WSTECZ | Are you kidding me?

Lark miała trzy złe wiadomości dla chłopaka, którego obserwowała od pewnego czasu. Pierwszą z nich było to, że całkowicie miała wywalone na to, z czym on się teraz zmagał w swojej głowie. Druga brzmiała następująco, Słowik definitywnie się nie pojawi i można powiedzieć, że faktycznie wystawił Lézarda. Trzecia i ostatnia to to, iż Lark miała potwornie słaby humor, patrząc na to ile musiała pokonać drogi by znaleźć się w tym miejscu. Co prawda dalej znała te tereny, bo znajdowały się one w jej okręgu działań, ale po prostu dalej się już chyba nie dało. Plusem tego wszystkiego było na pewno to, że kręciła się tutaj raczej garstka osób, które interesowały się głównie swoim własnym nosem. Dziewczyna poprawiła kaptur i naciągnęła materiałową maseczkę na twarz. Jednym z plusów dzisiejszego społeczeństwa było to, że spora część osób chciała zachować anonimowość i nie rzucać się za bardzo w oczy, przez co taki widok był tutaj na porządku dziennym. Ruszyła do przodu kierując się w stronę opuszczonego sklepiku niby skupiając wzrok na swoich butach. Nie przyglądaj się nikomu, idź swoją drogą, a wszystko będzie dobrze.
W momencie gdy Lézard ponownie zerknął na wyświetlacz telefonu, by upewnić się o upływie czasu, Lark albo też wpadła na niego, wyciągając mu portfel z kieszeni, nie była wprawnym kieszonkowcem, coś tam kiedyś może próbowała, ale chłopak definitywnie mógł poczuć stratę. Nie dając mu czasu na reakcję Lark ruszyła biegiem wzdłuż ulicy, nie oglądając się nawet za siebie. Wskoczyła w jeden zaułek. Dobiegła do ściany i na spokojnie ściągnęła maseczkę, zastępując ją pękniętą maską wilka. Podrzucając sobie zdobycz w ręku czekała, aż usłyszy kroki za sobą.