WSTECZ | [ School Days ]

To nie była przyjemna pobudka.
Z ust Shane'a wyrwało się jęknięcie, gdy finalnie zaczynał się przebudzać. Daleko jednak było temu do zadowolenia. Wydał z siebie syk, po czym naciągnął kołdrę bardziej, zasłaniając przy tym głowę.
- Niech ktoś zgasi światło - wymamrotał. Grawitacja łóżka była zbyt silna. Kassir czuł się, że mógłby przeleżeć tutaj cały dzień, słodkawo drzemiąc.
Przy czym nie mógł. Gdzieś z tyłu głowy brzmiały mu wspomnienia, że dzisiejszy dzień był bardziej szczególny niż cała reszta, a przyjemność odmówienia sobie uczestniczenia w tym wypadała całkowicie. Dlatego też w końcu zdjął kołdrę z siebie i powoli podciągnął się, czując się wewnętrznie wrakiem. Jego piwne oczy skupiły się na postaci Jace'a, a spojrzenie jakie mu posłał wyrażało zmęczenie.
- Dziesiąta, co? - za bardzo się zasiedział. Wiedział, że musiał jeszcze wrócić do siebie, by przygotować się na dzisiejszy dzień. I jakimś cudem ogarnąć siebie, ciało i przetrwać...
... kusiło go jednak powrócenie do łóżka.
- Ugh... Co jest... - głowa mu pękała. Czuł, że miał obecnie kaca, a w dodatku jego ciało błagało o dobicie. Bolały go mięśnie, z szyi czy pleców pulsował kłujący ból, a siedzenie... brakowało słów na opisanie tego stanu. Każdy ruch sprawiał mu problem, narażając go na spazma cierpienia.
W dodatku jego pamięć częściowo szwankowała.
Nie do końca pamiętał to, co się działo w nocy, a skupienie się na tym wywoływało jedynie dodatkową migrenę. Kojarzył mniej więcej, że napotkał nowego chłopaka, dał się zaciągnąć do baru z jakiegoś powodu i finalnie wylądowali w łóżku. Sądząc po moim stanie, musiałem dać się ponieść za bardzo. Posłał mu nikły uśmiech, po czym przybliżył się, by złożyć mu pocałunek na ustach.
- Dzięki za wspólną noc - nie mógł pozwolić sobie na więcej. Nie, gdy jego ciało krzyczało do niego, a w jego ruchach było widać, że nocna przygoda dała mu się we znaki. Zwłaszcza poruszanie się powodowało, że musiał stawiać ostrożniej kroki, gdy zebrał ubrania - wychodziło na to, że ktoś poukładał je w jedno miejsce - by potem przeszedł do łazienki, aby przebrać się oraz ogarnąć włosy.
Nie chce mi się nawet egzystować dzisiaj.
Tylko, że musiał się finalnie pożegnać i wyjść z tego hotelu, nie zwracając przy tym dodatkowej uwagi.

Rzut na pamięć: częściowa (1)

- Zamknij się, Mike i oddawaj tę paletę - warknął Kassir, posyłając mordercze spojrzenie kumplowi.
- Huhu, księżniczka stanęła lewą nogą? - łagodny, ale zarazem kpiący głos dobiegł do jego uszów, przerwany zaraz potem głuchym uderzeniem, a potem donośnym okrzykiem bólu z obu stron.
- Możesz przestać się drażnić ze mną? Muszę zaraz wyjść - ciemnowłosy potarł szklankę, po czym włożył dwie tabletki do ust, gwałtownie je popijając. - Niech się ten dzień w końcu skończy. Naprawdę nie chce mi się tam iść - potarł dwoma palcami nasadę nosa, czując się całkowicie niczym wrak człowieka. Tabletki łagodziły ból głowy, ale pozostałość nadal dawała po sobie znać.
- Czy ty właśnie popiłeś dwie aspiryny energetykiem? - jego rozmówca, będącym napakowanym blondynem o lekkiej opaleniźnie, lekko uniósł brwi na ten widok, po czym grzecznie odłożył obok przedmiot ich sprzeczki. - Rany, Shane. Coś ty odwalił?
- Przygotowywałem się na dzisiaj - kłamstwo przeszło mu gładko przez gardło, a jego twarz nawet nie zadrżała przy tym. - I przeholowałem - przyznanie się, że wyszedł, by finalnie spędzić noc z obcym facetem, było bardzo ryzykowne. - Nie wnikaj dalej w temat. Głowa mnie tylko boli - i chciało mu się spać. Musiał jednak przetrwać dzisiejszy dzień, dlatego też przeszedł do ogarniania dla siebie stroju i nakładania delikatnego makijażu, by zakryć widoczne oznaki niewyspania.
- Tak, tak, księżniczką - przewrócił oczami. - Jak stanie ci serce, to kupię ci znicz na odchodne.
Przynajmniej stawałoby coś innego niż do tej pory.
- Dzięki za troskę. Jakby co, to pamiętaj numer do lekarza, gdy będę zgonować wieczorem - skończył nakładać makijaż, po czym spiął włosy i ubrał okulary, obdarzając go uroczym uśmiechem. - Po prostu mi zależy na tym  by wypaść dobrze. Bo z jakiego innego powodu odpuściłbym sobie sen? A teraz zbieram się, nie wypada się spóźnić.


Punkt dwunasta drzwi do sali otworzyły się, a w nich stanął wysoki mężczyzna. Na jego twarzy zagościł delikatny uśmiech, gdy wzrok zbiegł się z osobami siedzącymi tuż przy wejściu, nim przeszedł do biurka nauczycielskiego. Włosy spięte w lekki kok nadawały mu artystycznego nieładu, zachowującego jednak myśl specjalnie zastosowanego. Do tego duże okulary nadawały mu młodszego wyglądu niż rzeczywiście miał.
Perfekcyjni ludzie są przerażający, prawda?
- Dzień dobry - położył dłonie na biurku. - Już wszyscy są? - przetoczył wzrokiem po sali. - Więc zacznijmy lekcję. Nie wiem na ile was wtajemniczył wasz wychowawca, ale jestem waszym nowym nauczycielem historii. Nazywam się Shane Kassir i najbliższy rok szkolny spędzę z wami w ramach praktyk mojej uczelni oraz powiązanych ze sobą projektów - posłał klasie czarujący uśmiech. - Jeśli macie do mnie pytania, to możecie śmiało zadawać nim przejdziemy do materiału na dzień dzisiejszy.

Krótka obserwacja klasy wystarczyła mu, by zrozumieć, że miał do czynienia z klasycznym zachowaniem. Część - głównie żeńska - uczniów była zainteresowana nim przez pierwsze wrażenie, kilkoro uczniów jeszcze nie zrozumiała, co się dzieje, a pozostała garstka udawała, że jest ponad to i wcale nie interesuje się tym, co cała reszta. Nie dziwiło go to. Widywał już nie raz takie zachowanie pozwalające mu na obranie dla siebie strategii działania z innymi. Tak też odpowiedział łagodnie na ich pytania, śmiejąc się krótko na te odnoszące się do posiadania pary, gdy zasugerował zaraz potem przejście do zajęć.
I oczywiście ponownie dostrzegł brak skupienia.
Czemu mnie to nawet nie dziwi? - wewnętrznie irytował się, gdy zewnętrznie posiadał spokój anioła. Tak też postanowił podejść do ucznia wyhaczonego wzrokiem, by osobiście mu zwrócić uwagę.
- Czy ta książka jest na tyle fascynująca, że czytasz ją do góry nogami? - zapytał Kassir. - Wolałbym, byś skupił się na zajęciach, panie... - urwał, dając mu możliwość dokończenia zdania poprzez podanie swojego imienia i nazwiska, jednocześnie kontrolując swoje reakcje na tyle, by szok nie wypisał się na jego twarzy.
Czuł, że w środku cały pobladł. Znajomy widok osoby, z którą żegnał się jeszcze kilka godzin temu z wiarą, że już się nie zobaczą więcej... Cóż, był szokujący. Zwłaszcza, gdy ta osoba siedziała w ławce, w klasie, w szkole...
Co do cholery.
Łagodny uśmiech czaił się na jego ustach, niezdradzający niczego, co właśnie się działo w jego głowie. Jednakże widok bladości na twarzy ucznia wystarczyła mu, by wykluczyć cudowne zdarzenie w postaci posiadania brata-bliźniaka.
To jest jakiś kurwa żart?
- Jeśli jednak źle się czujesz, to proponuję ci udanie się do gabinetu pielęgniarki - zasugerował mu możliwość.
Przecież mówił, że jest pełnoletni. Nawet widziałem, jak pokazywał ochroniarzowi swoje ID.
- Tylko będziesz musiał po tym wszystkim nadrobić materiał z dnia dzisiejszego.
Kurwa, kurwa, kurwa. Jeśli to jest żart, to jest wyjątkowo nieśmieszny.
Odwrócił się do niego tyłem, powracając do biurka. Chodzenie w ten sposób dokładało mu sporo bólu, który jakoś tak stał się dla niego jeszcze mniej znośny.
Bo jeśli nie, to właśnie się okazało, że przespałem się z moim przyszłym uczniem, który jest niepełnoletni.
- Otwórzcie poprawnie swoje podręczniki na stronie piętnastej i... - rozpoczął przy tym wykład, już nie chodząc po klasie. Wypity energetyk zdawał się działać, jak i leki, ale wraz z każdą minutą prosił w duchu, by już był dzwonek.