusił zmiany na neurotycznej matce, która, mimo że wykształcona, nie posiadała żadnego doświadczenia zawodowego jako dziennikarka. Udało jej się znaleźć pracę na pełen etat w redakcji lokalnej gazety „Brisbane News” tylko ze względu na ciągoty redaktora naczelnego, Jamesa Browna, do atrakcyjnych mężatek. Chwytająca się brzytwy Audrey nie była ani w fizycznym, ani psychicznym stanie łączyć macierzyństwa z pracą, przez co dopuściła się zaniedbania na sześcioletniej córce i czterolatku, które musiał zająć się sobą same w pustym mieszkaniu. Nie stanowiło to dla nich większego problemu, pod nieobecność rodziców Delight umiała upilnować swoich obowiązków, jak odrabianie lekcji, robienie sobie i bratu jedzenia, mycie naczyń, czy sprzątanie własnego pokoju. Mała miała była nadzwyczajnie pojętnym smykiem, który chłonął wiedzę jak gąbka wodę. W wieku siedmiu lat oprócz zajmowania się domem, zaczęła dzielić się swoimi wczesnoszkolnymi umiejętnościami z bratem; uczyła go podstawówkowej ortografii, liczenia do stu, zasad fair play, nawet gry w piłkę nożną. Zostawanie na dziesięć godzin w domu nie było zbyt traumatycznym przeżyciem. Dramat zaczynał się, gdy mieszkanie zapełniało się.
Ojciec, nieradzący sobie z ogarniającym go stresem, zaczął nadużywać alkoholu i uprawiać regularnie hazard, czym naturalnie nie wyciągnął Savage’ów z długów i problemów finansowych, a jedynie je pomnożył. Wybuchowy Craig, działając pod nieustannie pod presją związaną z nie jedynie pieniędzmi, ale też wymagającą posadą, odreagowywał swój gniew na żonie i dzieciach. Z początku nie było to coś, czym mógłby zainteresować się pracownik socjalny czy kurator sądowy, aczkolwiek z czasem przemoc w domu przestała ograniczać się do wprowadzenia większej dyscypliny w domostwie. Nabierał on znamion znęcania się psychicznego i fizycznego, a do wylewania swoich żalów nie używał jedynie rąk, a chwytał się czegokolwiek, co miał pod ręką.
Craigowi nie udało się utrzymać swojej posady na długo, gdy na światło dzienne wyszły jego ciągoty do stawiania się w pracy na rauszu, z czego szwagier nie chciał już go wyciągać. Harvey wiedział, że tak to z mężem jego siostry bywało ─ dano mu palec, weźmie całą rękę. Miał już z nim do czynienia i wiedział, jak nadużywa on cudzych ludzkich odruchów. Mayer jako stanowczy pracodawca zwolnił Craiga, przez co ich stosunki zmieniły się w piekło. Harvey nie oczekiwał od Savage’a niczego; jedyne, czego chciał, to odseparowania szwagra od Audrey, dlatego też nieustannie namawiał ją do rozwodu i zamieszkania u Mayera razem z dziećmi.
Pan domu, niestety, nie chciał zakopania wojennego topora. Zakazał żonie zbliżania się do brata pod groźbą kar cielesnych, a nawet zabójstwa pięcioletniego Conrada. Ta, w obawie o życie syna i córki, odcięła się od Mayera na całe lata, zastraszona stając się osobistą własnością swojego męża. Craig jednakże nie używał jedynie słów, a także czynów, aby zbudować swoją pozycję w domu opartą na terrorze. Często podnosił rękę na żonę, zmuszając dzieci do obserwacji tej sceny, celem zademonstrowania swojej siły, mówiąc przy tym, że „to tylko ostrzeżenie”; dopuszczał się na niej także gwałtów, „aby nie zapomniała czyja jest”. Można zakładać, że na dzieciach stosował lżejsze wymiary kar, ale tylko połowicznie. Za telefony do wujka Harvey’ego córka stała przez pięć godzin w ciemnej toalecie, a syn za rozmowy z sąsiadami regularnie podtapiany w czasie kąpieli, przez co nabawił się wstrętu do wody.
O ile Delight radziła sobie ze stresem, przelewając go w naukę i ucieczki z mieszkania do bibliotek publicznych, tak młodszy Conrad na widok pasa ojca trząsł się ze strachu przez skumulowaną na nim agresję. Ojciec osiągnął to, do czego dążył ─ całkowitą uległość wobec niego. Sześcioletni chłopiec nie bawił się z innymi dziećmi zabawkami na dworze, nie skakał po drzewach, nie grał w żadne gry. Miał problemy z uczeniem się i skupieniem uwagi, z trudnością przychodziło mu pisanie swojego imienia albo pokazywanie, ile ma lat. Zanim zaczął uczęszczać do szkoły, był bardzo wycofany. Mogło się nawet zdawać, że okresowo tracił kontakt z rzeczywistością przez trudności w porozumiewaniu się z nim. Bardzo mało mówił, często wyglądał przez okno i trzymał się blisko mamy, robiąc to, co robiła ona, a gdy nie było jej w domu, zazwyczaj chował się pod łóżkiem, w szafie lub pod zlewem w kuchni, gdzie czuł się bezpieczny.
Gdy rozpoczął naukę w szkole podstawowej w 1994 roku i zaczął mieć czynny kontakt z innymi dziećmi, nie mógł się do nich dostosować. Nie nadążał za nimi, a jego desperackie próby adaptacji, zostawały odrzucone i tylko nieliczne osoby zawiązały z nim znajomość, głównie ze starszych roczników równie popieprzonych dzieciaków z patologicznych rodzin. Conrad jako desperacko szukający akceptacji grupy siedmioletni chłopiec, wreszcie ją dostał, będąc w kręgu takich jak on dwunasto-, trzynastolatków. Dzieci te nieco uspołeczniły Conrada, który niestety też był bardzo łatwym obiektem do manipulacji, więc został wciągany w ich zabawy, które uwzględniały znęcanie się nad zwierzętami i wandalizm. Jako dziesięciolatek Conrad uważał, że należy strzelać z broni do wałęsających się psów, bo wszystkie mają wściekliznę, czy też podpalać osiedlowe śmietniki, żeby pomóc służbom porządkowym. Razem z kolegami kradł znaki drogowe, które składowali w piwnicy jednego z nich, a także robił pierwsze wulgarne rysunki na murach. Policji udało się namierzyć naczelnego złodzieja znaków, a rodzice współwinowajców zostali obciążeni grzywnami.
W 1997 roku pan Savage zmienił szkołę synowi po raz pierwszy, gdyż jego wybryki nie rozeszły się po kościach dyrekcji szkoły. Od tego roku Conrad, w związku z tym, co spotkało go po wezwaniu Craiga na policję, zaczął uciekać z domu. Schronienia szukał praktycznie wszędzie, od domu zakazanego wuja Harvey’ego, przez szkolne szatnie i piwnice sąsiadów, po nawet kutry rybackie na nadbrzeżu i nie zniechęcały go interwencje straży miejskiej, które nieustannie zawoziły go na komendę, gdzie czekali już na niego rodzice. W wieku trzynastu lat miał na tyle wprawy w tych eskapadach, że zlany i zamknięty w pokoju na klucz przez Craiga, wydostawał się z mieszkania, schodząc po ścianie budynku z okna drugiego piętra. Zdarzyło się także, że znaleziono go poza miastem w Gold Coast, gdy kierowca ciężarówki podczas przystanku na stacji paliwowej zajrzał pod plandekę. Również w tak młodym wieku namawiał do ucieczki do Californii piętnastoletnią Delight, która zazwyczaj zabierała się z nim tylko dlatego, żeby ich pilnować. Rodzeństwo nie zajechało daleko, choć ze względu na wysoki wzrost Conrada, jak na trzynastolatka, udało się złapać im stopa, który wywiózł ich aż do Toowoomba.
W 1998 roku w wieku czternastu lat ze względu na demoralizujący wpływ na siostrę oraz notoryczne ucieczki, awanturnik został umieszczony w szkole dla trudnej młodzieży. Tam zaczął nawiązywać więcej kontaktu z rówieśnikami, którzy wydali mu się podobni do niego samego. Nikt nie miał tam czystej karty, nikt nie miał normalnego startu. Bardziej rozumieli jego dziwactwa oraz uraz do rodzica. Zaczął próbować rozprowadzanych przez uczniów poza szkołą papierosów, alkoholu i narkotyków, w tym amfetaminy, która miała mu zapewnić lepsze stopnie w nauce i sprawić, że zda zawalony wagarowaniem rok. Domowy stres odreagowywał pijąc i biorąc w grupie innych degeneratów albo wyżywał się na innych w murach szkolnych, jednakże wraz ze znalezieniem swojego miejsca w gronie znajomych, zaczął się stopniowo uspokajać. Był nawet okres, w którym usiłował rozmawiać z Craigiem o piłce nożnej. Kryzys nastał w momencie, w którym Conrad zadurzył się w rok starszym chłopaku i dał się przez niego wykorzystać seksualnie, co bardzo źle się na nim odbiło, a żal obrócił się w niepohamowaną agresję. W odwecie dotkliwie pobił starszego na korytarzu szkolnym i złamał mu rękę, po czym pod decyzją sądu trafił na przymusowe leczenie psychiatryczne do szpitala dziecięcego w Brisbane.
Druzgocąco odbiła się na jego rodzinie susza, która nawiedziła tamte rejony w maju 1991 roku. Sam Conrad praktycznie nic pamięta z tego wielkiego pożaru, który strawił jego dom i liczone już w dziesiątkach hektary pól. Gdyby w teraźniejszości zapytać mężczyznę o tamte wydarzenia, jedyne, co jest w stanie przytoczyć, to odgłosy strzelającego drewna i gorąc buchający zewsząd. Obrócony w popiół dobytek zmusił państwo Savage’ów do przenosin i ciężkiej pracy, aby utrzymać czteroosobowe domostwo, co na tym zrujnowanym terenie nie było możliwe. Wtedy rękę w ich stronę wyciągnął Harvey Mayer, brat Audrey, który zaoferował pomoc finansową w postaci dobrze płatnej posady dla Craiga w Brisbane we własnej agencji reklamowej.
Savage’owie zamieszkali w mieszkaniu w nieco uboższej dzielnicy Brisbane. Lokalny kataklizm z okresu letniego wymusił zmiany na neurotycznej matce, która, mimo że wykształcona, nie posiadała żadnego doświadczenia zawodowego jako dziennikarka. Udało jej się znaleźć pracę na pełen etat w redakcji lokalnej gazety „Brisbane News” tylko ze względu na ciągoty redaktora naczelnego, Jamesa Browna, do atrakcyjnych mężatek. Chwytająca się brzytwy Audrey nie była ani w fizycznym, ani psychicznym stanie łączyć macierzyństwa z pracą, przez co dopuściła się zaniedbania na sześcioletniej córce i czterolatku, które musiał zająć się sobą same w pustym mieszkaniu. Nie stanowiło to dla nich większego problemu, pod nieobecność rodziców Delight umiała upilnować swoich obowiązków, jak odrabianie lekcji, robienie sobie i bratu jedzenia, mycie naczyń, czy sprzątanie własnego pokoju. Mała miała była nadzwyczajnie pojętnym smykiem, który chłonął wiedzę jak gąbka wodę. W wieku siedmiu lat oprócz zajmowania się domem, zaczęła dzielić się swoimi wczesnoszkolnymi umiejętnościami z bratem; uczyła go podstawówkowej ortografii, liczenia do stu, zasad fair play, nawet gry w piłkę nożną. Zostawanie na dziesięć godzin w domu nie było zbyt traumatycznym przeżyciem. Dramat zaczynał się, gdy mieszkanie zapełniało się.
Ojciec, nieradzący sobie z ogarniającym go stresem, zaczął nadużywać alkoholu i uprawiać regularnie hazard, czym naturalnie nie wyciągnął Savage’ów z długów i problemów finansowych, a jedynie je pomnożył. Wybuchowy Craig, działając pod nieustannie pod presją związaną z nie jedynie pieniędzmi, ale też wymagającą posadą, odreagowywał swój gniew na żonie i dzieciach. Z początku nie było to coś, czym mógłby zainteresować się pracownik socjalny czy kurator sądowy, aczkolwiek z czasem przemoc w domu przestała ograniczać się do wprowadzenia większej dyscypliny w domostwie. Nabierał on znamion znęcania się psychicznego i fizycznego, a do wylewania swoich żalów nie używał jedynie rąk, a chwytał się czegokolwiek, co miał pod ręką.
Craigowi nie udało się utrzymać swojej posady na długo, gdy na światło dzienne wyszły jego ciągoty do stawiania się w pracy na rauszu, z czego szwagier nie chciał już go wyciągać. Harvey wiedział, że tak to z mężem jego siostry bywało ─ dano mu palec, weźmie całą rękę. Miał już z nim do czynienia i wiedział, jak nadużywa on cudzych ludzkich odruchów. Mayer jako stanowczy pracodawca zwolnił Craiga, przez co ich stosunki zmieniły się w piekło. Harvey nie oczekiwał od Savage’a niczego; jedyne, czego chciał, to odseparowania szwagra od Audrey, dlatego też nieustannie namawiał ją do rozwodu i zamieszkania u Mayera razem z dziećmi.
Pan domu, niestety, nie chciał zakopania wojennego topora. Zakazał żonie zbliżania się do brata pod groźbą kar cielesnych, a nawet zabójstwa pięcioletniego Conrada. Ta, w obawie o życie syna i córki, odcięła się od Mayera na całe lata, zastraszona stając się osobistą własnością swojego męża. Craig jednakże nie używał jedynie słów, a także czynów, aby zbudować swoją pozycję w domu opartą na terrorze. Często podnosił rękę na żonę, zmuszając dzieci do obserwacji tej sceny, celem zademonstrowania swojej siły, mówiąc przy tym, że „to tylko ostrzeżenie”; dopuszczał się na niej także gwałtów, „aby nie zapomniała czyja jest”. Można zakładać, że na dzieciach stosował lżejsze wymiary kar, ale tylko połowicznie. Za telefony do wujka Harvey’ego córka stała przez pięć godzin w ciemnej toalecie, a syn za rozmowy z sąsiadami regularnie podtapiany w czasie kąpieli, przez co nabawił się wstrętu do wody.
O ile Delight radziła sobie ze stresem, przelewając go w naukę i ucieczki z mieszkania do bibliotek publicznych, tak młodszy Conrad na widok pasa ojca trząsł się ze strachu przez skumulowaną na nim agresję. Ojciec osiągnął to, do czego dążył ─ całkowitą uległość wobec niego. Sześcioletni chłopiec nie bawił się z innymi dziećmi zabawkami na dworze, nie skakał po drzewach, nie grał w żadne gry. Miał problemy z uczeniem się i skupieniem uwagi, z trudnością przychodziło mu pisanie swojego imienia albo pokazywanie, ile ma lat. Zanim zaczął uczęszczać do szkoły, był bardzo wycofany. Mogło się nawet zdawać, że okresowo tracił kontakt z rzeczywistością przez trudności w porozumiewaniu się z nim. Bardzo mało mówił, często wyglądał przez okno i trzymał się blisko mamy, robiąc to, co robiła ona, a gdy nie było jej w domu, zazwyczaj chował się pod łóżkiem, w szafie lub pod zlewem w kuchni, gdzie czuł się bezpieczny.
Gdy rozpoczął naukę w szkole podstawowej w 1994 roku i zaczął mieć czynny kontakt z innymi dziećmi, nie mógł się do nich dostosować. Nie nadążał za nimi, a jego desperackie próby adaptacji, zostawały odrzucone i tylko nieliczne osoby zawiązały z nim znajomość, głównie ze starszych roczników równie popieprzonych dzieciaków z patologicznych rodzin. Conrad jako desperacko szukający akceptacji grupy siedmioletni chłopiec, wreszcie ją dostał, będąc w kręgu takich jak on dwunasto-, trzynastolatków. Dzieci te nieco uspołeczniły Conrada, który niestety też był bardzo łatwym obiektem do manipulacji, więc został wciągany w ich zabawy, które uwzględniały znęcanie się nad zwierzętami i wandalizm. Jako dziesięciolatek Conrad uważał, że należy strzelać z broni do wałęsających się psów, bo wszystkie mają wściekliznę, czy też podpalać osiedlowe śmietniki, żeby pomóc służbom porządkowym. Razem z kolegami kradł znaki drogowe, które składowali w piwnicy jednego z nich, a także robił pierwsze wulgarne rysunki na murach. Policji udało się namierzyć naczelnego złodzieja znaków, a rodzice współwinowajców zostali obciążeni grzywnami.
W 1997 roku pan Savage zmienił szkołę synowi po raz pierwszy, gdyż jego wybryki nie rozeszły się po kościach dyrekcji szkoły. Od tego roku Conrad, w związku z tym, co spotkało go po wezwaniu Craiga na policję, zaczął uciekać z domu. Schronienia szukał praktycznie wszędzie, od domu zakazanego wuja Harvey’ego, przez szkolne szatnie i piwnice sąsiadów, po nawet kutry rybackie na nadbrzeżu i nie zniechęcały go interwencje straży miejskiej, które nieustannie zawoziły go na komendę, gdzie czekali już na niego rodzice. W wieku trzynastu lat miał na tyle wprawy w tych eskapadach, że zlany i zamknięty w pokoju na klucz przez Craiga, wydostawał się z mieszkania, schodząc po ścianie budynku z okna drugiego piętra. Zdarzyło się także, że znaleziono go poza miastem w Gold Coast, gdy kierowca ciężarówki podczas przystanku na stacji paliwowej zajrzał pod plandekę. Również w tak młodym wieku namawiał do ucieczki do Californii piętnastoletnią Delight, która zazwyczaj zabierała się z nim tylko dlatego, żeby ich pilnować. Rodzeństwo nie zajechało daleko, choć ze względu na wysoki wzrost Conrada, jak na trzynastolatka, udało się złapać im stopa, który wywiózł ich aż do Toowoomba.
W 1998 roku w wieku czternastu lat ze względu na demoralizujący wpływ na siostrę oraz notoryczne ucieczki, awanturnik został umieszczony w szkole dla trudnej młodzieży. Tam zaczął nawiązywać więcej kontaktu z rówieśnikami, którzy wydali mu się podobni do niego samego. Nikt nie miał tam czystej karty, nikt nie miał normalnego startu. Bardziej rozumieli jego dziwactwa oraz uraz do rodzica. Zaczął próbować rozprowadzanych przez uczniów poza szkołą papierosów, alkoholu i narkotyków, w tym amfetaminy, która miała mu zapewnić lepsze stopnie w nauce i sprawić, że zda zawalony wagarowaniem rok. Domowy stres odreagowywał pijąc i biorąc w grupie innych degeneratów albo wyżywał się na innych w murach szkolnych, jednakże wraz ze znalezieniem swojego miejsca w gronie znajomych, zaczął się stopniowo uspokajać. Był nawet okres, w którym usiłował rozmawiać z Craigiem o piłce nożnej. Kryzys nastał w momencie, w którym Conrad zadurzył się w rok starszym chłopaku i dał się przez niego wykorzystać seksualnie, co bardzo źle się na nim odbiło, a żal obrócił się w niepohamowaną agresję. W odwecie dotkliwie pobił starszego na korytarzu szkolnym i złamał mu rękę, po czym pod decyzją sądu trafił na przymusowe leczenie psychiatryczne do szpitala dziecięcego w Brisbane.
And I swore I saw you in there
But I was looking at myself
(2002 ─ 2005)
But I was looking at myself
(2002 ─ 2005)
wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv
The ghost of you lives on
Through everything I see and touch
(2006 ─ 2017)
Through everything I see and touch
(2006 ─ 2017)
wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv
I’m all alone,
all alone with your sickness in me
(2018 ─ ???)
all alone with your sickness in me
(2018 ─ ???)
wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv wfpon3g 023hfno 2bi o 32hb23 vo re 1923inffref ronwoenv
Pozwolenia na tym forum:
Nie możesz odpowiadać w tematach