WSTECZ | Ucz mnie

Usiadł w mięciutkim fotelu i wydostał ręce z grubego śpiwora. Sięgnął do leżącego na stoliczku laptopa i włączył skype'a. Podczas czekania na rozmówcę wyciągnął z wewnętrznej kieszonki stroju paczkę pianek.



___________________________________________________________________


Angielski
Francuski
Włoski
Rosyjski
Arabski

Delikatnie podniósł z kolan małego szczeniaka i położył go obok siebie na kanapie. Włączył laptopa kładąc go sobie na udach. Wpisał hasło, a następnie wchodząc w ikonkę Skypa'a podał nick Carlosa.

Połącz z rozmówcą.


_________________________________________________________


Angielski
Francuski
Włoski
Rosyjski

Zakrztusił się pianką widząc tak szybką odpowiedź. Miał nadzieję obejrzeć jeszcze jakieś anime, wykąpać się i zjeść... Ale! Przeczesał włosy palcami i odebrał rozmowę, jednocześnie włączając kamerę.
- Saluuuuut! - uśmiechnął się szeroko i pochylił się do monitora - Dzięki, że zadzwoniłeś.... E... Art. Rozumiesz dobrze francuski tak?

Och, Artem, po co ty się na to zgadzałeś...
Zniecierpliwiony czekał, aż rozmówca odbierze połączenie. Delikatnie stukał palcami o klawiaturę laptopa, dopóki na jego ekranie nie ukazał się Carlos.
- Ehm... Cześć. - przywitał się. - Tak. Nie mam z nim problemu. - odparł wzruszając ramionami. - Jeśli pozwolisz to chciałbym pierw omówić konkrety...

- Ekstra! Mój francuski nie jest bardzo dobry! – zaśmiał się nerwowo – Znam go, bo w moim dialekcie jest bardzo dużo tego języka i… Mmm… - wcisnął sobie piankę do buzi i oparł się o fotel – Pfyjefdam za dfa tygofnie i nafal nie mam miefkania. – przełknął – Garik powiedział, że mogę być u ciebie trochę. Prawda? Jesteś super?!

Mężczyzna z każdym momentem coraz bardziej go zadzwiał. Westchnął ciężko przecierając twarz dłonią.
- Garik... Zamorduje go kiedyś, przysięgam. - jęknął zrezygnowany. - Mam kilka wolnych pokoi. Z tym raczej nie powinno być problemu... Natomiast na ostatnie pytanie raczej nie znam odpowiedzi. - wzruszył ramionami. - Na jaki czas planujesz tu przyjechać?

W odpowiedzi pomrugał kilka razy. Chwilę zajęło mu przetrawienie o co mogło chodzić chłopakowi… Chyba się zgodził?... W każdym razie odpowiadała mu ta wersja. Uśmiechnął się i uniósł kciuk w górę.
- Nie wiem… Naprawdę tooo… - zacisnął usta i spojrzał w sufit – Może pół roku, może rok? To zależy. Tak à  propos! W waszym Québec Cité to zimno, prawda? Muszę wziąć dużo ubrań? To raczej północ, tak?

Rok? Cały, okrągły rok? On się przesłyszał?
- Riverdale City... Będąc dokładnym. Tak, jest dość zimno. Weź jakieś cieplejsze ubrania. - odparł. - Czyli przyjeżdżasz za dwa tygodnie, tak? Mam nadzieje, że nie masz uczulenia na sierść... I nie boisz się psów. - westchnął.
Wyjął telefon, wysyłał szybko sms-a i schował go z powrotem do kieszeni.
- Postaram się przesłać ci zdjęcia pokoi. Wybierzesz sobie któryś. Potrzebujesz czegoś jeszcze?

- He? Riverdale City?... – pochylił się do laptopa i wystukał na klawiaturze google maps – Poczekaaaj… - mruknął marszcząc brwi. Wpisał nazwę swojej przyszłej uczelni, nazwę miasta, w którym przebywał Artem i lotnisko, na które miał przybyć. Z każdą chwilą jego oczy robiły się większe.
Czy… Czy on wykupił bilet na lotnisko znajdujące się po przeciwnej stronie Kanady? Ha… Hahaha….. Eeee tam! Dojedzie na miejsce pociągiem, to raczej nie powinno długo trwać! Oddalił mapę i przyjrzał się geografii państwa. Hmm… Większe od Włoch i wyżej… Tak właściwie dlaczego jego uczelnia znajduje się w Vancouver? Wyłączył kartę i wrócił do oglądania kolegi.
– Lubię wszystkie zwierzęta! A psy ma i Garik. Jestem… Eee… Poznany w tym!.. Ej, ej. -  odchrząknął i westchnął cicho – Ja-dziękuję-ci. Ja lubić… Uczyć angielski z tobą. Ty wiesz?... – chwilę poprzyglądał się jego reakcji po czym wybuchnął śmiechem – Przepraszam. To dla mnie trudne. Jeśli możesz, ucz mnie angielskiego. Ja… Jestem z akademii sztuk pięknych. Mogę pomagać ci w sztuce! Garik mówił, że mieszkam w Rzymie?

Przyglądał się mężczyźnie, gdy ten sprawdzał coś na swoim laptopie. Przez całą rozmowę Artem był bardzo zdystansowany. W dalszym ciągu nie wiedział co myśleć o tej... Sytuacji. To było... Coś nowego.
Słysząc jego angielski lekko uniósł brew, jednak chwilę później się roześmiał.
- Jak tylko będę miał czas, mogę udzielić ci jakichś... Korepetycji. W zamian mógłbyś uczyć mnie rysunku albo przygotowywać mnie do egzaminów do akademii. Chcę iść na historię sztuki. Chyba będziesz coś o tym wiedział, co? - uśmiechnął się nieco spoglądając na śpiącego psa. - A Garik mi nic nie mówił. Podejrzewam, że wiesz o mnie więcej, niż ja o tobie.

- Nie ma problemu! Chyba wiem coooś. – wysłał mu oczko i zaraz pokiwał głową – Tak, Garik mówił trochę. Ale tylko troszeczkę! Jak chcesz, wysyłam ci stronę z moimi pracami. Tam są też informacje o mnie. – szybko wystukał adres. To chyba jedyna droga, by nie męczyć się zbytnio z tłumaczeniem i mieć z głowy prezentowanie się…?
- A… Mam twój numer to w Kanadzie zadzwonię. Dobra?

- Mam nadzieję, że mówił same dobre rzeczy. - uśmiechnął się nieco. - Wyślij. Z chęcią przejrzę jakieś prace. - stwierdził po chwili. Podrapał psa po głowie i sięgnął do stoliczka po zimną już kawę. Upił nieco i zastanowił się przez moment na odpowiedzią.
- Jasne. Emm... I może pojadę po ciebie na lotnisko, albo wyśle po ciebie kogoś. Chyba, że trafisz sam. Jak chcesz.

- … Ty… Ty… - przechylił głowę na bok i ściągnął brwi – Przejedziesz całą Kanadę… Dla mnie?... Mamo, cudownie! Co za chłopak! Nie wierzę, że tacy istnieją! Okej! Art! To wysyłam plan mojej podróży! Dzięki za wszystko. Muszę już kończyć!
Uśmiechnięty pomachał mu szybko i rozłączył się.

- Całą Kanadę? - zapytał nieco zdziwiony.
No i znowu się wpakowałeś, Artem.
- A jednak istnieję. - parsknął cicho śmiechem i z niedowierzaniem mu pomachał. Westchnął cicho, pogłaskał lekko psa i wyłączy laptopa.
Szykuje się... Ciekawy rok.