WSTECZ | TiantianFun

Krążąc między ulicami Riverdale wiele lokali wybija się ponad inne swoimi krzykliwymi barwami i masą neonów. Choć z reguły, z podobnymi ozdobami kojarzą się kluby, Tiantianfun wychodzi im naprzeciw oferując prawdziwe, azjatyckie bubbletea. Już na dzień dobry mieszkańcy mogą zatrzymać wzrok na wielkim, różowym, świecącym logo z ozdobnym napisem będącym połączeniem chińskiego i angielskiego. Spory ekran na zewnątrz wyświetla nie tylko teledyski kpopowe, ale i wszystkie oferowane w środku napoje przyozdobione całą masą ruchomych obrazów. Po pchnięciu drzwi do środka, pierwszym co dociera do uszu jest koreańska muzyka i wnętrze będące spełnieniem marzeń wszystkich Instagrammerów. Jasne kanapy, drobne stoliki, wielkie kolorowe maskotki w pastelowych barwach, gigantyczne lustro zastępujące farbę na jednej ze ścian i wielka tablica ze zdjęciami na przeciwnej. Każdy kto złoży swoje zamówienie ma prawo do jednego darmowego zdjęcia przy użyciu firmowego Instaxa, podpisania go i dołączenia do reszty. Mile widziane są także wszelkiego rodzaju rysunki i inne notki, które można umieścić obok reszty przy użyciu uroczych, pastelowych pinesek. Właściciele nauczeni doświadczeniem zrobili nawet oddzielny kącik dla szalonych stannerek, które mogą potańczyć do ulubionych utworów, nie przeszkadzając przy tym reszcie. Jedynym minusem, na który musi być gotowy każdy mieszkaniec są olbrzymie kolejki, weekendami wychodzące poza drzwi lokalu. Coś za coś.

Może i Ian nie był w stanie słuchać kpopu, ale to nie znaczyło, że nie lubił patrzeć na ładnych chłopców wywiajających na scenie, robiących głupie pozy czy udzielających wywiadów. W końcu i tak większość Kanadyjczyków nie znało koreańskiego więc ratowali się angielskimi napisami. Z nim nie było inaczej. Dlatego teraz gdy przechodził przez ulice, mimo że początkowo zamierzał się udać do Starbucksa, koniec końców zatrzymał się widząc wielkie, różowe, neonowe logo i przede wszystkim - ekrany reklamujące przeróżne napoje. Jego oczy momentalnie zaświeciły się w sposób, który skutecznie rozwiewał wszelkie wątpliwości. Nie ruszy się dalej, dopóki nie dorwie napoju z Tiantianfun.
W dodatku oferowali bubbletea. Zmienił trasę i przeszedł przez ulicę. Całe szczęście, że był środek tygodnia. Nie żeby Ian mógł sobie zdawać sprawę z tego, że w weekend stałby daleko poza drzwiami. W końcu był tu pierwszy raz. Pchnął drzwi lokalu i wszedł do środka rozglądając się wokół z niejakim oszołomieniem. Jakby nie patrzeć było tu... specyficznie. Chyba nigdy wcześniej nie był w podobnym miejscu, które wręcz krzyczało sobą INSTAGRAM! KPOP! RÓŻ! PASTELE! Będzie musiał wrzucić je potem na relację. Jak już odbierze zamówienie. Przed nim stało siedem innych osób, a kolejnych pięć czekało na odbiór zamówienia więc miał czas by pobawić się nieco w podziwiacza wnętrz.

SUPER INGERENCJA PRACOWNIKA ROKU

Strategicznie ustawił sobie zmianę w środku tygodnia. Mimo wszystko w weekendy głównie muzykował, nie wspominając już o tym, że ludzie walili tu drzwiami i oknami jakby ich powaliło. I w sumie się nie dziwił, miejsce było zajebiście klimatyczne. Ogarniał na spokojnie klientów, naraz zbierając zamówienia i biegając przy shakerach razem ze swoim współpracownikiem, kiedy wreszcie do lady podszedł chyba najsłodszy misiasty chłopiec jakiego świat widział. Od razu uśmiechnął się subtelnie do nowego klienta, choć normalnie aż mu ślepia przy tym błysnęły.
- No halo, co podajemy, kolego? - spytał z palcem jednej dłoni na tablecie sklepowym, drugą odgarniając niesforne kłaki.

Ian nie potrafił się powstrzymać. Choć początkowo chciał poczekać aż dostanie napój, by to z nim porobić zdjęcia, koniec końców już stojąc w kolejce zaczął fotografować otoczenie. Nic dziwnego, skoro zaledwie kilka sekund później wszystkie zdjęcia były już na prywatnej skrzynce jego brata bliźniaka. Wraz z menu. Jak mógłby w końcu iść do szkoły z czymś tak doskonałym i nie przynieść mu na spróbowanie tego co sobie zażyczy? Jak nic skończyłby zamordowany w pobliskim rynsztoku. Z jedzeniem i Ivo nigdy nie było żartów. Nawet nie zauważył kiedy stał przy ladzie, gdy przywitał go przeuroczy uśmiech ślicznego sprzedawcy. Cóż za miła odmiana po tych wszystkich innych obsługujących, którym dałby co najwyżej dwa na dziesięć. Chłopak przed nim był bardzo mocną dziewiątką. Chyba zacznie tu przychodzić częściej.

Poproszę The Rose z dodatkową tapioką na zimno. I będę jeszcze prosił o to dla mojego brata. Niestety nie znam nazwy wysłał mi tylko zdjęcie... coś z cynamonem? Też na zimno.

Miał nadzieję, że sprzedawca rozpozna ich pozycję z menu. Sam nie był aż tak w tym wszystkim obeznany i miał jedynie nadzieję, że mimo nazwy "bubbletea" tutejsza herbata nie będzie wypełniona kilogramem cukru jak to miało miejsce w innych placówkach. Tam też rzecz jasna od czasu do czasu chodził, ale później musiał to spalać dodatkowymi kilometrami podczas biegu z rana.

O nie, on nie mówił. Już westchnął trochę w duchu, bo jednak to oznaczało, że musiał poświęcić nieznajomemu więcej uwagi niż tylko na ślepo posłuchać co tam chciał, spisać to i odebrać hajs. Ale uśmiech mu z ryja nie schodził - przecież nie mógł. Odczytał zamówienie i przyjrzał się dokładnie chłopcu.
Omaga jaki kjut pysk. I już zapomniał o tym, że jeszcze sekundę temu wkurwiał się niemiłosiernie na tę małą niewygodę, której przysporzył mu klient. Zaczął spisywać zamówienie, nim otworzył pysk z nadzieją, że koleś chociaż słyszał.
- Mleczna cynamonowa. Pejdżo- znaczy, Sheridan Paige ją lubi - shameless promocja swoich postaci w poście. - Do tego też dodatkowa tapioka? Mam nabite 15 dolarów, dorzucę ją już gratis. I tak nikt się nie przywali.
No serio, już zaczął ogarniać napoje jedną ręką, drugą finalizując transakcję.

Słyszeć nie słyszał, ale z warg czytał lepiej niż dobrze. Nic dziwnego, że uważnie wpatrywał się w sprzedawcę, by zobaczyć co takiego miał mu do przekazania. Pomijając, że patrzenie na niego było czystą przyjemnością i pewnie robiłby to nawet bez wymówki.
Mleczna cynamonowa, tak jak lubi Sheridan Paige. Musiał zapamiętać na przyszłość. Nawet jeśli zamierzał przelecieć z Ivo przez całe menu, wolał znać pierwszy charakterystyczny napój który mu przyniesie. Swoją drogą, nazywanie napojów po imionach popularnych osób Riverdale City poza samymi kpopowcami byłoby ciekawym zabiegiem. Nie ma to jak wypić takiego Mercury'ego Blacka czy Jake'a O'briena. Ciekawe czy wymienieni pojawialiby się w lokalu i kupowali napój o smaku samych siebie? Śmieszna wizja.
Pokiwał głową na pytanie o dodatkową tapiokę i zaśmiał się krótko, dziękując mu kolejnym skinieniem głowy.  
Wyciągnął kartę i przytknął ją do terminala, zaraz wygrzebując jeszcze jakiś dwudolarowy banknocik, by wrzucić go do tipów. A co się będzie. Wyrówna się z dodatkową tapioką, a przynajmniej będzie w pełni dla niego.

- Dzięki! - wyszczerzył się całkiem szczerze, kiedy wpadł mu napiweczek. Mimo wszystko fajnie było dostać nawet pięćdziesiąt centów, a co dopiero cenniejszą monetkę. Szczególnie, że wszystko szło do jego kieszeni, bo był sam na zmianie jeszcze przez godzinkę.
Po tym wszystkim zaczął się krzątać, uśmiechając się jeszcze do pozostałych klientów w kolejce i dosłownie mieszając napoje w shakerze jednocześnie nabijając zamówienie następnej osoby na kasę. Mimo wszystko średnio miał czas na robienie jednej rzeczy naraz, ale i tak się uwijał. Minęło może z parę minut, nim dziewczyna przed nieznajomym ciemnowłosym, a także i on, dostali swój komplet napojów, jeden z nich z kartonowym kopytkiem i w wąskiej, podłużnej torebce z okienkiem. Żeby się nic nie wylało. Wrzucił do niej jeszcze ekosłomkę i postawił wszystko na ladzie.
- Dzięki za cierpliwość - skłonił się niczym aktor po odwaleniu kawału dobrej sztuki.

Uśmiechnął się w odpowiedzi. W takich sytuacjach jak ta rzadko kiedy decydował się na jakiekolwiek bardziej skomplikowane interakcje ze sprzedawcami i tym razem nie było wyjątku. Raz, że rozmowy i im nie były na rękę (zwłaszcza, gdy kolejka rosła), a dwa że wstukiwanie wszystkiego na tablecie wbrew pozorom było dość męczące. Zerknął na zegarek, szybko orientując się która jest godzina i ile jeszcze zostało mu czasu. Poprzyglądał się nieco koreańskim teledyskom i nim się obejrzał, miał już swoje zamówienie w rękach.
Skłonił się teatralnie w odpowiedzi i odsłonił białe zębiska w krótkim uśmiechu, nim zgarnął co miał zgarnąć. Od razu ruszył w kierunku drzwi, upijając kilka łyków napoju i rozgryzając tapiokę.
Zdecydowanie przebijała wszystkie bubbletea, jakie miał okazję pić do tej pory.

zt.
+ ingerencja Tylera zakończona