WSTECZ | [ School Days ]

Nawet nie chciał tego komentować. Kontynuowanie rozmowy odnośnie ich nocnej przygody uznawał powoli za coś w stylu tabu. Zakaz poruszania tego. W dodatku poruszanie tego w publicznym miejscu... W odpowiedzi tylko Kassir posłał mu pytające spojrzenie, jakby kompletnie nie rozumiał, o co chodziło Jonathanowi.
Przewodniczącym szkoły?
Że osoba o takim podejściu i osobowości była reprezentantem uczniów? A podobno to prestiżowa szkoła. Chociaż miał wrażenie, że musiał go wkręcać obecnie, wykorzystując brak wiedzy Kassira na temat tej szkoły. Pasowałoby mu to o wiele bardziej niż uwierzenie mu na słowo z owym faktem.
- Sugeruję się za to zapoznać z resztą nauczycieli-praktykantów - odparł na jego słowa, ignorując jego niewinny uśmiech. Pozostawił go za to samego sobie, zagłębiając się w pokój nauczycielki. Czuł, że potrzebował z tego wszystkiego odpoczynku. Jego ciało krzyczało z bólu, karząc go za to, że ośmielał się chodzić w takim stanie. Dlatego też z cichym westchnieniem położył się na kanapie, ówcześnie biorąc dokumenty na temat klasy, jaką przyszło mu uczyć... i postanowił poszukać nieco więcej informacji na własną rękę.
Czyli to rzeczywiście dzieciak.
Szczątkowe informacje i niewielki czas jaki mógł na to poświęcić musiały mu na razie wystarczyć. Wrzód na tyłku - potarł nos, wzdychając ze zmęczenia. Miał teraz większą pewność względem wieku chłopaka, ale mętlik w głowie zarazem nie pozwalał mu to na finalną akceptację odnośnie tego, co sam poznał. Nie wiedział dlaczego właściwie, ale to jedynie wzbudzało w nim dodatkowe negatywne emocje. Everett, hm? Skrzywił się, czując się, że wpakował się w niemałe bagno.
Chwila przerwy ustąpiła, a w momencie pojawienia się pierwszego z nauczycieli, Kassir prezentował sobą ten sam stan, co ukazywał całej reszcie uczniów. Po krótkiej rozmowie, pozbierał materiały, by przedstawić lekcję kolejnej klasie, oddając się w wir pracy, ponownie prosząc o koniec dnia.
Nawet nie myślał o tym, co powiedział Jace'owi czas temu.
Gdy skończyła się owa  lekcja, porozmawiał krótko z osobami z owej klasy nim pożegnał się. Samemu jednak nie wyszedł, zajmując się uzupełnianiem wpisów. Przynajmniej to była widoczna czynność, bo chciał zwyczajnie odpocząć przed kolejnym cierpieniem jakim był powrót.

Jestem zmęczony.
Pierwszy dzień, a on już miał dość. Przeglądanie tych wszystkich papierów było męczarnią. Kto to pisal? Miał ochotę wyzwać osobę, która do tej pory zajmowała się dokumentacją. Niechlujność to słowo, które bardzo łagodnie opisywało ów stan. Czuł się zdegustowany faktem, że brak szczegółowości w notatkach nakładał jedynie dla niego dodatkowej pracy. Dlatego uzupełniał wpisy, jednocześnie notując w osobnym zeszycie to, na co miał zwrócić uwagę w przyszłości.
Nie zareagował w momencie, gdy ktoś wszedł do klasy. Dopiero uniósł głowę, gdy usłyszał dźwięk zamykanych drzwi na klucz. Uniósł brew, po czym zaraz potem wrócił do swoich zajęć, nie przerywając tego nawet w momencie, gdy Johathan podszedł bliżej.
- Wolałbym, byś nie spoufalał się ze mną - powiedział Kassir, przesuwając rękę w jego stronę, by go zepchnąć z biurka. - I postaraj się nie przeszkadzać mi w pracy - nie przerywał swojej czynności aż do momentu usłyszenia pytania. Dopiero wtedy zatrzymał się, unosząc głowę, by posłać mu analizujące spojrzenie, zastanawiając się, czy powinien w to wchodzić dalej.
Lepiej tak. Wyznaczę już granicę.
- Potrafisz czytać w myślach? - odłożył powoli pióro. - Nie wiem, czy jestem wkurwiony na ciebie bardziej niż na siebie, że dałem się na to nabrać. Jak oszukałeś ochroniarza? Czy współpracujecie ze sobą? - uniósł wzrok, spoglądając na rudowłosego beznamiętnie. - Chociaż nie wiem, czy powinienem pytać. Wątpię, bym się dowiedział.
Zsunął okulary z nosa i złożył je, kładąc obok pióra. Golf, jaki nosił teraz na sobie, skutecznie zasłaniał efekty ich nocnego spotkania, nie wzbudzając przy tym niepotrzebnego zainteresowania innych. Kassir bez chwili wahania wyznaczył granicę między sobą a swoimi uczniami, nie zamierzając im dawać większej nadziei.
I też musiał to zrobić w tym przypadku.
- Mam swoje zasady, Panie Everett. Jedna z nich mówi, że nie śpię z niepełnoletnimi. Nawet jeśli chodzi o intensywną noc - i zamierzał się tego trzymać nadal. Nawet jeśli to było nieświadome, przypadkowe odstępstwo od reguły wystarczająco go zabolało. Bardziej niż fizyczne cierpienia. Nie zamierzał mu dawać nadziei na to, że prywatnie zmieni swoje podejście, gdy już nie mieli towarzystwa w postaci reszty szkoły.
- Nie zamierzam też nikomu rozpowiadać o tym. Uznaję temat za zakończony - wiedział, że gdyby się wydało to, mógłby wpaść w niemałe tarapaty. Nawet jeśli nie robił nic nielegalnego, wolał nie ryzykować swojego imienia.

Odwzajemnił jego wzrok, ale Jace w odpowiedzi na to dostał puste spojrzenie. Dopiero jak go puścił, zabrał swoją rękę, rozmasowując obolały nadgarstek, nim powrócił do swojej pracy.
- Kazałem? - powtórzył po nim, nie siląc się nawet na ciepłe słowa. Sięgnął wspomnieniami wstecz, próbując sobie przypomnieć, w którym momencie mu to sugerował. Pusto. Wyczytał między wierszami?
- Hm, tajemnice - łatwiejszy sposób uniknięcia oskarżenia o kłamanie. Jednakże Kassira powoli przestawało to interesować, gdzie emocjonalnie zaczynał się wyciszać na obecne i poprzednie wydarzenia związane z uczniem.
- Przez niewiedzę. I oddaj mi moje okulary - nie podobało mu się, że zabierał jego rzeczy bez jego zgody. Był to jedynie element stroju, ale nie zmieniało faktu, że denerwowało go w środku, z jaką nonszalancją odnosił się. I jak bardzo miał gdzieś ukazywanie jakichkolwiek pozorów względem zachowania różnicy w statusach szkolnych. Uczeń i nauczyciel.
- Nie kop w krzesło.
Westchnął zaraz potem, skupiając o wiele bardziej swoją uwagę na nim.
- Może o to, że dałem się spić siedemnastolatkowi, wierząc w jego bajeczkę o dorosłości. Może i o całą kwestię, włączając w to fakt, że dałem się oszukać. A może jeszcze o kwestię, że dotyczy to mojego ucznia - a może jeszcze dodatkowo o fakt, że jeśli ktokolwiek ich widział i skojarzy ze sobą, jego reputacja i ułożone życie weźmie szlag całkowicie? Czuł, że był w niebezpieczeństwie. W pozycji, gdzie był na przegranej pozycji w razie próby wytłumaczenia się. Wiedział, że miałby mniejsze szanse na obronę, gdyby został postawiony w świetle oskarżeń.
- I wydaje Ci się. Alkohol zmienia sporo rzeczy, mało kiedy ma przełożenie w rzeczywistości - nie pamiętał. Nie pamiętał na tyle dobrze, ile chciałby, by móc ciągnąć dalej rozmowę w tym stadium. Denerwował go ten stan, tak samo jak fakt, że Jace ciągle naruszał jego przestrzeń osobistą, wymuszając kontakt, którego nie chciał.
- Czego ty właściwie chcesz ode mnie? - zapytał. Jego jasne oczy odbijały jedynie lustrzany chłód oraz niewzruszenie pomimo krótkiej odległości między nimi. - Nie zyskasz za to ani pieniędzy, ani informacji, ani innych korzyści.
Nie mógł i nie zamierzał mu nic z tego więcej dawać.
- Bez znaczenia. Jak sam wytknąłeś, jedno-nocny wypad nie wiąże mnie, by powstał kolejny. I odsuń się ode mnie. Jakkolwiek nie wyglądała nasza noc, teraz jesteśmy jedynie w relacji uczeń-nauczyciel.

- Zgłoszenie problemu z nauczycielami nie zgłasza się na konsultacjach. Sugerowałbym dyrektora pod tym względem - gdyby chłód w głosie mógł zamrażać, Jace zmieniłby się w figurę lodową. -  Mogę ci pomóc w lekcjach albo wysłuchać, ale... Raczej nie potrzebujesz tego ode mnie.
Wiedział, że miał rację. Oboje mieli zachować jak największą anonimowość, ciesząc się tylko chwilą, jaka wtedy nadeszła, by rozstać się zaraz potem. Nie umieli przewidzieć przyszłości, która sobą spowodowała niemałe zamieszanie. Problem był taki, co mieli zrobić związku z tym i jak mieli odnosić się do tego, czego nie dawało się cofnąć. Dlatego wolał przemilczeć ową kwestię.
- Hm... Mój nowy uczeń nazywa mnie kłamcą. Chociaż, czy to słowo nie odnosi się również i do ciebie? - oboje kłamali, gdy chcieli, tworząc wokół siebie wybraną przez siebie scenerię. Tak, by ludzie dookoła nich nabierali się na to raz za razem, poddając się słodkawej scenie teatralnej, którą tworzyli.
Uniósł brew na widok jego znużenia. Nie spodziewał się takiej ekspresji, ale zarazem dawało mu to jedynie więcej pytań. Nie potrafił zrozumieć, gdzie w tym wszystkim Jace znajdował dla siebie korzyść. Powoli strzelał w to, że chodziło o mało klasyczną sprawę. Posłał mu bardziej analityczne spojrzenie, starając się przejrzeć jego zamiary. Cokolwiek to jest, raczej i tak nie dostanie ode mnie. Pytanie tylko, kiedy się znudzi mu to.
Drgnął, gdy gwałtownie zmniejszył między nimi odległość i pocałował go. Wraz z zakończonym gestem wydał z siebie cichy syk, któremu było daleko do zadowolenia. Na jego twarzy odmalowała się na moment irytacja, jednakże nie mógł mu nic zrobić, patrząc na fakt, że dość szybko uciekł.
Poczuł, że przeszły go dreszcze, gdy gwałtownie się wyprostował i uniósł, uderzając dwoma dłońmi o biurko. Z jego ust wyrwał się na ułamek sekundy grymas bólu spowodowanego tym ruchem. Krzesło przewróciło się na podłoże z głuchym trzaskiem, gdy patrzył jeszcze na zamknięte drzwi za chłopakiem.
Igra z ogniem.
Zabrał okulary, ubierając je ponownie na nos. Wydał z siebie ciche westchnienie, zbierając się powoli do spokoju, powalając sobie na ciche pojękiwanie spowodowane bólem w dolnej części ciała.
W końcu koniec dnia.
Powoli pozbierał swoje przedmioty, postanawiając się już zebrać do domu i zapomnieć o dzisiejszym dniu. Tak, by móc słodko oddać się w sen, kurując się psychicznie i fizycznie po całym ciężkim czasie...


Dzień przebiegał o wiele lepiej niż wczoraj. Z zadowoleniem zauważył, że rany po ugryzieniach leczyły się prawidłowo, a ruch powodował minimalny ból, nie będący agonią z dnia wcześniejszego. Nadal w swoim stroju stawiał na golf, by ukryć dowody pewnej nocy, starając się jednak, by jego wygląd był odpowiednio dobrany. W dodatku postanowił sobie w duchu jeszcze jedno.
Unikanie Jonathana.
Dlatego też, odkąd od dziewiątej był w szkole i go tylko dostrzegał, momentalnie znajdował sobie pilne zajęcie, które koniecznie musiał podjąć się na już. Rozmowa z innym praktykantem, wyjaśnienie lekcji nieśmiałym uczennicom, szybkie wskoczenie do pokoju nauczycielskiego... Wszystko zamaskowane zachowaniem, które dla każdego innego mogło wyglądać naturalnie. I tak oto mu mijał czas.
To chyba koniec dnia szkolnego dla mnie dzisiaj.
Szedł właśnie w stronę pokoju nauczycielskiego, sprawdzając na telefonie godzinę, oraz popijając przy tym latte w biodegradalnym opakowaniu. W duchu już przypisywał ten dzień do sukcesu. Tylko zabrać swoje rzeczy i powrócić do sypialni.

Wyraźnie drgnął, gdy nagle przy nim pojawiła się cudza dłoń, blokując mu możliwość otworzenia drzwi pokoju nauczycielskiego. Zamrugał oczami, otrząsając się z pierwszego szoku, po czym westchnął w duchu, gdy do jego uszów dobiegł znajomy głos.
I tyle z unikania go.
- Nie powinieneś być na lekcjach? - spytał się szeptem, odwracając się w jego stronę na tyle, ile mógł w obecnej sytuacji. - I nie uciekam przed uczniami - Tylko przed tobą. Uniósł brew, oceniając wzrokiem chłopaka, by spróbować odczytać z jego postawy zamiar zatrzymania go.
- Czego potrzebujesz ode mnie? Zgaduję, że nie wyjaśnienia zajęć - międzyczasie zastanawiał się, jak powinien się wyrwać z obecnego stanu i powrócić do swoich pierwotnych zamiarów. Był tak blisko. Blisko omijania jego istnienia, mogąc zaszyć się całkowicie w świecie iluzji, jaką stworzył.
I nadal nie rozumiał, dlaczego Jonathan w ogóle zawracał sobie nim głowę. Shane postawił mu sprawę jasno względem swojego podejścia na ów temat i wątpił, by wtedy wyglądał na wahającego się.