WSTECZ | Panic mode activated

- I do tego skromny? - dorzucił do jego listy, nie kryjąc śmiechu. - Podoba mi się takie zrównoważenie - może w przyszłości zdoła sprawdzić, ile z tego to prawdziwe zdolności, a ile to puste pochwałki? Nie miał pojęcia, ale musiał przyznać, że zaskoczyła go otwartość blondyna. Wcześniej nie wykazywał tego po sobie w większości momentów, skrywając się za historiami o rodzeństwie lub kompletnie nie nawiązywał do tego tematu. - Skoro jednak zaprezentowałeś się, to nie omieszkam sprawdzić, ile w tym jest prawdy - zapowiedział całkowicie niewinnie, chociaż stanowiło to zarazem zapowiedź tego, że Jace nie mógłby narzekać na nudę przy Shane'ie. Kąciki ust miał delikatnie uniesione do góry, gdy zrozumiał przy tym, że czuł się nieco bardziej swobodniej przy takiej wersji zachowania.
Czy zdecydował się na to upojony perspektywą randki?
- Heee. Może powinienem dołączyć do jury i ocenić twoje umiejętności - stwierdził, przykładając palec do ust. - Może daleko mi do surowości obecnych sędziów, ale postaram się zachować profesjonalizm - pokręcił głową, podejmując jeszcze jedną próbę dźgnięcia go, nim całkowicie zrezygnował, dając mu spokój pod tym względem.
Rozmowa trwała w najlepsze, przeplatając między sobą humor i podtrzymanie dobrej atmosfery.
- Z wersją usta-usta? - odparł odnośnie ratowania. - Spore wyzwanie. I nie rozważaj mdlenia, wypadałoby trochę zadbać o siebie - przewrócił zaraz potem oczami.
Nie mógł powstrzymać chichotu, gdy dojrzał wyraźny rumieniec na jego twarzy. Nie spodziewał się, że w takim momencie zdołałby uciąć jego pewność siebie, ale zarazem nie do końca wiedział dlaczego. Kwestie wspólnego grania w mieszkaniu już poruszał czas temu, więc nie była to całkiem nowa sugestia.
- Jeśli oczywiście chcesz - bez zmuszenia się do tego mimo wszystko. - Mimo wszystko zapowiada się na intensywny dzień, więc nie chcę cię wymęczyć - po dniu pracy mogło być to ciężkie dla tej dwójki, by dokładać sobie dodatkowych wrażeń. Więc zamierzał bardziej dać priorytet na odpoczynek niż wspólne granie.
Przewrócił oczami, obierając kierunek w stronę sklepu spożywczego. Wyzwania, co... Chociaż reakcja na dom strachów była zastanawiająca dla niego.
- Przekonamy się - rzucił w odpowiedzi bez najmniejszej utraty pewności siebie. - Pasuje mi taki plan - zmrużył nieznacznie oczy w podejrzliwości. - Ciekawi mnie, jaki bardzo brutalnie chcesz mnie zmuszać do czegoś. Mam się bać o swoją... niewinność - zamrugał oczami, patrząc na niego. Wzruszył zaraz potem, już stając przed drzwiami odpowiedniego lokalu.
- Wspominałeś. Ale fakt, na ile natrafiłeś, jest co najmniej niepokojący - zauważył, międzyczasie wybierając dla siebie zwykłą wodę. Pomachał mu małą butelką z niemym zapytaniem, czy też chciał taką formę napoju. - Widziałem raz Szakale. Chociaż to było z daleka i tak, gdy jeszcze się rozwijali z chęcią pokazania, kto rządzi w tamtym dystrykcie - po wyborze, przeszedł do kasy i zapłacił za nich, tłumiąc przy tym ewentualny protest chłopaka. Może to i była randka, ale nie oznaczało, że Shane miał całkowicie odpuścić płacenie za cokolwiek. Nawet jeśli pokrywał koszty czegoś niewielkiego.
- Chociaż będziesz musiał to wziąć do siebie - żachnął, gdy już po opuszczeniu budynku, ich odległość względem oryginalnego celu była niewielka. - Inaczej będzie niewygodnie - sam nie miał gdzie schować napojów. Dlatego też uśmiechnął się przepraszająco. - Okay, jesteśmy na miejscu. Gotów na nieco zabawy?

Wspomnienie o tym, że testował go za każdym razem sprawiło, że nieco zawahał się, odwracając wzrok.
- Ah... No bo to wszystko brzmi zbyt nieprawdopodobnie - burknął, drapiąc się po karku. - Ciężko mi uwierzyć w istnienie tak utalentowanych osób, przy których nie ma wianka zakochanych dziewczyn - dobrze ukrył pochmurniejszy nastrój za maską obojętności i lekkiego skrępowania. - Gotujesz, sprzątasz, umiesz obyć się z dziećmi, w dodatku masz gadane i dobrze wyglądasz - wyliczył szybko. - W dodatku masz sporego farta, który jest wręcz nie do uwierzenia bez dowodów - westchnął cicho. Aż dziwiło go, że nie miał teraz jakieś randki, miast spędzać z nim ten czas. Chociaż sami teraz byli na niej.
Chwila. Czy on powiedział, że robi to wszystko, bym się im zainteresował? - to było coraz to bardziej wychodzące na światło dzienne.
- Ja? - to było trudne pytanie. - Nie bardzo mam jak siebie "sprzedać" - czyli zostali przy przysłowiowym pierścionku z lizakiem. Na jego wspomnienie cicho zachichotał. - Ale spróbuję - chociażby w ramach rewanżu. - Umiem całkiem dobrze gotować, potrafię naprawiać różne sprzęty elektroniczne - jak przystało na zawód elektryka. - Myślę, że całkiem dobrze gram w wiele gier wymagających refleksu. I całkiem nieźle idzie mi z tańcem - zdecydowanie niełatwo było siebie zaprezentować. - Chociaż to już widziałeś... Co jeszcze... Jeśli trzeba, mogę naprawić i inne rzeczy. I potrafię szyć, chociaż to bardziej podstawowe umiejętności. Jak i parę innych, więc przeważnie nie potrzebuję fachowców do pomocy - lekko wzruszył ramionami. - Przyznam, że za wiele nie przychodzi mi na myśl teraz, jestem całkowicie nieprzygotowany. Ale mogę przy kolejnym razie postarać się przygotować swoje CV - zachichotał, nie kryjąc się nawet z narastającym rozbawieniem. - Pracowałem w wielu miejscach, więc mogę dodać do listy zbiór różnych historii - spojrzał na niego z ukosa. - Więc kwalifikuję się na dodatkowy pierścionek z lizakiem? - spytał się go. - Wnoszę o malinowy, jeśli mam prawo wyboru.
Przewrócił oczami, słysząc jego wyjaśnienie odnośnie pierwszej pomocy.
- Przecież wiem - odparł krótko, widząc jego rozbawienie, które zostało zaraz potem zastąpione zarumienieniem. Punkt dla mnie. Wybijanie go z rytmu było ciekawym doświadczeniem, nawet jeśli nie planował tego do końca. Musiał jednak przyznać, że czuł się przy nim teraz na tyle swobodnie, by móc pozwolić sobie na różnego typu podejścia.
Pokręcił zaraz potem delikatnie głową na wspomnienie o jedzeniu.
- Bardzo chętnie, ale będziesz moim gościem - popatrzył na niego z łagodnością. - To raczej ja powinienem myśleć o tym, co powinienem ci przygotować - przynajmniej wypadałoby go jakoś ugościć, skoro pierwszy raz miał przyjść do niego.
Mrugnął oczami, widząc, że młodszy całkowicie zaczerwienił się po jego słowach. Niemalże nad głową pojawił mu się pytajnik, próbując zrozumieć źródło tej sprawy, gdy... nadeszło pytanie.
- Oh - wydobył z siebie zaraz, zasłaniając dłonią usta. Słowa Jonathana przypomniały mu momentalnie inną kwestię - tam, gdzie jego przyjaciel mu podobną rzecz wytknął, z niemałym ubawem tłumacząc, jak jego słowa mogły być zinterpretowane. - W sumie, to tak - przyznał z rozbrajającą pewnością. - Chociaż sam nie dostrzegam tego od razu... - niełatwo było się do tego przyznawać, że jego myśli nie krążyły wokół tematów dwuznaczności. Niemalże jakby takie teksty przychodziły mu naturalnie, powodując jedynie nieporozumienie i zagubienie u odbiorcy.
Pokręcił za to głową, widząc, że po zakupach ponownie ich dłonie splotły się. Randka, huh. Przy czym z tego powodu mógł pożegnać się z próbą zapłacenia za wejście do Wesołego Miasteczka. Za to mina sprzedawcy wejściówek na widok ich bliskości wystarczająco rozbawiła go, wynagradzając wiele. Chociaż wesołość zniknęła w momencie, gdy usłyszał słowa blondyna.
- Nie puszczaj mojej ręki - odparł na jego słowa, zastanawiając się poważnie nad otrzymanymi danymi. Kwestia traumy brzmiała dość poważnie, wystarczająco, by zaczął rozważać w myślach zrezygnowanie z tej wyprawy. Jednakże sam zadeklarował, że chciał pójść, dlatego nie poruszył owej kwestii. Za to delikatnie uniósł kąciki ust do góry. - Nie zostawię cię samego - nie spodziewałby się po sobie, że utrzymywanie takiej bliskości przyjdzie mu z łatwością.
Czas przyszedł na Dom Strachów!
Kassir nigdy nie czuł strachu przed takimi rzeczami. W gruncie rzeczy, bardziej go bawiły niż przerażały. Dlatego też ze spokojem spoglądał na umalowanego mężczyznę mającego udawać wampira, w ciszy mijał duchy, czy jedynie lekko uniósł kąciki ust na widok zombie. Uwielbiał horrory - nawet jeśli jego gusta co do wybierania tego typu dzieł sięgały niemalże dna - dlatego też sztuczne udawanie nie ruszało go. Dla Kassira zarazem bardziej przerażająca była ich rzeczywistość niż wymysły ludzkiej wyobraźni odnoszące się do nierzeczywistości.
Już bardziej uznawał to za irytujące, gdy ktoś wyskakiwał gwałtownie i niespodziewanie przy nich.
- I jak? - szepnął, gdy byli mniej więcej w połowie trasy. Piwne oczy skupiły się na wymalowanym wilkołaku, czający się w cieniu, tworząc swoją obecnością cień grozy.

Nie miał pojęcia, dlaczego czerwienił się. W końcu mówił ino to, co sam uważał, bez zbędnego ubarwienia. Dla niego przedstawiały się fakty w taki sposób, a nie mając podglądu na inne sprawy, jego opinia stała się niezachwiana obecnie.
Chociaż inna kwestia nie dawała mu spokoju...
... jakie zapraszanie? - wzruszył lekko ramionami, przyznając w duchu, że nie miał pojęcia, o co chodziło. Jedynie co na myśl przychodziło, to terroryzowanie go faktem, że miałby naprawiać ekran, ale nie umiał sobie przypomnieć niczym z tego zaproszenia do kina. - Zwrócić uwagę, huh... Aż tak? - sygnały tak mocne, że aż biły go teraz po oczach. I nie mógł się nie zastanawiać co jakiś czas, dlaczego właściwie on? Czemu chciał poświęcać mu czas i uwage, trudząc się do różnych wymyślnych spraw, których Shane nawet nie zauważał.
- Hm... Potrafisz inne rzeczy przydatne w domu. Naprawa to nie wszystko - chociaż samemu był zmuszony do tego typu nauki. - I czy ja wiem... To wcale nie jest tak, że potrafię wszystko - do ideału było mu za daleko.- Temu też istnieją fachowcy, nie. I z tego powodu mogę naprawiać ci gniazdka w domu - zachichotał cicho. - Z czym? Umiejętności dobrego gotowania są cenne, Jace - jedzenie mogło nie raz zdziałać cuda. W dodatku profesjonalni kucharze zarabiali swoje, więc coś nawet świadczyło o tym. Przynajmniej według Kassira.
Oh, widział.
Uśmiechnął się na wieść o zarobieniu drugiego pierścionka, po czym przytaknął lekko odnośnie jego dalszych słów. Nie wiedział, co mógłby powiedzieć odnośnie filmików, ale uznał, że to miłe, że chciał poświęcić temu czas. Chociaż nie był pewny, czy oglądanie jego młodszej wersji (wraz ze znajomymi) było aż tak warte uwagi. Jakie miał porównanie względem jego przeszłości, z przed 3-4 lat nawet? Mógł ino zgadywać.
Przynajmniej temat możliwych rozmów o pracach go rozbawiał.
- Chyba nie jestem gotów na tak ostre ocenianie. Ale postaram się, by było to jadalne. Z dużą warstwą zielonego - tylko co? Nie miał pojęcia, ale uznał, że sprawdzi już w domu, co jeszcze miał w lodówce. Zwłaszcza, że miał swobodę działania, a zarazem nie chciał przekombinować, patrząc na fakt, że wtedy będzie wieczór.
Tymczasem w Domu Strachu... Nie spodziewał się, że blondyn będzie reagować w taki sposób na otoczenie. Starał się mieć na niego oko - jakkolwiek mu obecne światło mu pozwalało - i nie puszczać go, ale trochę go niepokoiło to. Trauma jest aż tak poważna? Na zrezygnowanie było nieco za późno. Czy powinien pocieszyć go jakoś? Coś?
Dopiero jego wyznanie spowodowało lekkie rozjaśnienie w jego głowie.
- Myślisz, że to najlepsza pora, by wspominać o tym? - spytał się go natomiast, cicho śmiejąc się. Niewiele mógł poradzić na to, patrząc na fakt, w jaki sposób przedstawiał się teraz Jonathan... i jak wcześniej z pewnością poszedł w stronę budynku, jakby wszystko było mu niestraszne. - Jesteśmy w połowie już. Chodźmy - odwrócił się w jego stronę, gdy ten chował się za nim, po czym złapał go za rękę i pociągną, kierując się naprzód, ku dalszej części rozrywki. - Będzie dobrze. To ino poprzebierani ludzie - ostatnie słowa wypowiedział cicho i z cichym westchnieniem, zaciskając jedynie palce mocniej na jego dłoni, by ponownie mu nie umknął. Nie chciał go zgubić z tego wszystkiego i pozostawić w ciemnościach. Zwłaszcza teraz, gdy sam z siebie przyznał o swoim podejściu do Domu Strachów.
Nie wiem, czemu przystał. Nie spodziewał się, że będzie aż tak źle?
Minęli jeszcze coś na wzór cmentarza, gdzie zaskoczył ich zakrwawiony wojownik. Do tego po drodze nawinęła się zakonnica-zombie, a w kącie majaczył clown, tworząc obraz grozy. Traktował to z tym samym podejściem co do tej pory, ale starał się jednocześnie mieć na uwadze Jonathana, by go nie utracić z powodu gwałtownego nalotu strachu. Dotyk nadal pamiętał jego trzęsące się ciało.
Czas potem udało im się wyjść na światło dzienne.
- I po wszystkim. To było całkiem odświeżające - skomentował, całkiem zadowolony z wycieczki po ciemnym miejscu. Puścił jego dłoń i przeciągnął się lekko, wyciągając ręce do góry. - Chcesz kilka minut odpoczynku czy idziemy dalej? - poklepał go po ramieniu, sprawdzając, czy był spokojniejszy. - I mogłeś mówić, że po prostu nie znosisz takich miejsc... ciemność czy atmosfera dawały się we znaki?

Wyprawa dobiegła końca. Shane uznał, że było to całkiem odświeżające, ale nie mógł znaleźć zarazem w tym coś bardziej wyjątkowego, by móc wspominać to na dłużej. Nie licząc reakcji blondyna, które uznawał za coś między masochizmem, a całkiem zabawnym.
- Kara w postaci horrorów? - uniósł brew do góry. - Musiałbym ci poszukać jakieś wyjątkowe dzieło - i sprawić go w niemałe zaskoczenie w momencie, gdy zapoznawałby się z gustami Kassira względem szukania filmów. Które do tej pory były... specyficzne.
Uśmiechnął się nieznacznie.
- Przecież nic się nie stało - odparł łagodnie. Może to jego reakcja była bardziej właściwa niż ciemnowłosego względem zwiedzania Domu Strachu? Bez liczenia obalenia pracownika na podłogę.
- Pewnie tak. Możemy najpierw iść na gokarty, odetchniesz potem po tych wrażeniach - pozostał część planów nie zawierała w sobie już elementów nadnaturalnych, ale mogła przynieść dawkę adrenaliny i strachu w inny sposób. Przysunął się bliżej niego i złapał go za dłoń, przysuwając lekko ku sobie. - Pewnie będziesz w tym lepszy ode mnie. Może nieco brakować mi doświadczenia względem tych spraw - pociągnął go lekko w stronę wspomnianej kolejnej rozrywki, puszczając go dopiero w momencie, gdy znaleźli się w kolejce.
- Nawiasem mówiąc, co do tego, co mówiłeś wcześniej... - popatrzył na niego ostrożnie. - Aż tak źle reagujesz na filmy? To trochę problematyczne - zwłaszcza, że on sam lubił je oglądać. - Postaram się poszukać innego, do oglądania... - nie będzie łatwe, ale mógł spróbować postarać się.
Jego wzrok ponownie przekierował się na zbliżającą się zabawę.
- Um... Jace, nawiasem mówiąc, czy to najlepszy moment na wspomnienie, że nigdy nie byłem na gokartach? - spytał się z nutą rozbawienia w głosie, gdy już padło na nich, że mieli zająć swoje wagoniki. Wszedł do jednego i upewniwszy się, że wszystko jest na miejscu, pozostało jedno - rozpocząć inny typ zabawy.

Rollercoaster był dość niecodziennym przeżyciem dla Shane'a. Z jego gardła nie wyrwał się ani jeden dźwięk, ale mocniej zaciśnięte dłonie i usta świadczyły o tym, że nie był przygotowany na takie przeżycie. Wirujący żołądek był dziwnym odczuciem, ale nie miał mdłości nawet. Bardziej jego równowaga została naruszona poprzez gwałtowne zmiany pozycji i obieraną szybkość. To było całkowicie inne doświadczenie niż gokarty, na których nie miał większych szans z blondynem.
To jest całkiem miłe.
- Daj mi chwilę prze-przerwy - zaciął się na ostatnich słowach, wpadając na niego przy tym, gdy błędnik nadal mu szalał, a jego stopy nie chciały się stawiać w sposób, w jaki chciał. - Wybacz. To było całkiem zabawne - przyznał, prostując się w końcu. - Jak i gokarty. Warte powtórzenia w przyszłości.
Naprawdę dobrze się bawię.
- Przerwa na napoje i idziemy na Diabelski Młyn? - spytał się, wskazując głową w stronę zauważonego miejsca do spoczynku. - Chyba już takie warunki nas nie czekają - ściągnął gumkę z włosów i nieco potrząsnął głową, pozwalając, by rozsypały się mu na ramiona. Zaraz potem zebrał je między palce i nałożył z powrotem, poprawiając przy tym ich ułożenie, by na nowo miał spięte włosy w niskich kucyk. - Możemy iść - wyciągnął rękę w jego kierunku, śmiejąc się cicho. - Chcesz dalej czy już znużony? - spytał odnośnie zachowania tego typu bliskości.
Dziwne. Kompletnie mi nie przeszkadza takie zachowanie.
- Nawiasem mówiąc, mam jakiś jeden dobry horror w domu do zobaczenia. Piszesz sie? - nawiązał do ich wcześniejszej rozmowy odnośnie filmów. Jego ręce z tego wszystkiego zagrzały się dobrze, pozbywając się przy tym nieprzyjemnego kłucia związanego z zimnem. - Wezmę dużo popcornu, by cię zająć czymś przed gadaniem - lekki uśmiech na moment zagościł na jego twarzy.

- Tak, tak - zapewnił go, czując zarazem zaskoczenie wewnątrz siebie, gdy Jonathan go objął. Dziwne uczucie. Bycie obejmowanym przez mężczyznę, który zarazem był od niego wyższy. To było jedno z doznań, którego prawdopodobieństwo wystąpienia było niemalże zerowe. - Nie spodziewałem się, że moje nogi zaczną żyć same z siebie - żachnął. Potrzebował chwili na uspokojenie swojego organizmu, by przyzwyczaił się, że stał na solidnym podłożu, a nie targało go na wszystkie strony.
- Możliwe. Tylko mam dziwne wrażenie, że spadałbym z krzesła - symulator, tak? Brzmiało to jak jakaś możliwość. Nie spodziewał się jednak tego, że Jonathan będzie reagować śmiechem na obecne wydarzenie. Jego postura nie świadczyła o tym, by jakkolwiek odczuwał skutki ich niedawnej zabawy. Nawet wypuszczony już z objęć, pozwolił sobie na spojrzenie na jego twarz. Nie wyglądało mu na to, by udawał.
Miło.
- Hm? - popatrzył jednak pytająco, gdy zaciął się w danym momencie. Nie przeszło mu przez myśl, że jego działanie z włosami mogło być tego przyczyną.
Upił wodę, korzystając z chwili przerwy i z faktu, że jego wnętrzności przestały szaleć.
- Nie mam - zapewnił go.
Przynajmniej nie przypominał sobie takich sytuacji.
- Um... Tylko amatorsko? Chociaż to było raz może dwa razy - zastanowił się na głos odnośnie cosplay'u. - Przyznaję,  że nawet nie pamiętam. Sam interesujesz się? - odbił pytanie w jego stronę, przechylając lekko głowę na bok. - Niestety nie mogę ci dać porad - powiedział przepraszająco.
Niedługo potem znaleźli się w wagoniku.
- Gdyby miasto było w lepszym stanie, to byłby naprawdę piękny widok - powiedział z nostalgią, wpatrując się w widok za szybą. Zaraz potem jego wzrok przekierował się w stronę Jonathana, gdzie Shane lekko uniósł kąciki ust do góry, uśmiechając się delikatnie. - Jak się bawiłeś na tej randce? - spytał się. To był bardzo spontaniczny sposób na spędzenia dnia. Oparł się głową o szybę. Dziwne uczucie. Gdy zostali teraz sam na sam, czuł, że miał pustkę w głowie, a brak zgiełku pozwalał na pogrążenie się w myślach.
Mam wrażenie, że takie sytuacje są zaliczane do "romantycznych".
Tylko co teraz? Nie wiedział. Zahaczając o jego wcześniejsze słowa i reakcje, podobała mu się bliskość Kassira. Na tyle to pokazywał, że nawet ciemnowłosy nie mógł tego całkowicie zignorować. Chętnie podchodził do tematu bliskości. Nawet jeśli teraz to było wspólne chodzenie za rękę. Rany. To chyba sytuacje, gdzie powinienem się czerwienić na tą myśl. Jego dłoń była duża, ciepła i miękka. A może to palce Kassira były zbyt szorstkie, skoro odbierał to w taki sposób?
Co powinienem zrobić?
- Dla mnie było przyjemnie - wyszeptał ledwo słyszalnie, nie patrząc w jego kierunku.
W głowie mi szumi od tych wszystkich myśli.

- Um... - przesunął wzrok na bok. - Wiesz... na cosplay trzeba mieć czas i pieniądze. Więc myślę, że stanowię dla ciebie zerowe zagrożenie - wzruszył ramionami. - Zawsze zostają grupowe cosplay'e - nie spodziewał się po nim takiego toku myślenia, by miał na niego taki pogląd. - Więc planujesz robić cosplay'e? - zagaił, uznając, że nie ma co wchodzić już w temat jego osoby w tych sprawach. Nie wyobrażał siebie w takiej sytuacji, jak i nie bardzo znajdował słowa w głowie odnośnie jego urody dla takich tematów.
Zwłaszcza, gdy potem przyszedł czas na przejażdżkę, na której dowiedział się przede wszystkim, że ich randka nie kończyła się wraz z Wesołym Miasteczkiem.
Nie widział zaczerwienienia barwiącego twarz młodszego. Usłyszane słowa za to wywołały w nim lekkie łaskotanie wnętrzności. Jego wzrok skierował się w stronę Jonathana, gdy ten zdecydował się na zajęcie miejsca obok niego. Mrugnął krótko oczami, czując ciepłe dłonie na swoich palcach. Dał bezwiednie pokierować swoją rękę tam, gdzie chciał, czując zaraz potem bliskość jego serca. Opuszkami wyczuwał bicie, a jego słowa sprawiły, że na jego twarzy wyrysował się delikatny uśmiech sięgających oczu.
- Z wersją jaką proponowałem? - spytał się w odpowiedzi, mając błysk w oku. Jednakże dotyk policzka sprawił, że wbijany wzrok w jego twarz był całkowicie niewinny i zarazem bezbronny.
W wyobrażeniach? Jak wielu?
Nie zadał jednak tego pytania, przymrużając nieco oczy, gdy zakładał kosmyk włosów za jego ucho. Blondyn coraz dobitniej pokazywał swoje zainteresowanie Kassirem, któremu niełatwo było zadecydować, co zrobić z tym faktem.
Chociaż mi to nie przeszkadza.
Nie kręcili go mężczyźni. Nigdy nie czuł pociągania do swojej płci, niezależnie od ich prezencji, zachowania czy chęci. Nawet w jego znajomych były takie osoby z orientacją, nie wpływało to jednak na jego zdanie. Dlatego też zbywał obiekty zainteresowania jego całością. Ale w tym przypadku nie umiał siebie dopasować do tego typu zachowania. Zaakceptował jego zaproszenie na randkę. Pozwalał sobie na fizyczną bliskość w publicznych miejscach.
Chociaż z innej strony, zobojętnienie w typu reakcji na takie typu zachowanie mogłoby mu pozwolić na to, bez utrzymania romantycznego kontekstu. Nawet jeśli podświadomie w to miejsce stawiał swojego najlepszego przyjaciela.
- Nie wiem, czy cokolwiek widzielibyśmy - powiedział odnośnie nieba. - Lepiej byłoby zobaczyć poza miastem, ale... - mury skutecznie uniemożliwiały realizację planu. - Może kiedyś się uda zobaczyć piękno gwiazd. Chociaż możemy nacieszyć też wzrok zachodem słońca - wskazał głową na widok czający się za szybą. Położył swoją drugą dłoń na jego. - Powoli cenić to, co jest najbliżej nas.
Dana sytuacja mogłaby kusić do posunięcia się dalej. Sami, na Diabelskim Młynie, w świetle zachodzącego słońca... Ale nie obecnie. Mieli teraz cieszyć się swoją obecnością, miło spędzonym czasem i ciszą. Nie licząc ich oddechów, bić serc i sporadycznie wymienianych słów. Aż do końca przejażdżki, gdzie zaraz po niej mogli pewniej postawić stopy na ziemi.
- Może trochę późne pytanie, ale do pracy przyjechałeś samochodem? - spytał się, zadzierając lekko podbródek do góry. Jeśli mieli udać się do mieszkania Shane'a, to wolał go nie zostawiać w sytuacji, gdzie jego pojazd będzie w całkowicie innej części miasta. - O ile masz - zmarszczył nieznacznie brwi. Wiedział, że dostanie się do dystryktu B zajęłoby im część czasu. - Chyba, że chcesz jeszcze coś sprawdzić - rozejrzał się na lewo i prawo, jakby jakaś idealna atrakcja miała jeszcze przykuć ich uwagę.

A. Aaaaa...
Jego śmiech i późniejsze wyjaśnienia rozjaśniły mu umysł na tyle, by zrozumiał, że błędnie odebrał jego słowa. Co ja z nim mam. I jak miał poradzić sobie na fakt prawie że bezpośredniej deklaracji swojego zainteresowania względem swojej osoby? W tym momencie za bardzo zaczęło go kusić, by napisać do kumpla o poradę. Czy ja powinienem bezpośrednio zareagować teraz?
Chociaż i tak niewiele zmieniłoby się to względem próby podrywania go. Nie jedna osoba już próbowała stworzyć między sobą, a Kassirem napięcie nacechowane pożądaniem fizycznym.
- Przeceniasz moje możliwości - żachnął w odpowiedzi. - Ale ciekawe. Jeśli twój przyjaciel chce ci z tym pomóc, to możesz spróbować. I... - zachichotał na wizję Jonathana w stroju czarodziejki księżyca, tuż po przemianie. - ... to byłby intrygujący koncept. Chociaż o strój niełatwo.
Poprawiło mu to mocno humor. A wydarzenia na górze dodały tylko nowy mętlik w głowie i niemałe dylematy. Ale nie mógł nawet powstrzymać mimowolnej myśli o tym, że blondyn przedstawiał urocze zachowanie.
- Za co ty mnie przepraszasz... - Jonathan zarobił zdezorientowany wzrok. - Pytałem ino, by nie okazało się, że z tego wszystkiego będziesz mieć problem z dojazdem jutro do pracy... bo go zostawiłeś w innej części miasta - westchnął pod koniec wyjaśnień swojego zapytania, po czym potrząsnął lekko głową. - Skoro nie masz, to nie ma czym się martwić. Można iść - z czystym sumieniem i bez żadnego dłuższego oczekiwania.
- Nie, nie idę do sklepu. I tak, jedziemy - potwierdził, obierając automatycznie kierunek w stronę najbliższego przystanka, o którym pamiętał, że był tu. - Nie jestem głodny - zapewnił go. Skoro jechali i tak do mieszkania, uznał, że ewentualnie zje już u siebie. - I smacznego. Powinieneś zdążyć przed przyjazdem - tak uznawał obecnie.
- Nie zahaczyliście o siebie? - obrócił głowę w stronę oddalającego się mężczyzny, po czym ponownie skupił wzrok na nim, nie ukrywając przy tym niepokoju. Międzyczasie dotarli na przystanek.
- Mamy chyba dwanaście minut do autobusu - skomentował, sprawdzając pobieżnie rozkład jazdy. - Będziemy za jakieś trzy- może czterdzieści minut - nie do końca był pewny, którą trasę mógł obrać. Usiadł na ławce, wbijając wzrok w ulicę. Pozostawało poczekać, by potem pojechać bez większych problemów i...
Tak też, niedługo potem stanęli przed drzwiami ich końcowego celu.
- Rozgość się - powiedział, wpuszczając go do środka mieszkania. - Postaw buty obok moich, przy tej półce przy ścianie - zapalił światło, by potem samemu zamknąć drzwi za sobą i zdjąć ubranie zewnętrzne, jak i obuwie, pozostawiając w miejscach, gdzie znajdowały się podobnego typu stroje.
- Na wprost jest łazienka, na prawo jest salon. Tam trzymam VR - nakierował go pokrótce. - Chyba, że najpierw przystanek - kuchnia? - mogli spróbować najpierw coś zjeść, a potem spędzić czas razem na grach.